به گزارش "ورزش سه"، می‌توانید تصور کنید که آرنه اشلوت می‌توانست شبی بهتر از این داشته باشد؟ حالا سعی کنید خودتان را جای اریک تن‌هاخ بگذارید؟ آیا می‌توانید شبی وحشتناک‌تر برای سرمربی یونایتد متصور بشوید؟ تن‌هاخی که تنها بعد از سه بازی در فصل جدید لیگ برتر وارد فضایی آشنا شده است: کرکس‌ها بالای سر او به پرواز درآمده‌اند. تن‌هاخ در ساعت‌ها و روزهای پیشِ رو بیش از هر زمان دیگری مورد انتقاد خواهد بود.
شکست 3-0 مقابل لیورپول در الدترافورد، آن هم از مربی‌ای تازه‌کار که هنوز لیگ برتر را به خوبی نمی‌شناسد اتفاقی نیست که تن‌هاخ بتواند به راحتی از کنارش عبور کند و ضربه نخورد. اشلوت اما در نقطه مقابل هموطنش پیش از بازی امروز دو بازی اولش در لیگ برتر را مقابل ایپسویچ و برنتفورد برده بود اما هواداران منتظر این بازی بودند. بازی مقابل یونایتد قرار بود سنگ محک اصلی لیورپولی‌ها باشد. آنها قرار بود این سوال را برای خودشان پاسخ بدهند: باید اشلوت را دوست داشته باشیم یا نه؟
بازی که شروع شد بعد از مدت کوتاهی فهمیدیم که این یونایتدی نیست که بتواند برای لیورپول مشکل‌ساز شود. آنها یک نیمه فاجعه‌بار را پشت سر گذاشتند که نمادش دو اشتباه باورنکردنی از کاسمیرو بود.
اما حتی بعد از تعویض کاسمیرو هم اوضاع تغییری نکرد. تنها دلخوشی یونایتدها شاید این باشد که بیشتر تحقیر نشدند. آنها هنوز شکست تاریخی 7-0 مقابل لیورپول یورگن کلوپ را به خاطر دارند و می‌دانند ممکن بود امشب هم با باختی سنگین‌تر مواجه بشوند.
اشلوت و تیمش به هیچ وجه شانسی نبردند. آنها در تک‌تک مناطق زمین با چنان اختلافی نسبت به تیم تن‌هاخ سر بودند که گاهی باورکردنی نبود. وقتی لوئیس دیاز در نیمه اول گل دوم لیورپول و خودش را زد دیگر برای هیچکس شکی باقی نمانده بود که لیورپول برنده بازی است. تنها مساله باقی‌مانده این بود که آنها با چه اختلافی برنده می‌شوند.
در نیمه دوم صلاح بار دیگر زهر خودش را به شیاطین ریخت. او مثل خاری است که سال‌ها است در گلوی یونایتد مانده و دست از گریبانش برنمی‌دارد. یک نکته جالب: یورگن کلوپ از زمانی که تن‌هاخ هدایت یونایتد را به دست گرفته بود نتوانسته بود یونایتد را در الدترافورد شکست بدهد. اما اشلوت امروز پیام روشنی برای دوست و دشمن فرستاد: او بعد از 49 سال اولین سرمربی دائمی لیورپول شد که در اولین بازی‌اش مقابل یونایتد به پیروزی می‌رسد. آخرین مربی لیورپولی که چنین رکوردی داشت باب پیزلی بزرگ بود که در سال 1975 در اولین بازی‌اش در الدترافورد شیاطین را برده بود.
در پایان بازی سکوهای الدترافورد نیمه‌خالی بود و آنهایی که هنوز روی سکوها نشسته بودند آنقدر غمگین و افسرده و شگفت‌زده بودند که حتی حوصله هو کردن و سوت زدن نداشتند.
