اگر چه در نیم‌فصل اول تیم‌هایی چون گل‌گهر سیرجان هم به صدر جدول آمدند اما با سقوط آزاد گل‌گهر، همه متوجه شدند که نباید به نتایج چند هفته اول دل بست و به آن امیدوار بود. حالا سپاهان، پرسپولیس و استقلال مثلث قهرمانی را تشکیل داده‌اند اما سپاهان با دو تیم محبوب پایتخت تفاوتی آشکار دارد.
پرسپولیس خسته
تیم یحیی گل‌محمدی واقعاً خسته است. این تیم قبل از شروع فصل جدید لیگ برتر رقابت‌های فشرده لیگ قهرمانان را برگزار کرد و بعد از شروع فصل جدید لیگ برتر درگیر بازی فینال لیگ قهرمانان شد و خسته‌تر از همیشه به لیگ برتر برگشت تا ضمن برگزاری بازی‌های عقب‌افتاده، هفته‌های باقی مانده لیگ برتر تا نیم‌فصل را پشت سر بگذارد. پرسپولیس اگر چه قهرمان نیم‌فصل شد و حالا هم به دلیل تفاضل گل بهتر در صدر قرار دارد اما همه می‌دانند که این تیم خسته خیلی سخت به کار خود ادامه می‌دهد و همین سختی شاید موجب شود که در بزنگاه لیگ دچار لغزش شود (البته شاید هم بازیکنان پرسپولیس در ۴ فصل اخیر به سختی عادت کرده‌اند و هرگز تا پایان فصل اسیر لغزش نشوند).
استقلال پر از مصدوم
استقلال تا گلو در بحران فرو رفته بود که کادر فنی تیم تغییر کرد. فرهاد مجیدی بعد از آنکه آرامش را به تیم منتقل کرد، نگرانی خود را از مصدومیت‌های فراوان بازیکنان به زبان آورد. او می‌داند که بازیکنان تیم خسته‌تر از هر زمان دیگری فقط به استراحت فکر می‌کنند تا قدرت خود را بازیابی کنند.
وجه اشتراک سرخابی‌ها
وجه اشتراک این دو تیم، حضور در فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا ست که از ۲۵ فروردین آغاز می‌شود و دو تیم از همین حالا باید برنامه‌ریزی کاملی برای آن مسابقات انجام دهند. آنها باید به لیگ قهرمانان گام بگذارند و خیلی سریع و بی‌وقفه، همه بازی‌ها را انجام دهند و بعد هم به لیگ برتر برگردند.
نقشه‌های سپاهان برای قهرمانی
سپاهان این روزها با محرم نویدکیا و علیرضا مرزبان حال خوبی دارد و حریفان را یکی پس از دیگری شکست می‌دهد. خبر خوب برای این تیم آماده، استراحت کامل بین بازی‌هاست. در شرایطی که سرخابی‌ها باید هر سه روز در لیگ قهرمانان آسیا بازی کنند و باز هم خسته به لیگ برتر برمی‌گردند، سپاهان که به دلیل جایگاه پایین فصل قبل، مجوز حضور در لیگ قهرمانان را به دست نیاورده، استراحت کاملی بین بازی‌ها انجام می‌دهد و می‌تواند از صد درصد نیروی بازیکنانش استفاده کند و همین مورد مهم می‌تواند بخت سپاهان را برای کسب قهرمانی بالا ببرد.
