ابتدا باید بدانیم که چای سیاه و سبز چگونه تولید می‌شوند. در واقع چگونگی فراوری چای موجب تمایز چای سیاه از سبز میشود.
چای سیاه، برخلاف چای سبز، تحت فرایند اکسیداسیون قرار می‌گیرد و این مرحله باعث تمایز آن از چای سبز میشود. ابتدا برگ‌های چای در معرض هوا قرار می‌گیرند تا فرایند اکسیداسیون شروع شود، دقیقا مانند وقتی سیب یا موز مدت طولانی در معرض هوا قرار می‌گیرند و به رنگ قهوه‌ای درمی‌آیند. این فرایند موجب قوی‌شدن طعم محصول نهایی میشود. چای سبز خیلی کم اکسیده میشود و به همین دلیل رنگ سبز طبیعی آن حفظ میشود و طعم ملایم‌تری دارد.
طعم چای سیاه قوی و کاملا مشخص و رنگ آن با توجه به مدت‌زمان دم‌کشیدن، از کهربایی تا قهوه‌ای تیره متغیر است. بعضی از انواع چای سیاه هم طعم مالت، میوه، دود و ادویه دارند.
میان انواع چای، چای سبز متنوع‌ترین طعم و عطر را دارد. علفی، گیاهی، آجیلی و گلی بعضی از انواع طعم‌های این چای هستند. همچنین چای سبز کمتر از چای سیاه طعم گس دارد.
کافئین چای سیاه از چای سبز بیشتر است. مثلا یک فنجان (۲۳۰ میلی‌لیتر) چای سیاه حدود ۳۹ تا ۱۰۹ میلی‌گرم کافئین دارد، درحالی‌که همین مقدار چای سبز فقط حدود ۳۵ میلی‌لیتر کافئین دارد. البته هر دو نوع چای سبز و سیاه کمتر از قهوه کافئین دارند. از طرفی چای سبز حاوی اسیدآمینه‌ای به‌نام ال-تیانین است که به افزایش قدرت تمرکز کمک می‌کند و تا حدی از مضرات کافئین می‌کاهد.
روش‌های فراوری چای‌های سبز و سیاه موجب تشکیل ترکیبات زیست‌فعال منحصربه‌فردی در آنها میشود که باعث میشود هریک از چای‌ها فواید متفاوتی برای بدن داشته باشند. بااین‌حال بعضی از فواید در هر دو نوع چای مشترک‌اند که در ادامه بیانشان کرده‌ایم.
هر دو نوع چای سبز و سیاه، حاوی گروهی از آنتیاکسیدانها به‌نام پلی‌فنول هستند که بنا بر بررسی‌ها، از قلب محافظت می‌کنند و احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی را می‌کاهند. البته به‌گفته محققان، مصرف بیش از حد چای، چه سبز و چه سیاه، مثلا بیش از ۴ فنجان در روز، نه‌تنها فایده‌ای به قلب نمی‌رساند، بلکه قلب را در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار می‌دهد.
درضمن این آنتیاکسیدانها از تنش اکسایشی می‌کاهند که موجب افزایش رادیکال‌های آزاد در بدن و ابتلا به بیماری‌های مزمن و سرطان، به‌ویژه سرطان سینه، میشود.
در بررسی‌های دیگر هم مشخص شده این آنتیاکسیدانها نقش مهمی در بهبود حساسیت به انسولین و تنظیم قند خون دارند.
طبق بررسی محققان، ترکیبات فلاونوئید موجود در چای سبز یا سیاه از گرفتگی رگ‌های خونی می‌کاهند و درنتیجه فشار خون بالا بهبود می‌یابد.
هر دو نوع چای حاوی کافئین هستند و بدون اینکه موجب اضطراب و تحریک‌پذیری شوند، هوشیاری و تمرکز را بهبود می‌بخشند.
در بررسی‌ها مشخص شده چای سبز یا سیاه از مقدار کلسترول بد (LDL) می‌کاهد و جلوی رسوب چربی در سرخرگ‌ها و درنتیجه سکته‌های قلبی و مغزی را می‌گیرد.
برخی از خواص چای سبز در چای سیاه مشاهده نمی‌‌شوند از جمله:
البته محققان می‌گویند برای تعیین دامنه و مکانیسم کامل اثرات محافظتی این دمنوش در انسان تحقیق بیشتری لازم است.
چای سبز وقتی با معده خالی مصرف شود، آستر معده را تحریک می‌کند و منجر به معده‌درد، یبوست یا حالت تهوع میشود. این دمنوش ممکن است در برخی افراد موجب رفلاکس اسید معده یا افزایش اسیدیته معده شود.
چای سبز با برخی از داروها تداخل دارد. مثلا ممکن است اثر داروهای محرک را بیش از حد افزایش دهد یا از کارایی داروهای فشار خون یا شیمی‌درمانی بکاهد.
تکرر ادرار ناشی از مصرف چای سبز کلسیم زیادی از بدن خارج می‌کند که اثر منفی روی استخوان‌ها می‌گذارد.
مصرف زیاد کافئین موجب افزایش اضطراب در فرد میشود.
مصرف زیاد چای سبز که منجر به کاهش اسیدفولیک در بدن میشود، نوزادان زنان باردار را در معرض نقص‌های مادرزادی ناشی از کمبود اسیدفولیک قرار می‌دهد.
چای سبز، به‌ویژه عصاره آن که به‌شکل مکمل در اختیار مردم قرار می‌گیرد، برای کبد مضر است.
در تحقیقات مشخص شده نوشیدن ۱ تا ۴ فنجان چای در روز می‌تواند حدود ۴۵۰ تا ۶۰۰ میلی‌گرم کافئین به بدن برساند که این مقدار از این ماده فرد را از افسردگی دور نگه می‌دارد.
بر اساس برخی شواهد علمی، چای سیاه تا حدی سلامت استخوان‌ها را حفظ می‌کند و موجب افزایش فشار خون افرادی میشود که پس از صرف غذا دچار افت فشار می‌شوند. درضمن پلی‌فنول و فلاونوئید موجود در چای سیاه از تنش اکسایشی، التهاب و احتمال سرطان‌زایی در بدن می‌کاهد.
همچنین در سال ۲۰۲۲ محققان با بررسی ۵۰۰هزار مرد و زن ۴۰ تا ۶۹ساله، ارتباط اندکی بین نوشیدن دو یا چند فنجان چای سیاه در روز و کاهش احتمال مرگ زودرس پیدا کردند.
مصرف متعادل چای سیاه مشکلی برای بدن ایجاد نمی‌کند، اما مصرف بیش از ۴ فنجان در روز عوارضی از خود به جا خواهد گذاشت از جمله:
علاوه‌بر مشکلات فوق، چای سیاه موجب مشکلات زیر هم میشود:
درضمن افرادی که به بیماری‌های حساس به هورمون استروژن مبتلا هستند، مانند سرطان‌های سینه، رحم و تخمدان یا فیبروم رحم و آندومتریوز، نباید چای سیاه مصرف کنند. زیرا این چای ممکن است مانند هورمون استروژن عمل و این بیماری‌ها را تشدید کند.
