سید جواد حسینی ، سرپرست اسبق آموزش و پرورش، در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی رکنا، درباره ضرورت توجه وزیر جدید آموزش و پرورش به مسائل و مشکلات دانشآموزان کشور گفت: آموزش و پرورش بدون دانشآموزان مفهومی ندارد و تمام این ساختار عریض و طویل با حضور دانشآموز موجودیت پیدا میکند و خروجی 12 سال حضور در مدارس باید افرادی باشند که در تمام جنبههای علمی، اجتماعی، سیاسی، هنری و حرفهای تربیت شده باشند.
وی افزود: فلسفه حضور وزیر، معاونان و معلمان برای دانشآموز است بنابراین تمام برنامهریزیها باید معطوف به دانشآموز باشد.
سرپرست اسبق آموزش و پرورش با اشاره به اینکه این وزارتخانه دچار یک عارضه نامطلوب است که از آن به عنوان ناهمزمانی و ناهمزبانی با نسل یاد میشود، گفت: نسل جدید دانشآموزان مخاطبان وزارت آموزش و پرورش هستند، این نسل دچار تغییرات فراوانی شده است اما در محتوای درسی، برنامههای پرورشی و توانمندسازی معلمان نتوانستیم به نیاز نسل جدید پاسخ دهیم.
حسینی با اشاره به ضرورت تغییر برنامههای تربیتی و پرورشی در مدارس ادامه داد: هماکنون تعلیم و تربیت تک ساحتی و نمره گرا تمام ابعاد زندگی دانشآموزان را تحت الشعاع قرار داده است و تربیت یک شهروند برای زندگی در جامعه مدنی مورد توجه آموزش و پرورش نیست.
وی بیان کرد: فناوریهای نوین در تعلیم و تربیت که از آن به عنوان یادگیری غوطه ور تعبیر میشود و تمام حواس دانشآموز را درگیر میکند باید مورد توجه قرار بگیرد و از آموزش و تربیت یکنواخت کارخانهای پرهیز شود، توجه به تفاوتهای فردی دانشآموزان در ارائه محتوای آموزشی باید مدنظر باشد.
حسینی درباره سه ساله شدن امتحانات نهایی و تحمیل استرس بسیار به دانشآموزان و خانوادهها و رویکرد وزیر جدید برای حل این مشکل مطرح کرد: امتحانات نهایی یکی از چالشهای اصلی وزارت آموزش و پرورش در وضعیت فعلی است اگر چه این برنامهریزی با هدف کاهش استرس دانشآموزان بوده است اما در نهایت منجر به افزایش استرس شد بنابراین باید به تغییر آن توجه جدی داشت.
وی درباره ضرورت تربیت دانشآموزان با تفکر خلاق، نوآور، نقاد و پرسشگر بیان کرد: توجه به عدالت آموزشی و دانشآموزان مدارس دولتی عادی موضوعی مهم است، 85 درصد دانشآموزان در مدارس دولتی و 15 درصد در مدارس خاص تحصیل میکنند اما رتبههای زیر سه هزار کنکور برای مدارس خاص است و این نشان میدهد که آموزش کالایی شده است.
سرپرست اسبق وزارت آموزش و پرورش با اشاره به اینکه مدرسه باید دارای کارکرد محافظتی باشد یعنی از دانشآموز در برابر عوامل بیرون از مدرسه محافظت کند، گفت: اگر دانشآموز درگیر نابرابری اقتصادی و خانوادگی است، این مسائل باید پشت در مدرسه باقی بماند و نابرابریها با ارائه خدمات آموزشی و پرورشی توسط مدارس جبران شود، آموزش بهترین راه تحرک اجتماعی است.
وی در پایان گفت: بهترین مدرسه نزدیکترین مدرسه به محل زندگی دانشآموزان است اما هم اکنون اینگونه نیست چون مدارس به شدت به لحاظ کیفیت نابرابر هستند و با وضعیت فعلی نابرابری اجتماعی را درون خود تثبیت و تشدید کرده و حتی مشروعیت میدهند بنابراین کم کردن فاصله میان مدارس دولتی و خاص باید جزو رویکردهای اصلی باشد.