به گزارش "ورزش سه"، رضا علیپور در دیدار رده‌بندی سنگنوردی سرعتی المپیک با اختلافی بسیار کم به ساموئل واتسون باخت تا دستش از مدال کوتاه بماند اما ادای احترام این سنگورد جوان آمریکایی به علیپور و پستی که درباره او در اینستاگرام منتشر کرد، توجه زیادی را به همراه داشت. به‌طوری که واتسون چند روز بعد با انتشار یک استوری دوزبانه، از مردم ایران تشکر کرد. او اکنون در گفت‌وگو با "ورزش سه" درباره اتفاقات چند روز اخیر صحبت کرده است.
تو یک استوری دوزبانه فارسی-انگلیسی در اینستاگرام منتشر کردی تا از مردم ایران تشکر کنی. چه چیزی باعث شد که چنین کاری انجام بدهی؟
این قطعا اهمیت زیادی برای من داشت، ... پُستی که من منتشر کردم، تنها مجموعه‌ای از تصاویر از المپیک بود و در مورد بعضی از چیزهایی که در ذهنم بود، صحبت کرد. و یک پاراگراف آن در مورد تشکر از رضا و مردم ایران بود. من در آن تنها گفتم که او ستاره ایران و ستاره سنگوردی برای من است. و بعد از آن حجم زیادی از حمایت از طرف ایرانی‌ها به سمت من سرازیر شد. بنابراین من یک پُست کوتاه منتشر کردم تا تشکر کنم. واضح است که همه انگلیسی صحبت نمی‌کنند، بنابراین من آن قسمت از متن را ترجمه کردم و یک پیام تشکر هم در استوری و هم در کامنت سنجاق شده زیر آن پُست قرار دادم.
و این قطعا اهمیت زیادی برای من داشت. دیدن کامنت‌های زیادی که تنها پرچم ایران بودند و بعضی پرچم آمریکای ما، برای کشوری که روابط ژئوپلتیک دشواری دارند، دانستن اینکه مردم از طریق ورزش کنار هم هستند، واقعا اهمیت زیادی داشت.
انتظار داشتی که انتشار یک عکس رضا علیپور در کنار یک یادداشت کوتاه درباره او این‌طور مورد توجه هواداران ایرانی قرار بگیرد؟
نه، اصلا. منظورم این است که این پست مانند متن زیر آن، مجموعه‌ای از عکس‌های المپیک بود. او بود، پنگ وو، مربیانم و در متن پاراگراف‌هایی در مورد نحوه آماده کردن خودم برای مسابقه رده‌بندی و اینکه چه نگاهی به سایر ورزشکاران از جمله ورزشکاری از اسلوونی داشتم. بنابراین آن پست تنها در مورد او یا ایران نبود. این نظرات شخصی من بود و صد درصد واقعی بود. اصلا به دنبال جلب توجه نبودم.
تو در پست اینستاگرامی‌ات رضا را با عنوان "یکی از قهرمانان دوران کودکی‌ام" توصیف کردی. اولین باری که مسابقه او را تماشا کردی، به یاد داری؟
اولین‌باری که مسابقه او را دیدم، او در سال 2017 رکورد جهان را با زمان 5.48 در چین شکست. و فکر می‌کنم این اولین‌باری بود که در مورد او می‌شنیدم به عنوان چیتای ایرانی.
فکر می‌کنم آن مسابقه مقابل باسا ماوِم (از فرانسه)، یک ورزشکار المپیکی دیگر بود و واقعا جالب بود چون باسا در آن مسابقه جلو افتاده بود و این مسابقه واقعا باعث شد تا من به آینده سنگنوردی سرعتی فکر کنم، به نظر می‌رسید که او برنده خواهد شد. واقعا شرایط جالبی بود چون هر زمانی ممکن بود رقم بخورد، 5.3 ممکن بود، 5.3 ممکن بود و 4.6 هم ممکن بود، برای همین خیلی جالب بود.
آیا برایت مهم است که الهام‌بخش دیگران برای ورود به سنگنوردی باشی؟ آیا این موضوع برایت اهمیت دارد؟
بله، قطعا. فکر می‌کنم این یک قدم فراتر است که از طریق ورزش به فرد بهتری تبدیل شویم و همبستگی بین کشورهای‌مان و سراسر جهان را ترویج کنیم. فکر می‌کنم این اهمیت خیلی بیشتری دارد تا اینکه فقط با انجام یک ورزش که یک بازی است، الهام بخش دیگران شویم. فکر می‌کنم این جنبه رضایت‌بخش‌تر است و دوست دارم الهام‌بخش افراد برای این کار شوم.
تو در مسابقه رده‌بندی مقابل رضا، رکورد دنیا را شکستی اما در نیمه‌نهایی شکست خوردی. چه عاملی باعث شد که به فینال نرسی؟
من میلی‌متری به یکی از دست‌آویزها (هولدها) نرسیدم و این سرعت من را کم کرد. نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد. منظورم این است که کار سنگنوردان سرعتی همین است. این فرمت حذفی است، بنابراین اتفاقاتی مانند این رخ می‌دهد.
و با توجه به پست‌های اینستاگرامت، علاوه بر سنگنوردی، تو به یک ورزش دیگر هم علاقه داری: شطرنج سرعتی. حتی در دهکده المپیک هم افراد را دعوت کردی که با تو بازی کنند. چطور این علاقه‌ات به شطرنج روی سنگنوردی‌ات تاثیر مثبت داشته است؟
فکر می‌کنم هر دو ایده‌های مشابهی برای بهتر شدن دارند. در شطرنج شما چیزهای مشخصی را مطالعه می‌کنید. دید تاکتیکی را مطالعه می‌کنید. مدیریت موقعیت را مطالعه می‌کنید. چگونگی شروع بازی با مطالعه می‌کنید و چیزهایی مانند این.
بازی‌های افراد متخصص را نگاه می‌کنید و فکر می‌کنم من این جنبه را به سنگنوردی‌ام اضافه کرده‌ام. اما هرچقدر در شطرنج بهتر شوم و هرچقدر در سنگنوردی بهتر شوم، این ورزش‌ها در واقع خیلی متفاوت هستند. می‌توانم بگویم که شطرنج یک کار دیگری است که دوست دارم انجام بدهم.
در حال حاضر سنگنوردهای مورد علاقه‌ات چه کسانی هستند؟
در حال حاضر جیکوب شوبرت را دوست دارم. او هم یکی از قهرمانان دوره کودکی‌ام است. او حدوداً 30 ساله است و هر سالی که در رقابت‌ها حضور داشته، بهتر شده است که قطعا الهام‌بخش است.
برای بقیه آنهایی که در نیمه‌نهایی حضور داشتند هم احترام زیادی قائل هستم، برای رضا، پنگ وو و [ودریک] لئوناردو. همه آنها ورزشکاران فوق‌العاده‌ای هستند که سنگنوردی سرعتی را به پیش می‌برند.
الکساندرا میروسلاو در بخش زنان، بهترین سنگنورد سرعتی دنیاست و برنده مدال طلای المپیک با چندین قهرمانی جهان و در اختیار داشتن رکورد زنان دنیا. سوهاتو آینده رشته بولدرینگ و لید است. توبی هم خارق‌العاده است. هم‌تیمی‌هایم بروک رابوتو و ناتالیا گروسمن، دالین دافی. از همه آنها چیزهای زیادی یاد گرفتم. قطعا به کار همه آنها توجه می‌کنم.
مربی‌ات، آقای آلبرت اوکی، به تازگی اعلام کرد که فقط 7 یا 8 دیوار سنگنوردی در کلاس جهانی در آمریکا وجود دارد. با توجه به این محدودیت در دسترسی، از شرایط تمرینی خودت راضی هستی؟
من در حال حاضر در سالت‌لیک‌سیتی زندگی می‌کنم. برای اینکار از شهرم دالاس مهاجرت کردم. فکر می‌کنیم که این جامعه‌ای که اینجا در سالت‌لیک سیتی داریم، بزرگترین بخش تمرینات من است. و آدم‌هایی که اطرافم هستند، مربیان و بچه‌هایی که هستند اهمیت خیلی بیشتری دارند تا جنس دیواره و چیزهایی که باعث می‌شود یک دیواره در سریع‌ترین فرمش قرار بگیرد.
بنابراین می‌خواهم بگویم که کاملا راضی هستم. برای پیشرفتی که در آینده خواهیم داشت، هیجان‌زده هستم، پیشرفتی که می‌توانیم در سراسر کشور و در سطح دنیا داشته باشیم و از نظر امکانات با کشورهایی مانند فرانسه و چین رقابت کنیم.
من می‌دانم که تو به یادگیری زبان‌های مختلف علاقه داری. با توجه به اتفاقات اخیر و افزایش تعداد هواداران ایرانی‌ات، دوست داری فارسی یاد بگیری؟
برای یادگیری فارسی قطعا باید خیلی تلاش کنم. بیشتر زبان‌هایی که یاد گرفته‌ام، از الفبای لاتین استفاده می‌کنند. من فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و باهاسا (زبان اندونزیایی) یاد گرفته‌ام که از الفبای انگلیسی-لاتین استفاده می‌کنند، بنابراین یادگیری آنها بیشتر در مورد نحوه تلفظ و کلمات بوده است.
دوست دارم زبان‌های عربی، فارسی یا چینی یاد بگریم اما فکر می‌کنم شاید باید فردی ایرانی-آمریکایی پیدا کنم تا ابتدا موارد پایه‌ای و چند عبارت را به من آموزش بدهد و سپس الفبا را یاد بگیرم و به عنوان یک انگلیسی زبان، خیلی دشوار است. اما در طولانی مدت، فکر می‌کنم که در نهایت فارسی صحبت خواهم کرد.
هدف ورزشی‌ات چیست؟ بردن طلای المپیک؟
من فقط می‌خواهم تا جایی که می‌توانم پیش بروم. می‌خواهم رکورد سنگنوردی سرعت دنیا را تا جایی که می‌توانم، تا مرز محدودیت‌های بشری، پیش ببرم. و بله، می‌خواهم در المپیک 2028 لس‌آنجلس قهرمان شوم. فکر می‌کنم این داستان جالبی است که چقدر در پاریس به قهرمانی نزدیک بودم اما در لس‌آنجلس باید مقابل هم‌وطنانم قرار بگیرم و به دنیا نشان بدهم که چه کارهایی می‌توانم بکنم.
