نکته ای که توجه ما را به خود جلب می کند این است که هیچ شباهتی بین شغل قبلی و شغل جدید این افراد وجود ندارد.
مدودف، قبل از اینکه نخست وزیر روسیه شود، مسئولیت‌های بزرگی نداشته است. پیش از ورود به سیاست وقت خود را صرف نظافت خیابان‌ها می‌کرد. به گفته خود مدودف، او فقط ۱۲۰ روبل معادل ۱.۵۳ دلار در ماه -با احتساب پاداش- برای انجام این کار دریافت می‌کرده است.
مادورو قبل از رسیدن به ریاست جمهوری ونزوئلا، سال‌ها به عنوان راننده اتوبوس در کاراکاس کار می‌کرد. پس از ورود به حلقه داخلی هوگو چاوز، رئیس جمهور سابق ونزوئلا، به مناصب بالاتری در اتحادیه‌های کارگری رسید. ارتقای شغلی مادورو کم کم از او چهره‌ای شناخته شده ساخت. با مرگ چاوز در سال ۲۰۱۳، مادورو به عنوان رئیس جمهور جدید ونزوئلا جای او را گرفت.
زلنسکی در سن ۱۷ سالگی کمدی را آغاز کرد. کمی بعد و در سال ۲۰۱۵ در مجموعه تلویزیونی به نام «خدمتگزار مردم» بازی کرد که در آن نقش رئیس جمهور اوکراین را بازی می‌کرد. چهار سال بعد، وی پس از کسب کرسی در یک پیروزی قاطع در آوریل ۲۰۱۹، به عنوان رئیس جمهور واقعی اوکراین منصوب شد. کمتر کسی فکر می‌کرد که نقش آفرینی او در مجموعه‌ای تلویزیونی در نهایت به واقعیت تبدیل شود.
رئیس جمهور ترکیه در شهر فقیری بزرگ شد و در نوجوانی و به دنبال کسب زندگی بهتر به استانبول رفت. اردوغان برای به دست آوردن پول و گذران زندگی، در خیابان‌های استانبول لیموناد و نان‌های کنجدی می‌فروخت.
نخست وزیر انگلیس پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه آکسفورد در روزنامه تایمز مشغول به کار شد. پس از مدتی کار در این روزنامه، به دلیل ارائه نقل قول‌های جعلی از کار اخراج شد. او بعدا ستون نویس روزنامه دیلی تلگراف شد و درآمد خوبی از این کار به دست می‌آورد.
جو بایدن برای تامین مخارج تحصیلش مجبور بود به کار‌های مختلفی دست بزند. با انجام کار‌های تعمیر و نگهداری، مانند شستن پنجره‌های مدرسه و چیدن علف‌های هرز باغ ها، هزینه مدرسه اش را پرداخت می‌کرد. در ادامه و با تحصیل در رشته حقوق کم کم به عرصه سیاست پا گذاشت.
