به گزارش خبرنگار مهر، چاپ زیستی به عنوان یک روش پیشرفته برای ساختن بافت‌های پیچیده سه بعدی به کار گرفته شده است.
با وجود پتانسیل قابل توجه چاپ زیستی سه بعدی، اشکالات مختلفی در جوهرهای زیستی فعلی و روش‌های چاپی وجود دارد که توانایی چاپ بافت‌های الاستیک و کاملاً واسکولاریزه (دارای عروق) را محدود می‌کند.
به طور خاص، تولید ساختار پیچیده شبه بیولوژیکی که به طور کامل مبتنی بر چاپ زیستی سه بعدی باشد، هنوز هم چالش برانگیز است. دلیل اصلی این امر نیز فقدان جوهرهای زیستی مناسب با قابلیت‌های بالای چاپ پذیری، سازگاری زیستی و خواص مکانیکی مناسب است.
برای برطرف کردن این کمبودها، گروهی از محققان با همکاری نسیم عنابی و احسان شیرازی ثانی از دانشگاه کالیفرنیا از تروپوالاستین انسانی نوترکیب به عنوان جوهر زیستی با قابلیت زیست سازگاری و ارتجاعی بالا برای چاپ سه بعدی بافت‌های نرم پیچیده استفاده کردند.
تروپوالاستین یک پروتئین است که از طریق اتصال عرضی، الاستین را در ماتریکس خارج سلولی تشکیل می‌دهد.
در این پژوهش، ساختارهای قلبی دارای عروق با کمک چاپ زیستی تولید و عملکرد آنها در شرایط آزمایشگاهی و درون موجود زنده ارزیابی شد. در ساختارهای چاپ شده، عملکرد مانع اندوتلیوم و تپش خودکار سلول‌های عضلانی قلب مشاهده شد که از قابلیت‌های مهم بافت قلب در بدن هستند.
علاوه بر آن، ساختار چاپی حداقل واکنش‌های التهابی را همراه داشت و پس از ایمپلنت زیر جلدی در بدن موش‌ها به طور کارآمد داخل بدن تجزیه شد.
روی هم رفته، این نتایج پتانسیل جوهر زیستی الاستیکی را برای چاپ ٣بعدی بافت‌های کارآمد قلب نشان می‌دهد، که در نهایت می‌توان از آن برای جایگزینی بافت قلب استفاده کرد.
