به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، این میدان «آمبی‌پولار» نام دارد؛ میدانی که بیش از ۶۰سال پیش برای نخستین بار فرضیه‌اش مطرح شد و کشف آن روش ما را در مطالعه و درک رفتار و تکامل دنیای همیشه درحال تغییرمان تغییر خواهد داد.
گلین کالینسون، ستاره‌شناس می‌گوید: «هر سیاره‌ای که دارای جو باشد باید یک میدان آمبی‌پولار هم داشته باشد. حالا که سرانجام آن را اندازه‌گیری کرده‌ایم، می‌توانیم شروع به یادگیری کنیم که چگونه این میدان، سیاره ما و دیگر سیارات را در طول زمان شکل داده است.»
زمین فقط یک توده خاکی نیست که به‌صورت بی‌حرکت در فضا قرار گرفته باشد. زمین توسط انواع میدان‌ها احاطه شده است. در سال۱۹۶۸، دانشمندان پدیده‌ای را توصیف کردند که تا عصر فضا قابل مشاهده نبود.
فضاپیماهایی که بر فراز قطب‌های زمین پرواز می‌کردند، باد فراصوتی از ذراتی را شناسایی کردند که از جو زمین فرار می‌کرد.
بهترین توضیح برای این پدیده، وجود یک میدان انرژی الکتریکی سوم بود.
کالینوسون توضیح داد: «این میدان آمبی‌پولار نام دارد و در برابر جاذبه عمل می‌کند و ذرات را به فضا می‌فرستد. اما ما تاکنون قادر به اندازه‌گیری‌اش نبودیم، زیرا فناوری آن را نداشتیم.»
بیشتر بخوانید:
چگونگی عملکرد میدان آمبی‌پولار را می‌توان اینگونه شرح داد: «از ارتفاع حدود ۲۵۰کیلومتری در لایه‌ای از جو که یونوسفر نام دارد، تابش فرابنفش شدید و تابش‌های خورشیدی اتم‌های جوی را یونیزه می‌کند و الکترون‌های دارای بار منفی را جدا و اتم را به یک یون دارای بار مثبت تبدیل می‌کند.
الکترون‌های سبک‌تر سعی می‌کنند به فضا پرواز کنند، درحالی‌که یون‌های سنگین‌تر به سمت زمین فرو می‌روند. اما محیط پلاسما تلاش می‌کند تا بی‌طرفی بار را حفظ کند که این امر منجر به ظهور یک میدان الکتریکی بین الکترون‌ها و یون‌ها می‌شود تا آنها را به‌هم متصل نگه دارد.»
