به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، لیندا آشتیانی، پژوهشگر محیط زیست در هورالعظیم، گفت: در صورت فعال شدن میدان نفتی سهراب، ارتباط آبی هور با کرخه قطع می‌شود و بخش ایرانی هور را به‌طور کامل از دست می‌دهیم.
بنابراین، تأکید بر استقرار ورودی چاه‌ها در خارج از منطقه می‌تواند تنها راهکار کاهش اثرات منفی باشد. پیش از اجرای هرگونه طرح، انجام مطالعات ارزیابی خسارت و ارزیابی توان ضروری است.
سازمان محیط زیست تا کنون مجوزی برای خشک کردن ۱۸ هکتار از تالاب هورالعظیم صادر نکرده و با وجود فشارهای نهادهای دیگر، توانسته از بروز فاجعه زیست‌محیطی در این منطقه جلوگیری کند.
بخش‌های زیادی از هورالعظیم خشک شده است و این بخش تنها جایی است که هنوز آب دارد و حیاتش با فعالیت میدان نفتی سهراب به خطر خواهد افتاد.
لیندا آشتیانی به خبرنگار محیط زیست رکنا گفت: محل احداث میدان نفتی، تنها گلوگاه ورود انشعابات کرخه به هور است؛ در بخش جنوبی هیچ انشعابی از کرخه وارد هور نمی‌شود و قسمت جنوبی هور از بخش شمالی آبگیری می‌شود.
آشتیانی ادامه داد: در تالاب هورالعظیم، به‌طور همزمان دو میدان طرح توسعه در حال دریافت مجوز هستند. فعالیت در میدان نفتی یاران باعث خشک شدن و نابود شدن آن حوزه شده است و تنها بخش زنده هور همین ۱۸ هکتار است که قرار است میدان نفتی سهراب در آن فعالیت کند و اگر خشک شود، دیگر هورالعظیم برای همیشه خشک خواهد شد.
او با اشاره به اینکه این میدان با کشور عراق مشترک است، ادامه داد:علاوه بر این، مجوز زیست‌محیطی خط انتقال برق ۲۳۰ کیلو ولت از نیروگاه غرب کارون به گاسب جنوبی میدان نفتی آزادگان جنوبی صادر شده است که به‌منظور برق‌رسانی و تأسیسات تفکیک گرگ جنوبی میدان نفتی آزادگان جنوبی انجام شده است. همچنین برای عبور سیم‌های برق، دکل‌هایی در این مناطق نصب شده که خطراتی را در زمینه آتش‌سوزی هور به همراه دارد.
آشتیانی می‌گوید: بر اساس مطالعات ارزیابی، میدان نفتی سهراب به‌طور دقیق ۱۸ هکتار از گلوگاه ورودی هور و نیسان را خشک خواهد کرد. اگر این اقدام انجام شود، ارتباط آبی با کرخه که تنها منبع تغذیه‌کننده در ایران است، قطع می‌شود و دیگر از دجله و فرات هم آبگیری نخواهد شد.
این کارشناس به موانع پیش‌رو اشاره کرده و گفت: متأسفانه بر مرز آبی داکتی نصب کرده‌اند که مانع ورود آب به بخش ایرانی می‌شود. با اجرای این طرح، هور در بخش ایرانی به‌طور کامل خشک خواهد شد.
عدم استقبال از تغییر مکان تأسیسات و حفر چاه‌ها
او با اشاره به دلایل خشکی قطعی هور ادامه داد: دجله و فرات نیز آبی ندارند که به سمت هور روانه کنند و در مرز آبی نیز داکت ساخته شده و عراق نیز دژهایی را ایجاد کرده است.
این پژوهشگر تأکید کرد: برای حفاظت از این بخش زنده هور، باید چاه‌ها و دیگر تأسیسات نفتی را در بخش خشک شده هور که سمت عراقی است، نصب کرد تا ناچار نشویم بخش هور در ایران را خشک کنیم. اما سازمان‌های نظامی از این پیشنهاد استقبال نکردند زیرا آن سوی مرز محل استقرار تسلیحات نظامی است.
او همچنین به مستنداتی که در دانشگاه شهید بهشتی در دست دارد اشاره کرده و گفت: چندی پیش شرکت ملی پالایش نفت ادعا کرده که عراق برداشت از میدان نفتی مشترک را آغاز کرده است و به همین دلیل، میدان نفتی سهراب نیز بر اساس این خبر بر برداشت تأکید دارد، در حالی که بر اساس گزارش‌های دفتر ارزیابی سازمان محیط زیست و تحقیقات دانشگاه شهید بهشتی، هنوز برداشتی از بخش عراقی انجام نشده است.
آشتیانی تصریح کرد: میدان نفتی سهراب می‌گوید اگر ما برداشت را شروع نکنیم و دیرتر برداشت کنیم، حجم نفت کمتری برداشت خواهیم کرد و عقب خواهیم ماند.
