سمیه بخشی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: به طور طبیعی همه والدین گاهی ناکارآمدی‌هایی دارند، واقعیت این بوده که همیشه و در همه لحظات زندگی، والدین می‌خواهند از هر لحاظ برای فرزندان، کامل‌ترین و بی‌نقص‌ترین باشند که به طور طبیعی گاهی بر سر کودکانشان فریاد می‌کشند و یا با تندی برخورد می‌کنند یا می‌خواهند، رفتار و تصمیماتشان را کنترل کنند.
این روانشناس و مشاور کودک و نوجوان گفت: پدرها و مادرها نیز خود انسانند، همانند اغلب انسان‌های دیگر، در زندگی خود دارای محرومیت‌ها ،کمبودها، شکست‌ها و ناکامی‌هایی بوده‌اند و اگر عشق و اعتماد و توجه بین والد و فرزند وجود داشته باشد، فرزندان می‌توانند بدون اینکه آسیب جدی ببینند، بارفتارهای ناخوشایند و گاه به گاه والدین خود کنار بیایند.
بخشی بیان کرد: اما والدینی هستند که رفتارهای غلط و خشونت‌بارشان با فرزندان دائمی و پیوسته است، به طوری‌که روح و روان کودک را به شکل جدی دچار آسیب‌های ماندگار می‌کنند، این دسته از پدر و مادران، والدین بدرفتار و یا سمی نامیده می‌شوند.
وی با بیان اینکه رفتارهای والدین سمی مانند ماده‌ای شیمیایی وجود کودکان را مسموم می‌کند، گفت: همچنان که کودک روبه بزرگسالی می‌رود، این آسیب‌ها را با خود حمل می‌کند.
این روانشناس ادامه داد: والدین سمی با نادانی، بی‌مسئولیتی، خودخواهی و خودشیفتگی فرزندشان را دچار مشکل روحی روانی می‌کنند، آسیب‌هایی که عواقب ناشی از آن‌ها گاه تا آخرین روز زندگی فرد همراهش باقی می‌ماند و بسیاری از این آسیب‌ها همچون آتش زیر خاکستر همواره سوزان و فعال باقی می‌مانند و در آرامش درونی و تصمیم‌گیری‌های فرد تاثیری جدی باقی می‌گذارند.
بخشی عنوان کرد: گاهی حتی دیده می‌شود که این آسیب‌ها نه تنها به شکل آزارهای کلامی و تنبیهات بدنی بلکه بصورت آزار جنسی در فرزند اعمال می‌شود که حتی یک‌بار نیز کافی است تا آسیب روحی ناشی از آن تا همیشه بر فرد باقی بماند.
والدین سمی چه بلایی بر سر کودکان می آورند؟
وی گفت: تفاوتی ندارد که فرزندانِ والدین سمی در دوران کودکی مورد آزار و اذیت جنسی، تحقیر و توهین واقع شده‌اند، و یا به آن‌ها احساس گناه داده شده یا حتی بیش از حد لازم مورد حمایت والدین قرار گرفته‌اند، چرا که در هر حال بسیاری از آن‌ها در دوران بزرگسالی آسیب‌های روانی و شخصیتی تقریبا مشابهی از خود نشان می‌دهند که بیشتر شامل عدم اعتماد به نفس است.
بخشی بیان کرد: باید توجه داشت که والدین سمی، آن‌چنان حس بی کفایتی و بی‌لیاقتی را در کودکان خود به وجود می‌آورند که اغلب بچه‌ها بی اختیار خود را سرزنش و محکوم می‌کنند و بابت تنبیهات والدین خود را مقصر می‌دانند که این فرایند در آن‌ها به تدریج به چرخه‌ای معیوب تبدیل شده که در بزرگسالی عزت نفس آن‌ها را تخریب می‌کند.
وی ادامه داد: برای یک کودک بی دفاع در دوران رشد، باور اینکه والدین او افرادی نادان، سمی و گاهی خطرناک هستند، سخت است و ترجیح می‌دهند تصور کنند که والدینشان خوب هستند و اشکال از آن‌هاست و خود مقصر تنبیه هستند، اما زمانی‌که این کودکان به بزرگسالی می رسند از قبل شخصیتی منفی با نگرش خود کم‌بینی در وجودشان شکل گرفته است.
روانشناس خود باشید
بخشی با بیان اینکه تشخیص این مساله که آیا پدر و مادری سمی هستید یا خیر؟ کار ساده‌ای نیست، گفت: بسیاری از افراد در ارتباط با پدر و مادرشان مشکل دارند که البته این به خودی خود نمی‌تواند به این معنا باشد که والدین آن‌ها سمی بوده‌اند.
این روانشناس و مشاور کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: در گفت‌وگو با بسیاری از افرادی که والدین سمی داشته‌اند، مشاهده می‌شود که آن‌ها مطمئن نیستند که آیا پدر و یا مادرشان در کودکی واقعا با آن‌ها بدرفتار بوده یا اینکه آن‌ها بیش از حد حساس هستند، در حقیقت در جهت کمک به حل این تعارض، با انجام مصاحبه و پرسشنامه در می‌یابند که آیا والدینشان سمی بوده‌اند یا خیر.
انتهای پیام
