عصر ایران؛ مهرداد خدیر- با روند فعلی بررسی وزیران پیشنهادیِ مسعود پزشکیان قاعدتا روز چهارشنبه 31 مرداد رأی اعتماد گرفته خواهد شد. خواست رییس جمهوری رأی اعتماد به تمام 19 وزیر پیشنهادی است چون اگر به توافق تن داده و حضور برخی از گزینه‌ها - خارج از خروجیِ نهاییِ شورای راهبری- را پذیرفته برای این است که گزینه‌های اصلی و حداکثری هم از سدّ مجلس عبور کنند.
به بیان دیگر آقای پزشکیان برادری خود را ثابت کرده و حاضر به عضویت آقای الف و ب و ج در کابینه شده و متقابلا انتظار دارد دکتر ظفرقندی و دکتر میدری و خانم مهندس صادق هم رأی بیاورند و وزیر شوند.
به عبارت دیگر اگر قرار باشد به آقای الف و ب و ج رأی بدهند ولی گزینه‌های حداکثری او را بیندازند نزد دوستان خود چه بسا شرمنده شود و بگویند: دکتر! شما که 16 سال با این جماعت نشست و برخاست داشتی نباید اعتماد می‌کردی. همان لیست اصلی را ارایه می‌دادی و اگر رد می کردند به مردم می‌گفتی من به قول خود عمل کردم و مجلس نمی‌گذارد. دلیل آن هم روشن است. من نماینده اکثریت جامعه‌ام که نظر خود را چه با رأی به من و چه با قهر ابراز کردند ولی اینان نمایندۀ اقلیت جامعه‌اند که حداکثر وزن سیاسی و اجتماعی‌شان آرای آقای سعید جلیلی است و دیدگاه‌هایشان از زبان امثال امیر حسین ثاتبی بیان می‌شود.
آن که می‌تواند صحنه را مدیریت و کاری کند که تمام ۱۹ وزیر پیشنهادی رأی بیاورند بی گمان کسی جز محمد باقر قالیباف رییس مجلس شورای اسلامی نیست.
می‌دانیم تندروها چشم دیدن او را ندارند ولی اگر نفوذ نداشت اکنون رییس مجلس نبود چون حتی تهدید کرده بودند هنگام اعتبار نامه سراغ او خواهند رفت حال آن که فضای سیاسی بعد از سانحه هلی‌کوپتر در ورزقان تغییر کرد.
چهارشنبه روز قالیباف است تا ثابت کند رییس مجلس تنها مدیر جلسات نیست و می‌تواند در بزنگاه‌ها مدیریت کند و اصطلاحا «کار را دربیاورد». تعبیر قشنگی نیست ولی معمولا وقتی به کار می‌رود که شخص به گونه ای مدیریت و هدایت می کند که نتیجه مورد نظر حاصل آید.
بعد از ناکامی‌های مکرر در راه یابی به پاستور (سال‌های ۸۴ و ۹۲ و ۹۶ و ۱۴۰۳) چهارشنبه می‌تواند ترمیم کند و خودی نشان بدهد با این تصریح که بخواهد مجلسیان به تمام ۱۹ وزیر رأی بدهند تا هم رابطهٔ مجلس و دولت جدید در آغاز کار هر دو به سردی و کدورت نگراید و هم جایگاه خود و نیز مجلس محاصره شده از جانب شوراهای عالی موازی را ارتقا دهد.
درست است که آقای قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری رقیب آقای پزشکیان بود ولی با هم مشاجره و مجادله نکردند و حتی چه بسا با تشتتی که در اردوگاه خودشان انداخت به سود پزشکیان هم عمل کرده باشد ولو ناخواسته. (تصور کنید شب مرحله اول کنار می‌کشید).
در جریان مناظره ها هم بر خلاف سال‌های ۹۲ و ۹۶ که میان او و آقای روحانی بحث های بسیار جدی و تندی درگرفت با پزشکیان مطلقا درگیر نشد و دوگانه اصلی بین پزشکیان و جلیلی شکل گرفت که تازه آن هم در دور دوم بود چراکه قبل از آن مصطفای پورمحمدی سراغ جلیلی رفته بود و شهردار محبوب تهران هم با گل به خودی یاری رساند!
صد البته که بهتر آن بود آقای قالیباف بعد از شکست در مرحله اول و فردای ۸ تیر ۱۴۰۳ دوباره در قامت رییس مجلس ظاهر می‌شد ولی اشتباه دیگری بر سیاهه اشتباهات خود افزود و احتمالا تحت فشار رادیکال‌ها از سعید جلیلی حمایت کرد ولی این تنها در قالب همان بیانیه اول بود و دیگر ادامه نداد و در اجتماعی شرکت نکرد و حتی حسی اظهار آقای مهندس عبدالعلی‌زاده برخی از ستادهای او به نفع دکتر پزشکیان فعال شد و بعید نمی‌دانم روز جمعه ۱۵ تیر ۱۴۰۳ روی برگه نوشته باشد: مسعود پزشکیان.
چون از ریاست جمهوری سعید جلیلی هیچ نفعی عاید او نمی شد و زبان منتقدان او در مجلس هم تند‌تر و تیزتر می‌شد.
اگر هر ۱۹ وزیر پیشنهادی پزشکیان رأی اعتماد بیاورند به حساب توافق رییس جمهور و رییس مجلس (به معنی تعامل و نه سهمیه دادن) گذاشته خواهد شد و نباید نگران باشد که به تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس در سال ۹۴ تشبیه شود چون آن هم هنرنمایی علی لاریجانی بود که از نفوذ خود استفاده کرد ولو پیامی را منتقل کرده باشد.
صریح و روشن این که چهارشنبه روز قالیباف است چون می تواند با نطق علنی یا با پیغام خصوصی با لابی از نمایندگان بخواهد به تمام ۱۹ وزیر- تأکید می‌کنم تمام ۱۹ وزیر پیشنهادی- رأی اعتماد بدهند چون اگر به آقایان الف و ب و ج رأی بدهند و به ظفرقندی و صادق و میدری نه یعنی به حسن نیت پزشکیان توجه نشان نداده اند و همین‌ها را می‌تواند در نطق خود هم بگوید.
