به گزارش ایسنا، بنابراعلام مادرآن، اینکه از همان ابتدا به فکر این باشید که خب الان نوزاد است و متوجه نمی شود، الان سنش کم است و خیلی چیزها را نمیفهمد و خیلی تفکرات دیگری که در این زمینه در ذهن والدین بوجود می آید، باید بگویم که سخت در اشتباهید و یکی از مراحل مهم در شکلگیری شخصیت فرزندتان را نادیده گرفته اید.
پس این تفکرات را کنار بگذارید؛ نگران نباشید در این مسیر همراهی ما را هم خواهید داشت.
تحقیقات در زمینه رشد انسانی، به وضوح نشان می دهد که بذرهای همدلی، دلسوزی و مهربانی از همان اولین سالهای زندگی کاشته می شوند، اما برای رشد این دانه ها، بزرگسالان باید به کمک کودکان بیایند و برای تبدیل کردن کودکان به افرادی مسئولیت پذیر و مهربان، کارهایی انجام دهند که کودکان در جهت تکامل و رشد پیش بروند.
در این متن که توسط کارشناسان سایت مادران تهیه شده است، سعی داریم نکاتی را برای رشد و تربیت هر چه بهتر کودکان به شما آموزش دهیم.
شاید با دیدن این تیتر، برایتان این سوال پیش بیاید که چرا باید این چنین رفتاری با کودکانمان داشته باشیم؟ خب باید بگوییم به این دلیل که فرزندان وقتی همچین رفتاری از جانب والدین و بزرگسالان می بینند، مراقبت و احترام را یاد می گیرند.
وقتی فرزندتان از جانب شما محبت دریافت کند، به شما وابسته و دلبسته می شود و این دلبستگی باعث میشود تا کودکان راحت تر آموزش ها را از بزرگترها بپذیرند.
این که چطور باید این چنین روابطی را با فرزندتان ایجاد کنید را ما برایتان شرح می دهیم؛ همان طور که قبلتر هم گفتیم، ما در این مسیر همراه شماییم.
دوست داشتن فرزندان اشکال مختلفی دارد، مانند: علاقه نشان دادن به نیازهای جسمی و عاطفی آنها، ایجاد یک محیط خانوادگی امن و پایدار به دور از تنشها و درگیریها، ابراز محبت کلامی و عملی، احترام به شخصیت فردی آنها، علاقه نشان دادن به زندگی آنها، صحبت در مورد مواردی که برای آنها مهم است و تحسین تلاشها و دستاوردهایشان.
هر یک از مواردی که در بالا گفته شد میتواند شما را در ایجاد یک رابطه دوستانه و قوی با فرزندتان یاری کند. اما چند راهکار عملی هم برایتان داریم که می تواند کمک زیادی در این مسیر به شما بکند:
کودکان با دیدن رفتار ما و سایر بزرگسالانی که به آنها احترام می گذارند، ارزش ها و رفتارهای مبتنی بر اخلاق را می آموزند. شاید بارها شنیده باشید که کودکان مانند طوطی هستند و هر چه شما می گویید را یاد می گیرند؛ بله کاملا درست است! کودکان حرفها و صحبتهای شما را مانند یک آموزش در نظر می گیرند و همه چیز را یاد می گیرند.
حالا برای اینکه شما بتوانید یک مربی و الگوی اخلاقی خوب و قوی باشید باید نشان دهید که صداقت و انصاف دارید در انجام کارهایتان و می توانید از خودتان مراقبت کنید؛ همچنین باید توانایی پیاده سازی مهارتهایی مانند حل و فصل مسالمت آمیز تعارضات، کنترل خشم و سایر احساسات دشوار را داشته باشید.
مطمئنا که هیچکس نمی توانید تمام وقت عالی و بی نقص رفتار کند؛ ما برای این مسئله هم راه حل داریم. شما باید خطاها و کارهای اشتباهتان را بپذیرید و در صدد معذرت خواهی و جبران بربیایید؛ در این صورت است که کودک شما می آموزد با اینکه هرکس ممکن است اشتباه کند اما راه های برای جبرانش وجود دارد و اینکه اشتباهی مرتکب شود آخر دنیا نیست؛ همچنین یاد می گیرد نسبت به اعمال خودش مسئولیت پذیر باشد حتی اگر کار خطایی انجام داده باشد.
با انجام این کارها و رفتارها، فرزند شما فروتنی، خودآگاهی و صداقت را می آموزد و در این صورت شما می توانید یک الگوی قوی باشید.
. خدمت رسانی به جامعه: به طور مرتب در خدمات اجتماعی شرکت کنید و یا از هر روش دیگری سعی کنید به جامعه خود کمک کنید؛ بهتر از همه این است که فرزندتان را هم در این موارد درگیر کنید تا یاد بگیرد.
. صداقت و فروتنی: وقتی اشتباهی مرتکب می شوید آن را بپذیرید و به فرزندتان توضیح دهید که چرا این کار اشتباه است، عذر خواهی کنید و به او بگویید که از چه راهی سعی دارید که بار دیگر این اشتباه را تکرار نکنید.
این موضوع برای کودکان بسیار مهم است که از والدین یا سرپرستان خود بشنوند که اولویت اصلی همیشه مراقبت از دیگران است. بخش عمدهای از اولویت مراقبت، نگهداشتن کودکان در انتظارات اخلاقی بالا، تکریم تعهداتشان، تشویق به انجام کار درست حتی در صورت سخت بودن، پافشاری بر رعایت اصول مهم انصاف و عدالت و احترام گذاشتن به این ارزشها حتی اگر سایر هم سن و سالانشان این رفتارها را نشان ندهند.
. همیشه به آنها بگویید" مهمترین چیز این است که اگر مهربان باشند، خوشحال خواهند بود" نه اینکه بگویید همیشه خوشحال بودنت اولویت دارد.
. وقتی از بزرگترهای دیگر راجع به فرزندتان می پرسید، اولویت را در نظر بگیرید. مثلا وقتی با معلمان آنها صحبت می کنید، در کنار وضعیت تحصیلی فرزندتان، از فعالیتهای اجتماعی او نیز بپرسید.
. فرزندان را تشویق به حل مشکلات کنید. اگر زمانی رسید که کودک شما به خاطر مشکلات، خواست از گروه ورزشی یا درسی خود خارج شود، او را به انجام تعهداتش نسبت به گروه تشویق کنید و به او بیاموزید تا مشکلاتش را حل کند نه از آنها فرار کند.
انتهای رپرتاژ آگهی
