عصرایران در یادداشتی به موضوع سالگرد ۷ اکتبر پرداخته است.
در این یادداشت آمده است: در اولین سالگرد ۷ اکتبر، تل آویو با حمله موشکی روبه رو شد. آن هم از غزه. همان جایی که یک سال قبل قرار بود با حمله ارتش اسرائیل، به حملات موشکی و غیرموشکی پایان داده شود. حمله موشکی باعث شد صدای آژیر خطر در مرکز اقتصادی اسرائیل به صدا در بیاید، اما در واقعیت این صدای زنده بودن حماس بود.
۷ اکتبر زمینه‌ای را برای کابینه تندرو و راستگرای اسرائیل ایجاد کرد تا برنامه‌های تاریک خود را در غزه اجرایی کند. از قتل عام ۴۰ هزار نفری تا اشغال دوباره این منطقه بعد از ۱۸ سال. از برنامه ریزی برای بازگشت شهرک سازی در غزه تا اشغال دوباره تنها مرز و خط تنفس غزه یعنی مرز مشترک با مصر.
یک سال از حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس به جنوب اسرائیل می‌گذرد. حمله‌ای که نه تنها فلسطین و اسرائیل، بلکه منطقه و جهان را وارد مرحله جدیدی از تحولات کرد. در این حمله ۱۱۴۳ نفر در اسرائیل، کشته شدند و ۲۵۱ نفر هم به اسارت گرفته شدند. در این حادثه بیش از یک هزار فلسطینی هم کشته شدند.
۱. حمله ۷ اکتبر، فرار زندانی بیگناه از زندان بود؛ و کیست که این زندانی را بابت فرار از زندان ملامت کند؟ اسرائیل در ۸ دهه اخیر بیش از ۲ میلیون فلسطینی را از مناطق مختلف فلسطین تاریخی، از خانه و کاشانه خود اخراج کرده، بیرون رانده و به اجبار، با جنگ و گلوله به سمت غزه مهاجرت داده است.
اسرائیل، آنها را در منطقه ۳۶۰ کیلومتر مربعی محصور کرده و زندگی عادی را از آنها گرفته است. اکثر ساکنان امروز غزه، دهه‌ها در جای جای فلسطین تاریخی که امروز اسرائیل آن را مرز‌های رسمی خود می‌داند خانه و زندگی داشتند، اما حالا مجبورند به عنوان آواره با حداقل امکانات در این منطقه محصور زندگی کنند.
اسرائیل نه حاضر است منطقه غزه را بخشی از خاک خود اعلام کند و به ۲ میلیون فلسطینی ساکن آن شهروندی اسرائیل بدهد؛ نه حاضر به پایان دادن به اشغال خاک فلسطین و عقب نشینی از سرزمین‌های فلسطینی (کرانه باختری و غزه و قدس شرقی) و به رسمیت شناختن استقلال و حاکمیت کامل دولت فلسطین است. بلکه بر تحمیل زندگی تحت اشغال، غیرعادی و غیرانسانی و محاصره بر ساکنان غزه اصرار دارد.
۷ اکتبر واکنش حماس به اشغال خاک فلسطین توسط اسرائیل است. اگر اسرائیل به اشغال نظامی خاک فلسطین (کرانه باختری، غزه و قدس شرقی) پایان دهد و به مرز‌های ۱۹۶۷ بازمی گشت و دولت مستقل فلسطین را در این مرز‌ها قبول می‌کرد هیچ گاه ۷ اکتبر رخ نمی‌داد. تا اشغال ادامه دارد ۷ اکتبر‌ها هم تکرار می‌شوند، چون ادامه اشغال سرزمین یک ملت و تحقیر آنان، بی هزینه و بی واکنش نخواهد ماند.
اصولا اسرائیلی راهی در برابر فلسطینی‌ها برای خروج از شرایط اشغال نگذاشته اند. در کرانه باختری و قدس شرقی که فلسطینی‌ها مثل غزه، دست به اسلحه نبرده اند سرزمین آنها همچنان از سوی اسرائیل مصادره و اشغال می‌شود. همچنان نظامیان اشغالگر اسرائیل در خیابان‌ها و کوچه‌های رام الله و جنین و بیت حانون در حرکت اند و دست به بازداشت و قتل و آزار و اذیت فلسطینی‌ها می‌کنند و به تحقیر آنها ادامه می‌دهند.
۲. در حمله ۷ اکتبر شماری از غیرنظامیان اسرائیلی کشته شدند. حماس ضمن اعلام اینکه دست به کشتار غیرنظامیان نمی‌زند دلیل این اتفاق را خارج شدن کنترل شرایط از دست نیرو‌های خود به دلیل باز شدن مرز غزه و اسرائیل و ورود افراد عادی، غیرعضو حماس و خودسر از غزه به اسرائیل می‌داند. حماس کشتار غیرنظامیان در اسرائیل را نه قبول می‌کند و نه مسوولیت آن را برعهده می‌گیرد.
۳. آیا سران حماس، کشته شدن ۱۲۰۰ نفر و به اسارت گرفته شدن ۵۰۰ نفر در حمله به اسرائیل را پیش بینی می‌کردند؟ آیا پیش بینی می‌کردند اسرائیل در واکنش، به حمله زمینی دست بزند و بیش از ۴۰ هزار نفر را در غزه بکشد؟ آیا پیش بینی یک سال جنگ و آوارگی و گرسنگی مردم غزه را می‌کردند؟ به نظرم نه.
آنچه سران حماس درباره حمله به اسرائیل پیش بینی می‌کردند به مراتب کوچکتر از آن چیزی بود که در واقعیت رخ داد. آنان فکر می‌کردند در حمله ۷ اکتبر با تلفات کمتر در دو طرف موفق می‌شوند تعدادی از نظامیان اسرائیلی را به اسارت بگیرند، اما در عمل، آنچه اتفاق افتاد، همه شرایط را تغییر داد. خط دفاعی اسرائیل (موانع مرزی غزه - اسرائیل) وقتی باز شد پس از آن خطوط دفاعی دیگری برای مقابله با حماس و حمایت از اسرائیلی‌ها وجود نداشت.
درنتیجه، نیرو‌های حماس به راحتی و آسانی تا عمق اسرائیل پیش روی کردند و توانستند تلفات خارج از تصوری را به اسرائیل وارد کنند. خط دفاعی اسرائیل نابود شد و نیرو‌های نظامی حماس بدون برنامه ریزی قبلی به عمق اسرائیل نفوذ کردند و این نفوذ را به صورت حداکثری ادامه دادند.
حماس برای حمله‌ای با ۲ واحد آسیب به اسرائیل برنامه ریزی کرده بود، اما در عمل آنچه اتفاق افتاد ۲۰ واحد آسیب وارد شد.
سران حماس فکر می‌کردند در حمله‌ای کوچکتر از آنجه اتفاق افتاد با واکنش پیش بینی شده اسرائیل روبه رو می‌شوند. از جنس واکنش‌هایی که قبلا هم اسرائیل داشت. صرفا حملات هوایی به غزه که برای یک یا چند هفته طول می‌کشید.
۴. در حملات اسرائیل به غزه در یک سال اخیر، بیش از ۴۰ هزار نفر کشته شدند که به جز تعداد اندکی، بقیه غیرنظامیان هستند. درصد بسیاری هم زنان و کودکان هستند. چرا اسرائیل در حملات خود چنین حجم بزرگ و فاجعه باری از انسان‌ها را به قتل رساند؟
اول اینکه ارتش اسرائیل، گرایش‌های نژادپرستانه و انسان ستیزانه ایی در برابر فلسطینی‌ها دارد. در نتیجه از هر فرصتی برای کشتار حداکثری فلسطینی‌ها استفاده می‌کند. اگر ارتش اسرائیل می‌توانست کل ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر ساکنان غزه را می‌کشت.
ثانیا فشار حداکثری و تحمیل شرایط ناممکن برای زندگی است. یکی از ابزار‌های فشار حداکثری به اهالی غزه، همین کشتار گسترده است.
ثالثا تلاش برای کوچ دادن آنها به صحرای سینا مصر یا وادار کردن آنان به فرار به سمت مصر است.
رابعا و از همه مهم تر، بازدارندگی وحشت است. با این کشتار بالا، تلاش می‌کند برای دفعات بعدی، حماس و دیگر گروه‌های فلسطینی یا دیگر کشور‌ها با پیش بینی چنین فاجعه ای، دست به تکرار حملات علیه اسرائیل نزنند.
بازدارندگی از طریق ایجاد وحشت و خسارت حداکثری انسانی و مالی علیه طرف مقابل، شاید دولت‌ها را از حمله در آینده منصرف کند چرا که براساس محاسبه سود و زیاد، فعالیت‌های خود را پیش می‌برند، اما برای گروه‌های مقاومت، چنین محاسبه‌ای وجود ندارد.
مقاومت ضداشغالگری براساس محاسبه سود و زیان انسانی - مالی فعالیت نمی‌کند بلکه اساس آن بر پایه آزار و آسیب مستمر علیه طرف مقابل است. در نتیجه کشتار یک سال اخیر اسرائیل در غزه (بیش از ۴۰ هزار کشته) تاثیری در منع حملات بعدی گروه‌های فلسطینی علیه اسرائیل نخواهد داشت.
۵. اسرائیل و کابینه تندروی آن به ریاست نتانیاهو و با حضور چهره‌های افراط گرای ملی - مذهبی، به ۷ اکتبر به عنوان یک فرصت نگاه کردند. فرصتی که می‌تواند برنامه‌های آنها را علیه فلسطینی‌ها در غزه و کرانه باختری اجرایی کند. برنامه‌هایی که اجرای آنها در شرایط غیرعادی، تقریبا غیرممکن بود.
اول ارتش اسرائیل به غزه حمله زمینی کرد. این اتفاق اولین بار بعد از ۲۰۰۵ (بعد از ۱۸ سال) رخ داد. تندرو‌های اسرائیلی آرزوی حمله زمینی به غزه و اشغال نظامی دوباره این منطقه را داشتند که محقق شد. ارتش اسرائیل با کشیدن جاده "نتساریم" در وسط منطقه غزه، آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم کرده است. هم چیز حکایت از برنامه ریزی اسرائیل برای باقی ماندن طولانی مدت در غزه دارد.
علاوه بر این ارتش اسرائیل، خط مرزی مصر - غزه را نیز اشغال کرد و درآن مستقر شد تا تنها مرز و نقطه تماس غزه با جهان خارج نیز از کنترل فلسطینی‌ها خارج شود و در دست اسرائیل باشد. حالا روی زمین علاوه بر سه جهت شمال و شرق و غرب، جنوب هم در اشغال و کنترل نظامیان اسرائیلی است.
همچنین اسرائیل با استفاده از فرصت جنگ، همه مظاهر تمدن و امکانات زندگی و زیرساخت‌های حیات انسانی را در این منطقه نابود کرد. زیرساخت‌هایی که حتی در جنگ ۱۹۶۷ و اشغال آن نیز آسیب ندیده بودند. غزه هیچ گاه به مدت یک سال در جنگ و زیرحملات همه جانبه زمینی دریایی و هوایی قرار نداشت.
اسرائیل، غزه و اهالی آن را به معنی واقعی کلمه، نابود کرد.
در کنار این موارد کابینه تندرو اسرائیل تلاش کرد ایده کوچ دادن اجباری اهالی غزه به سمت صحرای سینا مصر را اجرایی کند تا در عمل، هم مسئله غزه بسته شود و هم اسرائیل بتواند سرزمین غزه را بدون مردم آن اشغال و به خاک خود اضافه کند، اما این طرح شکست خورد.
هم مقامات مصری با این طرح مخالفت کردند و مرز‌های غزه را باز نکردند هم مردم غزه با وجود همه فشارها، کشتار و گرسنگی و ...، به سمت مرز‌های مصر فرار نکردند چرا که می‌دانند این رفتن، برگشتی ندارد و به مانند همه ۷ میلیون فلسطینی که در جنگ‌های سابق مجبور به ترک کشورشان شدند دیگر نمی‌توانند به سرزمین خود بازگردند.
تلاش برای بازگشت شهرک سازی در غزه هم از دیگر برنامه‌های تندرو‌ها در کابینه اسرائیل است که تاکنون البته عملی نشده، اما وزیران تندرو کابینه اسرائیل به شدت به دنبال اجرای آن هستند. حتی همایش‌ها و برنامه‌های مشابه نیز برای پیش واگذاری خانه در غزه به اسرائیلی‌ها برگزار شده است.
ارتش اسرائیل در سال ۲۰۰۵ با ترک یک طرفه غزه، همه شهرک‌های موجود در این منطقه را نیز تخلیه کرد، اما حالا بازگشت شهرک سازی و شهرک نشینان اسرائیلی به غزه به طور جدی مطرح است تا اشغال این منطقه، نهادینه شود.
تندرو‌ها همچنین زندگی باثبات و فعالیت‌های اقتصادی موجود در غزه قبل از ۷ اکتبر نیز تحمل نمی‌کردند. با وجود محاصره غزه توسط اسرائیل، اما فعالیت‌های اقتصادی و زندگی در این منطقه در جریان بود. ۷ اکتبر و جنگ اسرائیل علیه آن، فرصتی را برای نابودی اقتصادی و زندگی در غزه بود که ارتش اسرائیل به خوبی ان را انجام داد.
ایده‌ها و نظرات "دایی جان ناپلئونی" مطرح می‌شود مبنی بر اینکه مقامات اسرائیل از حمله ۷ اکتبر اسرائیل اگاه بودند، اما اجازه دادند این حمله اجرا شود تا در واکنش به آن بتوانند برنامه‌های خود را اجرا کنند. اساس این نظر بر نگاه صفر و یک به اسرائیل استوار است. اینکه اسرائیل، صد است و امکان هیچ نوع اشتباه و یا ضعفی در آن وجود ندارد. در حالی که هر سیستمی هر قدر هم هوشمند و قدرتمند باشد باز هم دارای نقاط ضعف است که می‌تواند از سوی رقیب یا دشمن، مورد استفاده قرار بگیرد.
سخن صحیح این است که ۷ اکتبر با همه آسیب‌هایی که به اسرائیل وارد کرد، اما فرصت‌هایی را در مقابل کابینه تندرو اسرائیل برای اجرای برنامه‌های تاریک خود علیه فلسطینی‌ها و غزه فراهم کرد.
۶. بعد از وقوع حمله ۷ اکتبر، نتانیاهو برای جنگ علیه غزه، چند هدف را تعیین کرد. نابودی حماس، کنار زدن حماس از حکمرانی بر غزه، آزادسازی اسیران و جلوگیری از حملات آینده از غزه علیه اسرائیل.
با وجود گذشت یک سال جنگ اسرائیل علیه غزه و اشغال نظامی این منطقه، اما همچنان هیچ کدام از این اهداف محقق نشده اند. حماس همچنان قوی‌ترین گروه موجود در غزه است. به طوری که جنگ و درگیری با سربازان اسرائیل در غزه همچنان ادامه دار و ارتش اسرائیل هنوز در غزه تلفات می‌دهد. تنها تعداد اندک شماری از اسیران اسرائیلی، در حملات تل آویو زنده بازگشته اند و این منطقه هنوز برای اسرائیل تهدید است.
امروز با گذشت یک سال از آغاز جنگ و در سالگرد ۷ اکتبر، حملات موشکی از غزه اشغال شده علیه تل آویو انجام شد تا نشان دهد حماس به رغم یک سال جنگ، همچنان قدرت هجومی علیه اسرائیل را حفظ کرده است.
اینکه نیرو‌های نظامی حماس چگونه در مدت یک سال اخیر با وجود محاصره همه جانبه منطقه غزه، همچنان در حال جنگ با ارتش اسرائیل است از معما‌های تاریخ جنگ‌های جهان است.
۷. انتشار جزئیات حمله ۷ اکتبر در جهان از دریچه اسرائیلی‌ها با انتشار پرحجم خبر‌های جعلی و گمراه کننده همراه بود. خبر‌هایی جعلی از اقدامات وحشیانه و غیرقابل تصوری که نیرو‌های حماس با غیرنظامیان، زنان و کودکان اسرائیلی داشتند. با این حال، بررسی شماری از خبرنگاران و روزنامه نگاران رسانه‌های اسرائیلی جعلی بودن و غیرواقعی بودن این ادعا‌ها را ثابت کرد. ادعا‌هایی که بار‌ها به زبان مقامات ارشد اسرائیل و حتی جو بایدن رئیس جمهور امریکا مطرح شد. حجم انتشار این خبر‌های جعلی و غیرواقعی آنچنان بود که بخش زیادی از افکارعمومی غرب را شوکه کرد و زمینه را برای کشتار و قتل عام در غزه، مهیا ساخت.
رضا غبیشاوی
