21 آگوست 1945، «هری داغلیان»، فیزیکدان اهل ایالات متحده، طی آزمایشی با «هسته شیطان» در آزمایشگاه ملی «لوس آلاموس» در حادثه‌ای بحرانی تحت تابش مرگبار قرار گرفت.
هسته شیطان بمبی هسته‌ای بود که پس از تسلیم شدن ژاپن و زمانی که دیگر نیاز به تلاش‌های جنگی از بین رفت، به آزمایشگاه لوس آلاموس منتقل شد.
داغلیان طی آزمایش 21 آگوست تلاش کرد با چیدن مجموعه‌ای از آجرهای تنگستن کارباید 4.4 کیلوگرمی در اطراف یک هسته پلوتونیوم، بازتابنده نوترونی دستی بسازد. هدف بازتابنده نوترونی کاهش جرم موردنیاز برای رسیدن به نقطه بحرانی هسته پلوتونیوم بود.
او درحال جابه‌جایی آجر نهایی روی مجموعه بود اما شمارشگرهای نوترونی داغلیان را از این واقعیت آگاه کردند که افزودن آن آجر سیستم را فوق‌بحرانی می‌کند. وقتی دستش را عقب کشید، ناخواسته آجر را روی وسط هسته انداخت. ازآن‌جایی که مجموعه تقریباً در وضعیت بحرانی قرار داشت، افزودن تصادفی آن آجر باعث شد واکنش بلافاصله به منطقه بحرانی برسد که این منجر به حادثه‌ای مرگبار شد.
داغلیان بلافاصله پس از انداختن آجر واکنش نشان داد و تلاش کرد آجر را جابه‌جا کند اما موفق نشد. او مجبور شد بخشی از شمع تنگستن کارباید را جدا کند تا واکنش را متوقف کند.
تخمین زده شد که داغلیان دوز 510 rem تابش نوترونی را از بازده 1016 شکافت دریافت کرده است. به‌رغم مراقبت‌های پزشکی شدید، علائم مسمومیت با تشعشع در او ایجاد شد و خواهر و مادر بیوه‌اش برای مراقبت از او به بیرون منتقل شدند.
هری داغلیان به کما رفت و 25 روز پس از حادثه درگذشت. او اولین مورد مرگ‌ومیر ناشی از بمب هسته‌ای بود. جسد او به «نیو لندن» بازگردانده شد و در قبرستان «سدار گروو» به خاک سپرده شد.
اما این تنها قربانی هسته شیطان نبود. «لوئیس اسلوتین» دومین دانشمندی بود که پس از قرارگرفتن در معرض تشعشعات رادیواکتیو آن جانش را از دست داد.
