تینا مزدکی: انالیوتس شرودری (Enalioetes schroederi) عضوی از خانواده متریورینکوس (Metriorhynchus) بود. بدن متریورینکوس‌ها بدون فلس بود و باپوست صاف و دم‌باله‌ای که داشتند، شبیه دلفین‌ها به نظر می‌رسیدند. برخی گونه‌های متریورینکوس دندان‌های بزرگی داشتند که نشان می‌دهد، از ماهی‌های مختلفی ازجمله ماهی مرکب تغذیه می‌کردند.
فسیل متریورینکوس‌ها بیشتر متعلق به دوره ژوراسیک بود و کمتر فسیلی دیده می‌شد که متعلق به کرتاسه، دوران بعد از ژوراسیک باشد. جمجمه انالیوتس شرودری (Enalioetes schroederi) یکی از بهترین جمجمه‌های حفظ‌شده مربوط به خانواده متریورینکوس است که از دوران کرتاسه به‌جامانده است. محققان بر این باورند که سه‌بعدی و کامل بودن جمجمه تمساح باستانی کمک می‌کند تا آناتومی آن به بهترین شکل ممکن بازسازی‌شده و اطلاعات مهمی از این جانوران به دست آید.
این پژوهش احتمالاً به شکل بهتری روند تکامل تمساح را که متفاوت از سایر تمساح‌ها بود، نشان می‌دهد. آن‌ها در دوران ژوراسیک تکامل پیدا کردند و بدنشان کاملاً متفاوت از سایر تمساح‌ها، دم‌باله‌دار و بدون فلس شد. ظاهراً آن‌ها درنتیجه زندگی دریایی پوشش استخوانی خود را از دست دادند و درنتیجه این روند که تا دوران کرتاسه ادامه داشت پوست آن‌ها صاف و بدون فلس شد.
این شکل تغییرات به این دلیل بود که انالیوتس‌ها از سایر متریورینکوس‌ها بزرگ‌تر بودند؛ حتی گوش درونی آن‌ها از متریورینکوس‌ها فشرده‌تر بود و این نیز نشان می‌دهد آن‌ها از متریورینکوس‌ها سریع‌تر شنا می‌کردند.
جمجمه آن‌ها که بدون نقص همراه با مهره اول گردن حفظ‌شده، بیش از صدسال پیش توسط معمار دولت آلمان D. Hapke در معدنی در نزدیکی هانوفر کشف شد؛ اکنون این تمساح از نمونه‌های ارزشمند مجموعه Minden است. لازم به ذکر است که تمساح به نام هنری شرودر که برای اولین بار آن را بررسی کرد نام‌گذاری شد.
منبع: phys
۵۸۳۲۳
