به گزارش اقتصادنیوز به نقل از همشهری آنلاین، رویترز در گزارشی از شیوه عجیب سوگواری مردم در ۳۵۰ کیلومتری توکیو نوشت: در میان باغی، در روی تپه ای ، زیر شاخه های پهن درخت گیلاس ، باجه سفید تلفن در اوایل بهار برق می زند، در داخل باجه تلفن؛ «کازویوشی ساساکی» با دقت شماره تلفن «میواکو» همسر مرحوم خود را شماره گیری می کند ، پیکر بزرگ خود را خم می کند و گوشی را به گوشش می گیرد. در تلفن- ظاهرا برای آن سوی خط توضیح می دهد که چگونه یک روز پس از آن زلزله ویرانگر و سونامی که ۱۰ سال پیش رخ داد، همه مراکز تخلیه و سردخانه های موقت را زیرپا گذاشته و شب ها دست خالی به خانه ای برگشته که فقط آورای از آن باقی مانده بود.
با گریه در تلفن می گوید: «همه اینها در یک لحظه اتفاق افتاد ، حتی هنوز هم نمی توانم آن را فراموش کنم». «بارها برای تو پیام فرستادم و گفتم کجا هستم ، اما هیچ وقت آن پیام‌ها به دستت نرسید»
پیرمرد ۶۷ ساله می گوید: وقتی به خانه برگشتم و آسمان را نگاه کردم ، هزاران ستاره وجود داشت ، مثل این بود که به یک جعبه جواهرات نگاه می کردم، گریه کردم، گریه کردم و می دانستم که باید افراد زیادی مرده باشند
همسر ساساکی یکی از آن ۲۰ هزار نفری بود که ۱۱ مارس ۲۰۱۱ بر اثر فاجعه ای که در شمال شرقی ژاپن رخ داد کشته شد.
بسیاری از بازماندگان آن حادثه می گویند خط تلفن غیرمتصل در شهر اوتسوچی به آنها کمک می کند تا با عزیزانشان در تماس باشند و با غم و اندوه خود کنار بیایند
در اوایل روز ، «ساچیکو اوکاوا» شماره «توئیچیرو» ، شوهر مرحومش را که ۴۴ سال با او زندگی کرده بود، می گیرد. او از شوهر فقیدش می پرسد از یک دهه پیش که سونامی همه چیز را جارو کرد ، روزهای خود را چگونه گذرانده است؟
و سرانجام بغضش می ترکد و می گوید: «من تنها هستم». ساچیکو از توئیچیرو شوهر فقیدش می خواهد مراقب خانواده آنها باشد. «فعلا خداحافظ ، به زودی دوباره تماس می گیرم»
اوکاوا می گوید که گاهی احساس می کند می تواند توئیچیرو را در آنسوی خط حس کند « این باعث می شود کمی احساس بهتری داشته باشم.»
این باجه تلفن توسط ایتارو ساساکی ، صاحب باغی در اوتسوچی - شهری در ۵۰۰ کیلومتری شمال شرقی توکیو - چند ماه قبل از سونامی فاجعه بار ساخته شد؛ او پس از آنکه پسر عموی خود را به دلیل سرطان از دست داد ، این باجه تلفن را ساخت.
وی می‌گوید: «بسیاری از افراد فرصت خداحافظی را نداشتند، خانواده هایی هستند که آرزو می کنند کاش می توانستند قبل از آن حادثه با عزیزانشان حرفی بزنند ، اگر می دانستند دیگر نخواهند توانست با عزیزانشان صحبتی کنند.
این باجه تلفن اکنون هزاران بازدید کننده را از سراسر ژاپن به خود جلب می کند و نه تنها بازماندگان سونامی فاجعه بار ۱۰ سال پیش بلکه افرادی که بستگان خود را هم به دلایلی مثل بیماری و یا خودکشی از دست داده اند نیز از این باجه تلفن استفاده می کنند. نام این تلفن را تلفن باد گذاشته‌اند که از یک فیلم الهام گرفته شده است.
ساساکی می گوید چند ماه پیش، سازمان‌هایی با او تماس گرفته و گفته اند قصد دارند تلفن های مشابهی را در انگلیس و لهستان برای مردمی راه اندازی کنند که می خواهند با بستگانشان که به خاطر بیماری کرونا از دست داده اند، تماس بگیرند و حرف بزنند.
پیرمرد ۷۶ ساله می گوید: "درست مثل یک فاجعه ، پاندمی کرونا به طور ناگهانی روی داد و وقتی مرگ ناگهانی رخ دهد ، غم و اندوهی که یک خانواده تجربه می کند بسیار بیشتر است."
ساساکی ، مانند هزاران نفر دیگر در شهرهای ساحلی ویران شده پس از سونامی ، نه تنها همسر، بلکه بسیاری دیگر از اقوام و دوستان خود را دست داده است
او همسر خود را در بیشتر طول زندگی خود می شناخت و دوست داشت. یعنی از وقتی که هر دو در دبیرستان بودند و در همان زمان به عشق خود اعتراف کرده بود و همسرش پیشنهاد او را بلافاصله رد کرده بود. ۱۰ سال دوباره از همسرش خواستگاری کرده بود و سرانجام باهم ازدواج کرده و صاحب چهار فرزند شدند.
ساساکی در «تلفن باد» به همسرش توضیح می دهد که وی اخیراً از خانه موقت خارج شده و پسر کوچک آنها اکنون در حال ساخت خانه جدیدی است و او از این به بعد می تواند با نوه هایش ازندگی کند.
ساساکی قبل از قطع تلفن به میواکو می گوید که کمی لاغرتر شده است. او به همسرش قول می دهد از خودش مراقبت کند و می گوید «خیلی خوشحالم که باهم ملاقات کردیم ، به زودی دوباره باهم صحبت خواهیم کرد.
