شرایط زندگی مدرن به‌گونه‌ای شده است که انسان همیشه تحت فشار‌های روانی و استرس قرار دارد. به‌همین‌خاطر نیز معمولا بیشتر از نسل‌های پیشین دچار خشم و عصبانیت می‌شویم.
به گزارش خبرآنلاین، افراد مختلفی تاکنون روش‌ها و تکنیک‌های گوناگونی را برای تخلیه خشم ارائه داده‌اند. معروف‌ترین روش نیز فریاد زدن یا تخیله خشم به‌صورت فحاشی و رفتار‌های انفجاری است. هرچند که ظاهرا این روش اصلا گزینه مناسبی نیست.
بسیاری هنگام صحبت در مورد روان انسان از استعاره زودپز استفاده می‌کنند. به‌این صورت که خارج کردن کمی فشار می‌تواند شرایط را تحت کنترل قرار دهد. مثلا اینکه اگر فرد چند وقت یکبار خشم خود را روی اطرافیان تخلیه کند، مشکل خاصی پیش نمی‌آید و می‌تواند همان انسان سابق شود.
مواردی که معمولا در فیلم‌ها نیز به‌وفور دیده می‌شود. هرچند پژوهشگران دانشگاه دولتی اوهایو پس از بررسی ۱۵۴ مطالعه مختلف به نتیجه متفاوتی رسیده‌اند.
در واقع اینگونه به نظر می‌رسد که فریاد زدن نه‌تن‌ها از نظر علمی به‌عنوان یک تکنیک تخلیه خشم مفید نیست، بلکه گاهی می‌تواند سبب بیشتر شدن عصبانیت شما هم بشود. به بیان ساده‌تر در طول سال‌ها پژوهش و مطالعه علمی حتی کوچکترین مدرکی به‌دست نیامده است که این ایده می‌تواند مفید باشد.
البته دانشمندان بر این باور نیستند که شما باید نسبت به خشم خود بی‌توجه باشید. ما حتما باید به مسئله فکر کنیم تا بتوانیم دلیل اصلی عصبانی شدن را شناسایی کرده و مشکلات زمینه‌ساز آن را برطرف کنیم.
این رویکرد همچنین می‌تواند سپس پذیرش احساسات فرد شود که گام مهمی در زمینه بررسی وضعیت روحی و روانی است. مشکل اصلی استفاده از فریاد زدن و ابراز عصبانیت به‌عنوان یک تکنیک تخلیه خشم به رخداد‌های پس از آن مربوط می‌شود.
شما پس از ابراز خشم لزوما آرام نمی‌شوید و به تحلیل منطقی موضوع رو نمی‌آورید، بلکه صرفا نشخوار فکری را تجربه خواهید کرد. چیزی که آسیب بیشتری به‌شما وارد می‌کند و باعث می‌شود حتی ساعت‌ها یک موضوع تکراری را به‌صورت سطحی مرور کرده و خشم خود را تجدید کنید.
البته برخی پژوهش‌های انجام شده در حوزه پزشکی و سلامت نشان می‌دهد که ابراز فیزیکی خشم می‌تواند برای انسان مفید باشد، اما این راهکار نیز سبب تخلیه روانی شما نخواهد شد.
با همه این‌ها پس بهترین تکنیک برای تخلیه خشم انسان چیست؟ دانشمندان داده‌های مربوط به ۱۰۱۸۹ فرد را بررسی کردند. این افراد به گروه‌های سنی، جنسیتی، فرهنگی و نژادی مختلف تعلق داشتند.
در نهایت نیز نتایج نشان داد که بهترین راهکار برای کنترل خشم کاهش برافروختگی فیزیکی است. در واقع شما باید به فعالیت‌هایی رو بیاورید که می‌توانند برافروختگی شما را در مسیر کاملا متفاوت پیش ببرند.
در این مرحله برخی افراد شاید به شما پیشنهاد کنند که پس از عصبانی شدن مدتی را صرف دویدن کنید؛ اما این راهکار هیچ فایده‌ای نخواهد داشت و حتی شرایط را بدتر می‌کند. همین مسئله در مورد اتاق‌های خشم نیز صدق می‌کند.
مراکزی که معمولا با دریافت مبلغ مشخصی اتاقی مملو از وسایل گوناگون را در اختیار فرد قرار می‌دهند. فرد نیز می‌تواند با شکستن آن‌ها مثلا خشم خود را کاهش دهد.
بار‌ها در اخبار علمی و پژوهش‌های گوناگون روان‌شناسی دیده شده است که صرفا جنبه ذهنی خشم مورد توجه قرار می‌گیرد. به‌همین‌خاطر پژوهشگران دانشگاه اوهایو تصمیم گرفتند رویکردی دوجانبه را برای پیدا کردن بهترین تکنیک تخلیه خشم در پیش بگیرند.
البته روش‌های روان‌شناختی برای کنترل خشم بسیار مفید هستند؛ اما می‌توان از گزینه‌های فیزیکی نیز استفاده کرد. مخصوصا اینکه مشخص شده تراپی‌های رفتاری روی همه انواع مغز جواب نمی‌دهند.
در همین راستا پژوهشگران تصمیم گرفتند که تاثیر فعالیت‌های مختلف همچون دوچرخه‌سواری، بوکس، تنفس عمیق، مدیتیشن و یوگا را روی کنترل خشم بسنجند. نتایج نشان داد که فعالیت‌های آرامش‌بخشی همچون یوگا آهسته، مدیتیشن ذهن‌آگاهی، ریلکس کردن ماهیچه‌ها و تنفس دیافراگمی بهترین تکنیک‌ها برای تخلیه خشم هستند.
جالب اینجاست که تاثیر فعالیت‌های فیزیکی مثل ریلکس کردن ماهیچه‌ها با فعالیت‌های ذهنی مثل مدیتیشن در یک سطح قرار دارد. در این زمینه یوگا در جایگاه بعدی قرار می‌گیرد؛ زیرا ممکن است تا حد کمی سبب برافروختگی فرد شود. دویدن نیز نه‌تن‌ها به‌عنوان یک تکنیک تخیله خشم مفید نیست، بلکه می‌تواند وضعیت را بدتر کند.
شاید کمی عجیب به‌نظر برسد، اما ورزش‌های توپی هم می‌توانند سبب بهبود شرایط شوند. طبیعتا این ورزش‌ها نیز میزان برافروختگی شما را افزایش می‌دهند؛ اما جنبه تفریحی و رقابتی آن‌ها سبب می‌شود که خشم شما کاهش یابد. بررسی‌ها حتی نشان می‌دهد که شمارش اعداد از ۱ تا ۱۰ نیز می‌تواند تاثیر مثبتی روی میزان خشم شما داشته باشد.
در واقع لزومی ندارد که برای بررسی مسئله خشم و یاد گرفتن تکنیک‌های تخلیه آن با یک تراپیست جلسه داشته باشید. کافی است با فعالیت‌های فیزیکی یا ذهنی اشاره شده خشم را کنترل کرده و سپس مشکل را به‌صورت اساسی بررسی کنید.
