به گزارش "ورزش سه"، با گسترش شبکه های اجتماعی در سال‌های اخیر، فری استایلرها و فوتبالیست‌های خیابانی هم بیش از پیش مورد توجه قرار گرفتند؛ فوتبالیست‌هایی که فریب دادن حریف و انجام حرکات نمایشی برای آنها به اندازه زدن گل اهمیت دارد.
برای صحبت در مورد این رشته به سراغ ادوارد فن خیلس و اسماعیل حمدویی، معروف به ایزی هیتمن، رفتیم؛ دو چهره سرشناس فری استایل که در آخرین تورنمنت قهرمانی جهان که سال گذشته در منچستر برگزار شد، به قهرمانی رسیدند. این دو فری استایلر که از نسل اول فوتبالیست‌های خیابانی هستند، در مورد نحوه ورود به این رشته و نقشی که در توسعه آن داشتند، با ورزش سه صحبت کردند:
از ادوارد فن‌خیلس با عنوان پدرخوانده فری‌استایل یاد می‌شود.
علاقه به فوتبال و انجام حرکات نمایشی از کودکی با شما بود؟
ادوارد: بله، من از زمانی که یک پسربچه بودم، توپ بازی می کردم. در واقع توپ اولین عشقم بود. اولین ارتباط من با توپ به این خاطر بود که لذت‌بخش و جذاب بود و در عین حال من را از واقعیت دور می کرد چون شرایطم در خانه خیلی مطلوب نبود. بنابراین توپ برای من منشا لذت و خوشحالی بود.
ایزی هیتمن: وقتی بچه بودم، خیلی به خیابان می رفتم چون برادر بزرگترم هم فوتبال بازی می کرد. کار دیگری بلد نبودیم و فوتبال تنها کاری بود که انجام می دادیم. فوتبال هم خیلی ساده است و وقتی از مدرسه تعطیل می شدیم، خیلی خودکار می رفتیم و فوتبال بازی می کردیم. البته که در ابتدا می خواستم یک بازیکن حرفه ای بشوم اما بزرگتر که شدم فهمیدم که ذهنیت و نظم تمرین هر روزه در فوتبال چمنی را ندارم. ضمن اینکه من در همان نوجوانی از فوتبال خیابانی و فری استایل پول درآوردم و به همین دلیل تصمیم گرفتم که وارد فوتبال چمنی نشوم.
در مورد فری استایلرها و فوتبالیست‌های خیابانی این تصور وجود دارد که کسانی هستند که نتوانسته‌اند فوتبالیست حرفه ای بشوند و به همین خاطر، این رشته را انتخاب کرده‌اند. چقدر این تصور درست است؟
ادوارد: این در مورد نسل اول فری‌استایلرها صدق می‌کند. خیلی از ما تلاش کردیم تا فوتبالیست حرفه ای بشویم و به دلایل متفاوتی نتوانستیم. مثلا به اندازه کافی پرتلاش و منظم نبودیم زیرا اگر می خواهید فوتبالیست حرفه ای بشوید، نباید خیلی از کارها را انجام بدهید؛ مثلا تا دیروقت بیدار بمانید یا هر شب با دوستان‌تان بیرون بروید. خیلی ها به دلیل این مشکلات نتوانستند فوتبالیست حرفه ای بشوند، مثلا مشکلاتی که در خانه داشتند، به اندازه کافی نظم و انظباط نداشتند یا آنقدر که باید به صحبت های مربی گوش نمی دادند. بنابراین بله، نسل اول فری‌استایلر را این دسته از بازیکنان تشکیل می دادند. اما زمانی که فری استایل محبوب شد و گسترش پیدا کرد، تغییری ایجاد شد. زمانی بود که اگر از یک فوتبالیست خیابانی می پرسیدید که می خواهد به کجا برسد، می گفت که می خواهد رونالدو یا یک ستاره بزرگ دیگر بشود اما الان اگر این سوال را بپرسید، نام یکی از فوتبالیست های خیابانی همشهری‌اش را می گوید. چون فکر می کنند که این هدفی است که می توانند به آن برسند؛ در حالی که مسی شدن خیلی دور از دسترس است. بنابراین چنین تغییری ایجاد شده است. برای نسل جدید یک حق انتخاب وجود داشت. اینکه فوتبال معمولی را انتخاب کنند یا فری استایل را. این در طول زمان تغییر کرد.
اسماعیل حمدویی که اصالتی مراکشی دارد، در دنیای فری‌استایل با اسم ایزی هیتمن شناخته می‌شود.
ایزی هیتمن: شاید بتوانید این را بگویید اما در فوتبال چمنی هم بازیکنانی مانند نیمار، رونالدینیو و بازیکنان زیادی داریم که می توانستند در فوتبال خیابانی هم بازی کنند. فری استایلر به این خاطر فوتبالیست‌های "تقلبی" محسوب می شوند که آنقدر شانس نداشتند و البته ذهنیت لازم برای موفقیت.
آمستردام به عنوان خاستگاه فری استایل شناخته می شود. آیا می‌توان گفت که این رشته در واقع شاخه ای از فوتبال هلند است؟
ادوارد: قطعا فری استایل شاخه ای از فوتبال خیابانی هلند است. ما همیشه به دنبال ارائه فوتبالی هجومی و خلاقانه هستیم و نسل هایی که در خیابان فوتبال بازی می کنند، این خلاقیت را به شیوه خودشان به نمایش می گذارند. البته این به زیرساخت‌های ما هم برمی گردد. شما هر گوشه ای از آمستردام را ببینید، زمین‌های فوتبال خیابانی را می بینید. بنابراین این شهر فرصت کشف خودمان و بهتر شدن را به ما می دهد.
ایزی هیتمن: بله، چون فری استایل اینجا در هلند آغاز شد. اگر به فوتبالی که تیم ملی هلند و جوانان ما بازی می‌کنند، نگاه کنید، متوجه می شوید که در چمن هم شکل هایی از فوتبال خیابانی دیده می شود. و البته این مسئله به جاهای دیگر هم منتقل شده و در لالیگا یا سایر لیگ ها شما حرکات و مهارت هایی در زمین می بینید که متعلق به فوتبال خیابانی است.
برنامه تمرینی شما چطور است و حرکات را چطور ابداع می کنید؟
ادوارد: من از این نظر شاید کمی آدم عجیبی باشم چون وقتی می خوابم هم خواب حرکات نمایشی را می بینم. فکر می کنم حداقل 70 درصد از حرکاتی که حالا در فری استایل می بینید را من ابداع کردم. نه تنها به خاطر اینکه در فوتبال خیابانی خوب بودم، بلکه به این دلیل که بسکتبال خیابانی در آمریکا را هم دنبال می کردم؛ اینکه توپ را داخل پیراهن شان می گذاشتند یا حرکات نمایشی دیگر که انجام می دادند و من اینها را وارد فوتبال خیابانی کردم و به این ترتیب نامی برای خودم در فوتبال خیابانی دست و پا کردم.
حرکت Akka 3000 که توسط ایزی هیتمن ابداع شده، یکی از حرکات معروف فری‌استایل است.
ایزی هیتمن: من خیلی تمرین نمی کنم؛ همه کارهایی که می کنم خیلی خودکار اتفاق می افتد. من هم مثل ادوارد چند تا از حرکاتی که انجام دادم را اولین بار در خواب دیدم اما به طور کلی، تمرین من در خود بازی است. یعنی موقع بازی کردن، حرکات را امتحان می کنم و اگر بعد از چند بار، توانستم انجام بدهم، آن را در یوتیوب منتشر می کنم. یکی از مهمترین حرکات تاریخ فری استایل را من ابداع کردم که خیلی از ستاره های دنیای فوتبال هم از آن استفاده می کنند به نام Akka 3000 که اگر ندیده‌اید، می‌توانید آن را با گوگل کردن پیدا کنید. زمانی که این حرکت را ابداع کردم، 15 ساله بودم و خب، مدت زیادی از آن سپری شده است؛ حدود 17 سال.
آیا می‌توان این حرکات را در فوتبال چمنی هم انجام داد؟
ادوارد: البته مهارت‌هایی وجود دارد که می توانید در بازی های رسمی 11 نفره انجام بدهید؛ شاید بتوان گفت تعداد زیادی. اما تعدادی هم هستند که انجام آنها دشوار است زیرا بازی 11 نفره با فوتبال خیابانی متفاوت است. در فوتبال خیابانی باید دائما به دنبال فریب دادن حریف باشید اما در فوتبال چمنی می توانید توپ را بندازید و فرار کنید. به نظر من، فری استایل و فوتبال خیابانی مانند پول است. پول مهمترین چیز در زندگی است و وقتی آن را در جیب تان دارید، اعتماد به نفس تان بیشتر است. یک بازیکن فوتبال اگر قبلا فوتبال خیابانی بازی کرده باشد و تکنیک یک فری استایلیست را داشته باشد، وقتی در زمین در شرایط دشواری قرار می گیرد، این اعتماد به نفس را دارد که از حریف عبور کند.
این روزها پدر و مادرها کمتر به بچه‌ها اجازه می‌دهند در خیابان بازی کنند و ترجیح می‌دهند آنها را در مدارس فوتبال ثبت‌نام کنند. آیا این روی فری استایل و فوتبال خیابانی تاثیر می‌گذارد؟
ادوارد: بله، قطعا تاثیرگذار است. این شرایط در چند دهه های گذشته وجود داشته و همیشه در حال بدتر شدن است. شاید هم بهتر می شود اما از دیدگاه من، بدتر می شود زیرا وقتی شما در خیابان بازی می‌کنید، آگاهی متفاوتی از بازی به دست می آورید. مثلا در فوتبال خیابانی پیراهن ها همرنگ نیست و هر کسی یک رنگ پیراهن پوشیده و آنوقت شما باید هم تیمی‌های‌تان را پیدا کنید و بچه هایی که هیچ وقت در خیابانی بازی نکردند، این را از دست می دهند. بازی در خیابان به بچه ها کمک می کند که خلاق تر شوند و جنبه هایی از فوتبال به بازی شان اضافه شود که بعدا کمک زیادی به آنها می کند.
ایزی هیتمن: بله، در همین آمستردام هم چیزهای زیادی تغییر کرده است زیرا بچه های زیادی درگیر آی‌پد، آیفون و پلی‌استیشن هستند. اما زمان ما چنین چیزهایی نبود و ما وقت آزادمان را خارج از خانه سپری می کردیم. پدر و مادرها هم ترجیح می دهند که بچه های‌شان به آکادمی بروند که به نظر من مشکل خاصی نیست و می تواند برای بچه ها خوب باشد.
در هلندی به لایی زدن، پانا (Panna) گفته می شود که به معنی نابود کردن و تخریب کردن است. چرا اصولا لایی زدن در فری استایل و فوتبال خیابانی اینقدر مهم است؟
ادوارد: زمانی که ما فری استایل را شروع کردیم، مهمترین کاری که انجام می دادند، لایی زدن بود. نمی دانم چرا لایی زدن در فری استایل اینقدر مهم است. شاید به این خاطر که حس تحقیر کردن حریف را دارد. دقیقا نمی دانم.
ایزی هیتمن: خب شما با لایی زدن یا پانا، در یک لحظه حریف را از پیش رو برمی دارید و این می تواند خیلی تحقیرآمیز باشد. راستش خیلی در مورد آن فکر نکردم. من با این کار بزرگ شدم و خب، لایی زدن خیلی احساس فوق العاده ای دارد و یک جورهایی به آن معتاد هستم. در فوتبال چمنی هم می بینید که وقتی بازیکنی لایی می خورد، تلویزیون صحنه آهسته آن را دوباره نشان می‌دهد. بله، اتفاق بزرگی است.
تیم دو نفره ادوارد و ایزی هیتمن در آخرین دوره رقابت‌های جهانی فوتبال خیابانی، به قهرمانی رسید.
بهترین‌های این رشته در دنیا در حال حاضر چه کسانی هستند؟
ادوارد: بازیکنانی زیادی هستند که می توانند کارهای فوق العاده ای انجام بدهند؛ در بازی های تک به تک یا سه در برابر سه. اما به طور کلی، به نظر من، کامل‌ترین بازیکن تاریخ ایزی هیتمن است. او در فاصله بین نسل اول و دوم ظهور کرد و به این ترتیب، تکنیک و مهارت نسل اول و هوش و ذکاوت نسل دوم را با هم دارد. او می تواند به هر حرکت حریف بلافاصله واکنش نشان بدهد و در عین حال یک حرکت مقابل را به نمایش بگذارد. باید این نکته را در ذهن داشته باشید که فرق زیادی بین بازیکنان فوتبال خیابانی واقعی و بازیکنانی که فقط در شبکه های اجتماعی می بینید، وجود دارد."
ایزی هیتمن: پس من هم باید بگویم ادوارد بهترین است (خنده). من و ادوارد از نسل اول فری استایل هستیم و البته مدت ها بود در تورنمنتی شرکت نمی کردیم اما در آخرین تورنمنت قهرمانی جهان که سال گذشته در منچستر برگزار شد، من و او موفق شدیم در فینال 6-0 به پیروزی برسیم. پس می توانم بگوییم که در حال حاضر ما بهترین تیم دنیا هستیم.
توصیه‌تان به کسانی که می‌خواهند وارد این رشته بشوند، چیست؟
ادوارد: اولین توصیه من به مبتدی‌ها این است که به درآمدهای زیاد فکر نکنند. جاه‌طلبی تان برای شروع این کار، باید علاقه به آن باشد. بنابراین شروع به بازی کنید و از آن لذت ببرید. فرقی نمی کند در چه سطحی هستید، فقط لذت ببرید. بازیکنانی بودند که در ابتدا بسیار بسیار ضعیف بودند اما کم کم پیشرفت کردند و به بازیکنان بسیار سطح بالایی تبدیل شدند. بنابراین با تعهد و تمرین زیاد می توانید به بازیکن خیلی خوبی تبدیل بشوید. با قلب تان کار را شروع کنید و از بازی لذت ببرید و سعی کنید ساعات خوبی داشته باشید.
ایزی هیتمن: اولین چیز این است که به خودشان باور داشته باشند و خیلی تمرین کنند. این روزها یوتیوب و اینستاگرام هست و می توانند با تماشای حرکات مختلف، آنها را یاد بگیرند. تنها باید تمرین کنند تا سبک خاص خودشان را پیدا کنند. فکر می کنم مهمترین مسئله همین است که سبک خودتان را پیدا کنید.
مصاحبه از: بهنام جعفرزاده
