در این تحقیق تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهرهای ووهان (Wuhan) در کشور چین و میلان (Milan) در کشور ایتالیا که بیشترین تأثیر را از بیماری COVID-19 دیده اند، مدلسازی شد و نتایج این مطالعه نشان داد که شرایط اکولوژیکی سطح بیش از 70 درصد از مساحت شهر میلان و 52 درصد از شهر ووهان در تاریخ قرنطینه نسبت به تاریخ مشابه در دوران قبل از قرنطینه بهبود یافته است که بیانگر تأثیر قابل توجه قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر است.
سولماز فتح‌العلومی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: با افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی، فعالیتهای انسانی به طور قابل ملاحظه ای باعث تخریب محیط زیست و منجر به افزایش پیامدهای منفی زیست محیطی فراوانی از جمله آلودگی آب و هوا، تشکیل و افزایش شدت جزیره حرارتی، تخریب شرایط اکولوژیکی سطح، تأثیر منفی بر آسایش حرارتی و غیره شده است.
وی افزود: از آنجا که شرایط زیست محیطی تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی انسانی دارد، لذا کمی سازی تاثیر فعالیتهای انسانی بر زمینه های مختلف زیست محیطی مناطق شهری از اهمیت بالایی برخوردار است.
فتح العلومی با بیان اینکه برای جلوگیری از تخریب و بهبود شرایط زیست محیطی، کاهش فعالیتهای انسانی مخرب در محیط طبیعی و غیر طبیعی در مطالعات متعدد مورد تأکید قرار گرفته است، اضافه کرد: با این حال، به دلیل منافع اقتصادی انسانها، توجه خاصی به این موضوع نمی شد، تا اینکه در یک سال گذشته، اتخاذ راهکارها در قالب سطوح مختلف قرنطینه ناشی از بیماری COVID-19، عاملی اجباری برای کاهش فشار فعالیتهای انسانی بر محیط زیست شد.
پژوهشگر دانشگاه محقق اردبیلی ادامه داد: بیماری عفونی COVID-19 بر اثر کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی (SARS-CoV-2) ایجاد می کند که اولین بار در تاریخ 31 دسامبر 2019 از شهر ووهان چین گزارش شد و با توجه به مسری بودن، با سرعت بالایی در سراسر جهان گسترش یافت و بسیاری از کشورهای جهان را درگیر کرد و در 12 مارس 2020 به عنوان یک بیماری همه گیر شناخته شد. تا 26 فوریه 2021 بیش از 113 میلیون نفر از مردم جهان به این بیماری مبتلا شدند که از بین آنها بیش از دو و نیم میلیون نفر فوت کردند.
وی تصریح کرد: با توجه به شرایط مذکور، کشورهای جهان به منظور جلوگیری از شیوع این ویروس، قوانین و اقدامات خاص و بازدارندهای را در ابعاد مختلف زندگی مردم لحاظ کردند، از جمله این اقدامات می توان به بسته شدن مرزهای خارجی و کاهش چشمگیر تردد قطار، اتوبوس و مسافرتهای هوایی، اعمال فاصله گذاری اجتماعی، ممنوعیت وقایع عمومی، تعطیلی مدارس، دانشگاهها و مشاغل غیر ضروری اشاره کرد. همچنین قوانین قرنطینه در تعداد زیادی از شهرهای جهان اعمال شد.
فتح العلومی با بیان اینکه شیوع COVID-19 و وضعیت تعطیلی (lockdown) در سراسر جهان، علاوه بر تأثیر منفی قابل توجه بر اقتصاد جهان، باعث کاهش فشار فعالیتهای آنتروپوژنیک بر محیط زیست در مقیاسهای محلی، منطقهای و جهانی شد، خاطرنشان کرد: بنابراین با توجه به اهمیت بالای شرایط زیست محیطی بر کیفیت زندگی انسان، مدلسازی تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط زیست محیطی از اهمیت بالایی برخوردار است.
کارشناس آزمایشگاه گروه باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی گفت: با وجودی که مطالعات متعدد به بررسی اثرات و عواقب منفی شیوع COVID-19 و قرنطینه ناشی از آن در سطح بین المللی پرداخته اند، با این حال ما سعی کردیم با نگاهی نو و متفاوت از مطالعات قبلی، اثرات مثبت قرنطینه ناشی از COVID-19 بر شرایط زیست محیطی را بررسی کنیم و قدم کوچکی در راستای بهبود شرایط زیست محیطی جهان برداریم.
وی ادامه داد: برای دستیابی به این هدف، تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهرهای ووهان (Wuhan) در کشور چین و میلان (Milan) در کشور ایتالیا که بیشترین تأثیر را از بیماری COVID-19 دیده اند، مدلسازی شد و نتایج این مطالعه نشان داد که شرایط اکولوژیکی سطح بیش از 70 درصد از مساحت شهر میلان و 52 درصد از شهر ووهان در تاریخ قرنطینه نسبت به تاریخ مشابه در دوران قبل از قرنطینه بهبود یافته است که بیانگر تأثیر قابل توجه قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر است.
فتح العلومی تاکید کرد: در واقع شرایط اکولوژیکی سطح شهر به دلیل کاهش فعالیت های مخرب انسانی در محیط شهری در دوران قرنطینه به صورت قابل ملاحظه ای بهبود یافته است.
وی ادامه داد: این کار تحقیقاتی حاصل همکاری متخصصان علوم مختلف از جمله سید کاظم علوی پناه، مجید کیاورز و محمد کریمی فیروزجایی از دانشگاه تهران در زمینه علوم سنجش از دور حرارتی و انعکاسی در زمینه شهری، سولماز فتح العلومی از دانشگاه محقق اردبیلی در زمینه علوم خاک، مهدی همایی از دانشگاه تربیت مدرس در زمینه آب، جمال جوکار از دانشگاه کپنهاگ دانمارک در زمینه علوم مکانی است که در نهایت مورد استقبال جامعه علمی بین المللی قرار گرفت و در قالب یک مقاله بینالمللی با عنوان Modeling the impact of the COVID-19 lockdowns on urban surface ecological status: A Case Study of Milan and Wuhan cities در مجله Journal of Environmental Management از انتشارات Elsevier با ضریب تأثیر 5.64 و H-INDEX=161 به چاپ رسید.
انتهای پیام
