حسین(ع) اسطوره و قهرمان یک قوم، یک کشور و یک جغرافیای خاص نیست، او سرود حماسی تمامی بشریت در همه اعصار است و عشق شرربارش هرگز به سردی و خاموشی نمی گراید تا انسان‌ها را به بالاترین جایگاهی که اشرف مخلوقات لیاقت آن را دارد، برساند.
حسین(ع) برای به پا داشتن آئین محمد(ص) که آخرین پیامبر نجات دهنده قافله عظیم بشریت است شمشمیر به دست گرفت اما این قدرت شمشیر او نیست که قلب ها را مجنونش کرده، این جاذبه و عشق بی همانند حسین(ع) است که بر قلب‌ها و دلها فرمانروایی می‌کند.
مدار و محور گردش زمین و کائنات همان جاذبه شگرف آور و حیران کننده حسین(ع) است که بر قلب هر کس نشست و خانه کرد به خون خود غلتید و شام مرگش به صبح شهادت تبدیل شد.
کدام نقطه جهان را سراغ داری که حتی با هزینه کرد میلیارد ها دلار بتوانند جمعیتی بیش از 20 میلیون نفر را با تحمل انواع مرارت ها و مشقت ها به سوی مقصدی به حرکت درآورند؛ آیا این جاذبه و عشقی که قلب ها را تسخیر کرده می‌توان با معادلات دنیایی و مادی محاسبه کرد؟!
قدرت جاذبه، شور، نشاط معنوی و به خروش آوری حماسی حسین(ع) هیچ مثل و مانندی در دنیا ندارد و اربعین حسینی یکی از بهترین تجلی گاه های ظهور و بروز عینی این حقیقت است.
جنس غم و اشک بر حسین(ع) هم حتی با اندوه و اشک‌های دیگر تفاوتی محسوس و بزرگ دارد و به روح انسان ها عظمت، آزادگی، شجاعت، حق طلبی، ظلم ستیزی و ثبات قدم در مسیر حق را منتقل می کند و آنگاه شور و شعور معنوی و نشاط حسینی، نیرویی بزرگ و غیر قلبل کنترلی می‌شود که امپراطوری‌های به ظاهر نفوذ ناپذیر طاغوتی و غیر الهی را در هم می‌شکند.
حسین بن علی(ع) به همه ما آموخت که باطل، باطل است حتی اگر امپراطوری به راه بیندازد و حق، حق است اگر چه زیر پای اسبان له شود، پس در مسیر حق بایستید حتی اگر همه دنیا به بیراهه باطل بروند.
خبرنگار ایسنا؛ وحید الوندی
انتهای پیام
