به‌گزارش ایبنا، اندور جورج، استاد تمدن بابل در دانشگاه لندن و جونکو تانیگوچی، محقق مستقلی که نتایج تحقیقات خود را اخیرا در مجله «مطالعات خط میخی» منتشر کرده‌اند، بر این باورند این چهار کتیبه سفالین قدیمی‌ترین نمونه‌های کشف‌شده از نشانه‌های مربوط به ماه‌گرفتگی محسوب می‌شوند.نویسندگان این کتیبه‌ها، از زمان شب، حرکات سایه، تاریخ و مدت‌زمان ماه‌گرفتگی‌ها برای پیش‌بینی نشانه‌ها استفاده کردند.
بر اساس یکی از این نشانه‌ها، «اگر یک ماه‌گرفتگی از مرکز آن تمام شود و به‌یکباره روشن شود پادشاهی خواهد مُرد، نابودی عیلام.» تمدن عیلام در منطقه‌ای در بین‌النهرین و ایران کنونی بود.بر اساس تفسیر نشانه‌ای دیگر، «اگر ماه‌گرفتگی در جنوب آغاز شود و سپس روشن شود به معنای سقوط «سوبارتو» و «اکد» است» که هر دو در آن زمان مناطقی از بین‌النهرین محسوب می‌شدند. همچنین بر اساس یک نشانه دیگر این عبارت رمزگشایی شده است «ماه‌گرفتگی در عصر: به معنای بیماری فراگیر است.» این امکان وجود دارد که اخترشناسان باستان از تجربیات گذشته برای تعیین نشانه‌های ماه‌گرفتگی کمک می‌گرفتند.«جورج» و «تانیگوچی» در این مقاله نوشتند: «مردم معتقد بودند که وقایعی که در آسمان اتفاق می‌افتند نشانه‌های نهفته‌ای هستند که توسط خدایان به عنوان هشدارهایی درباره وقایع آینده برای مردم زمین قرار داده شده‌اند.»
