به محض سوت پایان، طارمی که با گرمکن از رختکن بازی را تعقیب می‌کرد به درون زمین دوید و اولیویرا گلزن تیمش را در آغوش گرفت و سیر اشک ریخت.
طارمی تا پایان نیمه اول دیدار برگشت پورتو و یوونتوس، شاخص‌ترین چهره تیمش در این تقابل بزرگ بود. او در دقیقه یک بازی رفت یک گل زده بود و در نیمه اول بازی برگشت هم یک پنالتی گرفته و یک بار نیز تیر دروازه حریف را لرزانده بود.
پنالتی که طارمی در نیمه اول بازی برگشت با زیرکی هرچه تمام تر و به سبک همیشگی خود گرفت را الیویرا به گل تبدیل کرد؛ شاید در آن لحظه خیلی از طرفداران طارمی دوست داشتند که به جای الیویرا او پشت توپ می‌ایستاد اما در ادامه بازی اتفاقاتی رخ داد که الیویرا به ناجی مهدی تبدیل شد.
همان گونه که اشاره شد، تا پایان نیمه اول بازی برگشت، طارمی شاخص‌ترین چهره پورتو بود اما این بازیکن با حرکتی بچه گانه در دقیقه ۵۴ از زمین بازی اخراج شد تا پورتو ادامه این بازی سنگین را ۱۰ نفره ادامه دهد. یوونتوس با استفاده از این فرصت طلایی، مقاومت پورتو را شکست و گل دوم را زد تا بازی به وقت‌های اضافه کشیده شود.
سی دقیقه وقت‌های اضافه، لحظات سرشار از استرس برای مهدی طارمی و فوتبالدوستان ایرانی بود چرا که حذف پورتو می‌توانست عواقب بدی برای مهاجم ایرانی این تیم داشته باشد. بی‌شک با رقم خوردن این اتفاق، همه کارهای مثبت طارمی فراموش شده و انگشت اتهام به سوی او گرفته می‌شد؛ این خاصیت فوتبال است. البته خاصیت دیگر فوتبال غیرقابل پیش‌بینی و دراماتیک بودن آن است؛ همان اتفاقی که در وقت‌های اضافه رخ داد.
الیویرا در وقت‌های اضافه گل دوم خود و پورتو را در این دیدار وارد دروازه یووه کرد تا به نوعی کار این تیم را تمام کند. یوونتوس فرصت زیادی برای جبران نداشت و فقط توانست یک بار دیگر دروازه حریف را باز کند اما این یک گل، چاره کار شاگردان پیرلو نبود و پورتو در مجموع دو بازی با توجه به گل زده بیشتر در خانه حریف راهی مرحله یک چهارم نهایی شد.
بعد از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، مهدی طارمی که سر از پا نمی‌شناخت با هیجان هر چه تمام تر وارد زمین شده و الیویرا را در آغوش گرفت. مهدی که در هنگام در آغوش کشیدن الیویرا اشک می‌ریخت، جشن صعود دراماتیک تیمش را در شبی فراموش نشدنی برگزار کرد؛ شبی که می‌توانست به یکی از تلخ‌ترین خاطره‌های دوران فوتبالی‌اش تبدیل شود اما با درخشش الیویرا به خیر گذشت...
