1- این گزاره که ایران همواره در دام سیاست‌های روسیه قرار گرفته و حتی به یکی از کارت‌های بازی این کشور در روابط بین‌الملل تبدیل شده، در کشور هواخواهانی جدی دارد. نگاه افراطی ضد روسی به قدری در کشور تعمیق یافته که برخی از جریان‌های سیاسی ، ایران را یکی از پیروان روسیه قلمداد کرده و حتی رابطه همسایه شمالی با ما را به مثابه رابطه ارباب - رعیتی تلقی کرده‌اند. اما صاحبان همین دیدگاه به هنگام رویکرد تقابلی ایران در مواجهه با روسیه و پافشاری بر منافع خود، سکوت کرده و تمایلی به بیان سیاست واقع‌گرایانه ایران ندارند.
2- مسئله کریدور زنگزور و موضع روسیه در خصوص بازگشایی این کریدور که عملی‌شدن آن به‌معنای انسداد مرز زمینی ایران با ارمنستان خواهد بود، شاهد مثالی برای گزاره فوق است. روسیه اخیراً و در پی سفر ولادیمیر پوتین به جمهوری آذربایجان، به جمع حامیان بازگشایی این کریدور پیوسته و موافقت آن هم در اظهارات وزیر خارجه این کشور و سخنگوی دستگاه دیپلماسی آن کاملاً مشهود است. اما نکته مهم در این بین، موضع محکم ایران و مقابله با رویکرد روسیه است که برگرفته از استواری در سیاست‌هایی است که مبتنی بر منافع ملی بوده و در طول زمان هم لایتغیر بوده است. ایران از ابتدای جنگ 2020 قره‌باغ و پس از آن، بارها به‌صورت علنی و حتی در دیدارهای مختلفی که سران کشورهای مختلف با مقامات عالی‌رتبه نظام داشته‌اند، به‌صراحت بر مخالفت و اقدام عملی خود در جهت جلوگیری از تغییر مرزهای زمینی منطقه تاکید داشته و اخیراً پس از اعلام موضع غیرمنطقی روسیه هم صدای مخالفت و مقابله با رویکرد همسایه شمالی به گوش رسید.
به‌واقع ایران نشان داد که چه روسیه و چه هر کشور دیگری اگر به‌دنبال تهدید منافع ایران باشد و درصدد تغییر مرزهای ژئوپلیتیکی منطقه برآید، با اقدامات جمهوری اسلامی مواجه خواهد شد چون سیاست‌های اتخاذشده ما در مسائل منطقه‌ای و جهانی مبتنی بر منافع ملی بوده و برای ایران، روسیه و دیگران بازیگران منطقه‌ای تفاوتی ندارند و اولویت و اصالت با منافع کشور است.
3- آنانی که صدای روس‌ستیزی‌شان همواره بلند است، بد نیست نظری به ثبات سیاست‌ورزی ایران انداخته و بار دیگر به مواضع خود بیاندیشیند که چگونه چشم بر روی واقع‌گرایی منطقه‌ای و بین‌المللی ایران بسته و سعی در ترویج ترجیحات خود و انحراف اذهان جامعه دارند. برای آنان دمیدن در آتش روس‌ستیزی و القای وابستگی دروغین ایران به همسایه شمالی و فراهم‌کردن شرایطی در جهت پذیرش نظام آمریکایی مسلط اهمیت دارد که اگر غیر از این بود، خوانشی واقعی از شرایط موجود و ثبات سیاست‌ورزی و اصول لایتغیر ایران در جهت تامین منافع ملی ارائه می‌دادند.
