عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - لاکهید اس آر-71 بلک برد طی دوران خدمت خود به جمع آوری اطلاعات در برخی از خطرناک ترین قسمت های جهان پرداخت. این هواپیما به گونه ای طراحی شده بود تا در سرعت ها، ارتفاعات و دماهای فوق العاده کار کند.
در واقع، این نخستین هواپیمایی بود که با استفاده از تیتانیوم ساخته شد، زیرا اصطکاک ناشی از عبور مولکول های هوا روی سطح آن با سرعت 2.6 ماخ، یک فریم آلومینیومی معمولی را ذوب می کرد. مهندسی اس آر-71 به حدی پیشرفته بود که حتی ابزارهای مورد استفاده در ساخت آن نیز باید ویژه این هواپیما دوباره طراحی می شدند.
حقایق جالب توجه ای در مورد پرنده سیاه افسانه ای وجود دارند. به عنوان نمونه، تایرهای اس آر-71 نقره ای رنگ بودند. اما چرا این گونه بود؟
در ساخت تایرهای اس آر-71 بلک برد از پودر آلومینیوم استفاده می شد. افزودن آلومینیوم به لاستیک نقطه اشتعال بسیار بالاتری به تایر می بخشید. این به تایر کمک می کرد تا در برابر گرمای زیاد ناشی از اصطکاک با زمین در هنگام فرود با سرعت بسیار زیاد مقاومت کند.
تایرهای اس آر-71 همچنین با نیتروژن پر می شدند. باد کردن لاستیک ها با نیتروژن به جای هوا، احتمال بروز آتش سوزی را به دلیل عدم وجود اکسیژن کاهش می داد. فشار تایر اس آر-71 برابر با 415 پی اس آی بود که در مقایسه با فشار تایر 32 تا 35 پی اس آی در تایر خودرو، اختلاف قابل توجهی را نشان می دهد. هر تایر این هواپیما حدود 2300 دلار قیمت داشت و برای تقریبا 15 فرود دوام می آورد.
اگرچه تایرهای اس ار-71 تا حدود 15 فرود مقاومت می کردند، اما به گفته سرهنگ کن کالینز، خلبان پیشین هواپیماهای اس آر-71 و ای-12، آنها پس از 10 برخاست جایگزین می شدند.
فرسودگی در هنگام برخاستن از زمین بود. فشار شدید در آن نقطه از چرخش وجود داشت. این دلیلی بود که هواپیما با نیمی از بار سوخت به هوا بر می خاست و اندکی بعد، مخزن سوخت آن با سوخت گیری هوایی پر می شد. این کار فشار و استرس روی تایرها را کاهش می داد.
البته گرما فقط مشکلی روی زمین نبود. لاکهید اس آر-71 هنگام پرواز با میانگین سرعت 3 ماخ باید مقدار زیادی گرما را پراکنده می کرد.
بیش از 90 درصد فریم هواپیما از تیتانیوم ساخته شده بود تا در برابر گرمای شدید مقاومت کند. افزون بر این، اس آر-71 با یک رنگ سیاه دارای فرمول ویژه رنگ آمیزی شده بود تا گرمای اضافی را پراکنده کند.
این رنگ ویژه همچنین با اختلال در سیگنال رادار ورودی از هواپیما در برابر شناسایی محافظت می کرد و شناسایی آن برای نیروهای دشمن دشوارتر می شد.
از آنجایی که دمای بدنه هواپیما می توانست تا 482 درجه سلسیوس نیز برسد، اکسیژن معمولی در تایرهای آن می توانست جوشیده و منبسط شود. این شرایط موجب پارگی تایر و انفجار آن همانند یک بمب می شد. نیتروژن نه تنها پایدار است، بلکه در سرکوب آتش نیز عالی عمل می کند. همچنین، نیتروژن نم ناپذیر است، به این معنی که بخار آب را جذب نمی کند.
