پهپاد-موشک S-۷۱ دارای بدنه ذوزنقه‌ای است که با بال‌های متغیر تاشو و تثبیت‌کننده‌های تمام حرکتی V شکل معکوس، پنهان‌کاری خوبی را ارائه می‌دهد. این سلاح از یک‌موتور توربوفن به نام TRDD-۵۰ بهره می‌برد که در موشک‌های هواپرتاب Kh-۵۹M و Kh-۱۰۱ استفاده می‌شود.
پهپاد-موشک S-۷۱ دارای ورودی هوای عقب است و می‌تواند به سرعت ۰.۶ ماخ برسد و در ارتفاع ۸۰۰۰ متری پرواز کند. خاطرنشان می‌شود وجود بال متغیر در این سلاح به بهبود مانورپذیری در سرعت‌های پایین و راندمان آئرودینامیکی بهتر در سرعت های بالا کمک می‌کند.
طبق اطلاعات منتشره S-۷۱ در دو نسخه تولیدشده که یکی از نسخه‌ها، با نام S-۷۱K به‌عنوان یک موشک هدایت‌شونده هوا به زمین عمل می‌کند، در حالی که نسخه دیگر یک پهپاد پیشرفته و خودمختار با نام S-۷۱M است که جزو دسته مهمات پرسه‌زن به شمار می‌آید.
نسخه S-۷۱M این سلاح که یک‌پهپاد به‌شمار می‌آید مجهز به حس‌گرهای الکترواپتیکال است که امکان فعالیت در روز و شب و نیز تصویربرداری حرارتی را فراهم می‌کند. این پلتفرم رزمی هم‌چنین می‌تواند با استفاده از داده‌های اهداف ذخیره‌شده در هواپیمای حامل، اهداف را جست‌وجو، شناسایی و منهدم کند. طبق ادعای سوخو این سامانه می‌تواند توسط یک اپراتور به‌صورت Real Time برای هدف قراردادن یک هدف استفاده شود. این پهپاد هم‌چنین از سرجنگی با قابلیت شدیدالانفجار بهره می‌برد در حالی که S-۷۱K از کلاهک خوشه‌ای استفاده می‌کند.
موشک S-۷۱K برای پرتاب از آویزگاه‌های خارجی یک‌هواپیمای حامل طراحی شده‌است، در حالی که نسخه دیگر آن یعنی پهپاد S-۷۱M را می‌توان در جایگاه تسلیحات در دهلیز داخلی یک جنگنده Su-۵۷ یا پهپاد تهاجمی S-۷۰ Okhotnik قرار داد.
