به گزارش «تابناک» به نقل از محمود گبرلو در صفحه شخصی خود نوشت: برایم بسیار تعجببرانگیز و جالب بود! به همین دلیل در لحظه تصمیم گرفتم به مراسم رونمایی از مجسمه مرحومه بیتا فرهی بروم.
برای اولین بار، مجسمه یک بانوی بازیگر مشهور سینمای ایران در موزه سینما قرار میگرفت، آنهم بانو فرهی!
تجلیل از شخصیتهای هنری که الگوی رفتاری و اخلاقی قشری از جوانان ایرانی هستند که میتوانند با الگو گرفتن از آنان، به سلامت، عزتنفس و انسانیت بیندیشند یک امر مهم محسوب میشود. وظیفه متولیان فرهنگی است، حتی اگر شببه آنچه که در این شرایط کج اندیش سیاسی، فرهنگی که برخی انتظار دارند نباشد.
از این لحاظ باید از مدیران موزه سینما قدردانی کرد. حرکتی پسندیده در آخرین روزهای فعالیت مدیران وقت دولت سیزدهم. گرچه هیچ یک از مدیران وقت سینمایی بهجز بانو فاطمه محمدی عضو هیات مدیره موزه سینما ـ در مراسم حضور نداشتند! همین طور همقطاران و همکارانش بهجز چند دوست و همکار صمیمی غایب بودند و ایکاش در چنین مراسم ویژهای هنرمندان حضوری پررنگتر داشته باشند.
بانو بیتا فرهی بخصوص بخاطر دو بازی متفاوت و درخشانش در هامون و کیمیا جایگاه ویژهای در عرصه بازیگری سینمای ایران دارد. او فارغالتحصیل رشته هنر از امریکا بود و سالها آن سوی مرز زندگی میکرد تا اینکه در سال ۶۸ در ۳۱ سالگی، اتفاقی به زندهیاد داریوش مهرجویی معرفی شد و با اولین بازیاش در نقش مهشید در فیلم هامون در تاریخ سینما و در ذهن علاقمندان به عنوان یک پدیده در بازیگری ماندگار شد.
خانم فرهی در همه بازیهایش، فراتر از اصول بازیگری گام بر میداشت و شخصیت درونیاش به شخصیت فیلمنامه شکل دیگری میداد. نمیتوان قدرت کارگردانانی همچون مهرجویی، کیمیایی، بنیاعتماد، فرمان آرا، رییسیان و یا درویش را نادیده گرفت اما ویژگیهای منحصر بهفردش تعریف دیگری از شخصیت داستان ارایه میداد که به نظرم کارگردانان از این امتیازش بهره میبردند و به خود میبالیدند.
طبق تعریف دوستانش ویژگیهای فردیاش هم جذاب بود. خانم دقیق، منظم، با سواد، اهل شعر و ادب، صلح دوست، با محبت و مهمان نواز بود.
به زعم من، بازی درخشانش در نقش دکتر شکوه فیلم کیمیای احمدرضا درویش ، جایگاه ویژهای در قلب علاقمندان به سینمای دفاع مقدس باز کرد.
نام او همیشه قابل احترام است. روحش شاد و از عزیزانی که در برپایی این مراسم و بهخصوص طراحی و ساخت بسیار ماهرانه و ظریف شمایل مرحومه بیتا فرهی نقش کلیدی داشتند، باید قدردانی کرد.