تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سرعت افزایش امید به زندگی در میان انسان‌ها درحال کاهش است. این مطالعه همچنین می‌گوید این نرخ در سه دهه گذشته پس از دو برابر شدن امید به زندگی در طول ۱۰۰ سال گذشته، به طور قابل‌توجهی کاهش یافته است. نتایج این تحقیق در Nature Ageing به چاپ رسیده است.
به گزارش نشریه اسکای، در قرن ۱۹ و ۲۰ امید به زندگی انسان‌ها به دلایلی مانند رژیم غذایی بهتر و سیستم پیشرفته‌تر پزشکی به‌طور چشمگیری افزایش یافت. اکنون محققان پیشنهاد می‌دهند که به‌جای افزایش عمر باید روی افزایش کیفیت زندگی در سنین پیری تمرکز کرد.
همچنین در این مطالعه گفته شده خوش‌بینانه است که انتظار داشته باشیم ۱۵ درصد از زنان و ۵ درصد از مردان در اکثر کشورها در قرن میلادی حاضر تا ۱۰۰ سالگی عمر کنند. البته اگر نتوان فرایندهای پیری بیولوژیکی را آهسته‌تر کرد، بعید به نظر می‌رسد که بتوان طول عمر انسان‌ها را در این قرن به میزان قابل‌توجهی افزایش داد.
به گفته محققان، علی‌رغم پیشرفت‌های پزشکی و بهداشت عمومی، امید به زندگی برای افرادی که در بین پیرترین جمعیت‌های جهان زندگی می‌کنند از سال ۱۹۹۰ به طور متوسط ۶ سال‌ونیم افزایش یافته است. در نهایت در این تحقیق مشخص شد که باتوجه به اینکه افراد بیشتری در معرض جنبه‌های منفی پیری قرار می‌گیرند، سرعت افزایش امید به زندگی در حال کاهش‌یافتن است.
«جی اولشانسکی»، نویسنده اصلی این مقاله از دانشگاه ایلینوی شیکاگو گفت اکثر مردمی که امروزه در سنین بالا زنده هستند به لطف داروها و پیشرفت‌های پزشکی به زندگی ادامه می‌دهند. او همچنین گفت که ما اکنون باید تمرکز خود را به تلاش‌هایی معطوف کنیم که پیری را کُند می‌کند و طول عمر را افزایش می‌دهد.
علاوه‌براین، نتایج تحقیقی دیگر نشان داد که «بیبی بومرها» یا افرادی که بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴ میلادی زاده شده‌اند، معمولاً عمر طولانی‌تری دارند؛ اما از سلامت ضعیف‌تری نسبت به نسل‌های قبلی برخوردار هستند.
