به گزارش آنا، خورشید تنها ستاره منظومه شمسی است و بدون وجود آن هیچ نوع حیاتی در سیاره ما ممکن نخواهد بود. خورشید را می‌توان یک توپ غول پیکر از گاز داغ تلقی کرد. بیشتر این جرم نجومی بزرگ از هیدروژن و هلیوم ساخته شده است. در داخل خورشید، همجوشی هسته‌ای رخ می‌دهد. همجوشی هسته‌ای بدین معنی است که اتم‌های هیدروژن با هم برخورد کرده و هلیوم را تشکیل می‌دهند. این فرآیند انرژی زیادی آزاد می‌کند.
خورشید چندین لایه دارد. در مرکز خورشید، هسته قرار دارد که درجه حرارت آن بسیار بالا است و تا حدود ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد می‌رسد. در اینجاست که همجوشی اتفاق می‌افتد. انرژی از هسته به سمت بیرون به لایه بعدی یعنی ناحیه تابشی(radiative zone) حرکت می‌کند. در این منطقه انرژی به آرامی مانند نور حرکت می‌کند و میلیون‌ها سال طول می‌کشد تا از آن عبور کند.
فراتر از ناحیه تابشی، ناحیه همرفتی (convective zone) قرار دارد. در این لایه، گاز داغ به سطح بالاتر می‌رود، خنک می‌شود و سپس به عقب فرو می‌رود. جریان‌های همرفتی وضعیتی را شبیه به آب جوش ایجاد می‌کنند و انرژی را به سطح خورشید می‌رسانند.
سطح خورشید را فوتوسفر (photosphere) می‌نامند. دمای این بخش حدود ۵۵۰۰ درجه سانتیگراد است و لایه‌ای است که ما می‌توانیم می‌بینیم. در بالای فتوسفر، کروموسفر (chromosphere) قرار دارد که رنگ مایل به قرمز دارد. در طی خورشیدگرفتگی می‌توان کروموسفر را دید.
بیرونی‌ترین لایه تاج خورشیدی (corona) است که بسیار گرم است و دمای آن تا ۱ میلیون درجه سانتیگراد می‌رسد. تاج خورشیدی در هنگام خورشیدگرفتگی به صورت‌هاله‌ای از نور قابل مشاهده است. بادهای خورشیدی از تاج سرازیر می‌شوند و ذرات را در منظومه شمسی پخش می‌کنند.
خورشید همچنین دارای لکه‌های خورشیدی است که نواحی سردتر و تیره‌تر روی سطح آن هستند. این لکه‌ها در اثر فعالیت مغناطیسی ایجاد می‌شوند. خورشید یک چرخه فعالیت دارد که حدود ۱۱ سال طول می‌کشد و بر تعداد لکه‌های خورشیدی و شعله‌های خورشیدی تأثیر می‌گذارد. تمام این فرآیندها در داخل خورشید باعث تولید نور و گرما می‌شود که برای حیات روی زمین ضروری است.
