به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بخیه زدن زخم یکی از روش‌های رایج پزشکی برای بستن لبه‌های یک زخم و تسهیل فرایند بهبودی است. در این روش، با استفاده از سوزن و نخ، لبه‌های زخم به هم نزدیک شده و با ایجاد یک محیط مرطوب و محافظت شده، شرایط برای ترمیم بافت فراهم می‌شود.
بخیه زدن زخم مزایای مختلفی دارد. بخیه با بستن لبه‌های زخم، جریان خون متوقف شده و خطر خونریزی کاهش می‌یابد. ایجاد یک محیط بسته و مرطوب، از ورود باکتری‌ها و آلودگی به زخم جلوگیری می‌کند. با نزدیک کردن لبه‌های زخم، فرایند ترمیم بافت تسریع شده و جای زخم کوچک‌تر و زیباتر می‌شود. در برخی موارد، مانند زخم‌های عمیق یا زخم‌های ایجاد شده در نواحی حساس، بخیه زدن برای حفظ عملکرد صحیح اندام ضروری است.
قبل از بخیه زدن، زخم به طور کامل تمیز و ضدعفونی می‌شود. سپس برای کاهش درد، ناحیه اطراف زخم بی‌حس می‌شود. بعد از آن سوزن با نخ به صورت متناوب از یک طرف زخم به طرف دیگر وارد شده و لبه‌های زخم را به هم نزدیک می‌کند. پس از عبور سوزن از تمام لایه‌های بافت، نخ به صورت گره زده می‌شود. روی زخم پانسمان قرار داده می‌شود تا از آن محافظت شود.
برای بخیه زدن لوازم مخصوصی مورد نیاز است. سوزن‌های بخیه از جنس‌های مختلفی مانند فولاد ضد زنگ، تیتانیوم و ... ساخته می‌شوند. نخ‌های بخیه نیز از جنس‌های مختلفی مانند کاتگوت، نایلون و ... ساخته می‌شوند. دیگر ابزار لازم برای انجام بخیه پنس، قیچی جراحی، ضدعفونی کننده ها، بیهوشی موضعی و پانسمان هستند.
برای تسریع جوش خوردن بخیه راه های مختلفی وجود دارد. به عنوان مثال رعایت بهداشت و تعویض مرتب پانسمان، از عفونت زخم جلوگیری می‌کند و به بهبود آن کمک می‌کند. مصرف غذاهای حاوی پروتئین، ویتامین C و روی به ترمیم بافت کمک می‌کند. استراحت به بدن فرصت می‌دهد تا انرژی خود را صرف ترمیم زخم کند. البته اجتناب از فعالیت‌های سنگین هم باعث می‌شود که زخم کمتر تحت فشار قرار گیرد و سریع‌تر بهبود یابد.
بخیه زدن زخم علاوه بر مزایای متعدد ممکن است عوارضی را نیز برای بیماران ایجاد کند. اگر زخم به درستی تمیز نشود یا پانسمان به موقع تعویض نشود، ممکن است عفونت ایجاد شود. در برخی موارد، جای بخیه به صورت خراش یا جای زخم باقی می‌ماند. در موارد نادر، ممکن است فرد به نخ بخیه آلرژی نشان دهد. در برخی موارد، ممکن است پس از بخیه زدن خونریزی جزئی رخ دهد.
خوشبختانه روش های جایگزین بسیاری که به جای بخیه قابل استفاده هستند، وجود دارند که عوارض بخیه را از بین می برند. برای زخم‌های کوچک و سطحی می‌توان از چسب زخم جراحی استفاده کرد. در برخی موارد، از منگنه جراحی برای بستن زخم استفاده می‌شود. در برخی موارد، از بافت‌های زیستی برای ترمیم زخم استفاده می‌شود.
