نشریه آمریکایی « نیوزویک » در تحلیلی با عنوان «سیاست خارجی بایدن بیشتر از آنچه تصور می‌کنید به سیاست خارجی ترامپ شبیه است»، به تحلیل یک ماه و نیم گذشته از دوره بایدن به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا و تفاوت‌های حرف با عمل وی در عرصه سیاست خارجی پرداخت.
در مقدمه این تحلیل آمده است: طرفداران مشتاق رئیس‌جمهور بایدن به تغییر لحن قابل توجه دولت جدید آمریکا نسبت به دوره چهار ساله ترامپ اشاره می‌کنند که از این نظر حق دارند. بایدن همه اظهارات سیاست خارجی خود را با اشاره به بازسازی اتحاد و همکاری‌های آمریکا همراه کرده و مشاورانش در وزارت خارجه بخصوص «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه دولتش تاکید کرده‌اند که تا چه حد روابط سنتی آمریکا در اروپا و آسیا می‌تواند در زمانی که آمریکا رقابت با چین را در چند زمینه دنبال می‌کند، به لحاظ استراتژیک ارزشمند باشد.
در واقع دولت بایدن برخی اقدامات را بر ای قرار دادن آمریکا در یک چارچوب چندجانبه‌تر انجام داد و خیلی هم سریع این کار را کرد. بایدن به توافق آب و هوایی پاریس پیوست، مجدداً وارد شورای حقوق بشر سازمان ملل شد و از تمایل خود برای بازگشت به توافق هسته‌ای ایران گفت.
طبق این تحلیل، اما سیاست خارجی آمریکا در کل نسبتاً ثابت باقی مانده است و بجز قطع حمایت نظامی آمریکا از ائتلاف سعودی در یمن و تمدید معاهده استارت نو با روسیه، سیاست خارجی بایدن بیشتر از آنچه که طرفداران وی حاضر به قبول آن هستند به ترامپ شبیه است. در واقع در برخی مسائل مثل ایران، ترقی‌خواهان به طور فزاینده‌ای در حال بی‌تاب شدن به دلیل سرعت کند دیپلماسی بایدن هستند.
این نشریه افزود: اگر لحن و بیان کنار گذاشته شود، شباهت‌های سیاست بایدن با ترامپ تاکنون از تفاوت‌های آن بسیار بیشتر بوده است. در خصوص روسیه، دوره بایدن نمی‌تواند تفاوت چندانی با دولت قبلی داشته باشد. کاخ سفید اولین تماس تلفنی جو بایدن با «ولادیمیر پوتین» همتای روس او را جدی و خشک توصیف کرد. این پیام آشکار و مستقیم فرستاده شد که بایدن برخلاف ترامپ همتای روس خود را در اظهارات عمومی نمی‌ستاید و یا خواستار تنظیم مجدد روابط نخواهد شد.
در ادامه این گزارش با اشاره به اعمال تحریم از سوی واشنگتن علیه مسکو در ارتباط با پرونده ناوالنی، اعمال محدودیت علیه کرملین امری معمول در سیاست آمریکا خوانده شده و آمده است: شاید ترامپ در سطح شخصی نسبت به پوتین سخت نبوده اما رویکرد دولت وی در قابل روس‌ها را هر چیزی غیر از نرم می‌توان توصیف کرد. در هنگام حضور ترامپ در قدرت ۲۷۳ نهاد روسی تحریم شدند.
طبق این مطلب، احتمالاً رویکرد بایدن در قبال مسئله روسیه همان رویه چهار ساله دوره ترامپ باشد: تحریم‌های بیشتر بر اقتصاد روسیه، حملات سایبری گاه‌به‌گاه، استقرار چرخشی نظامیان آمریکایی در کشورهای حوزه بالتیک و زمزمه درباره وجود روزنه مذاکره.
به نوشته این نشریه آمریکایی، «در خصوص ایران هم در دوران کارزارهای انتخاباتی، تیم سیاست خارجی بایدن به شدت منتقد رویکرد فشار حداکثری دولت ترامپ در قبال ایران بود و البته دلیل خوبی هم داشت. ایرانی‌ها که همیشه در مقابل دیکته‌های خارجی مقاوم بوده‌اند، مقاومت در مقابل فشار آمریکا با اعمال فشار بر آن از طریق افزایش روشمند فعالیت‌های هسته‌ای خود را انتخاب کردند.»
به ادعای این گزارش، زمانی که ترامپ کاخ سفید را ترک می‌کرد، ذخایر اورانیوم غنی شده ایران دوازده برابر بیشتر از قبل از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای بود.
به نوشته نیوزویک، بایدن درباره برگشت به میز مذاکره با ایرانی‌ها گفته و بارها و بارها گفته که بسیار خوشحال خواهد شد که در صورت بازگشت ایران به تعهداتش ذیل برجام، به این توافق بازگردد. یک گروه حرفه‌ای از مذاکره‌کنندگان هم در حال تشکیل شدن برای کار بر روی این مسئله هستند. با این حال همان فشار حداکثری ترامپ علیه ایران که بایدن آن را نکوهش می‌کرد، همچنان پابرجاست. هیچ یک از تحریم‌های دوره ترامپ برداشته نشده و وام پنج میلیارد دلاری که ایران از صندوق بین‌المللی پول درخواست کرده همچنان به دلیل مسدود کردن این درخواست از سوی آمریکا، بدون پاسخ مانده است.
در ادامه این مطلب ذکر شده است که این که دولت بایدن به دیپلمات‌های ایرانی مستقر در نیویورک محدوده تردد بیشتری داده، تا زمانی که هنوز تا دیپلماسی فاصله زیادی وجود دارد، اهمیت چندانی ندارد.
در همین حال حدود ۹۰۰ نظامی آمریکایی همچنان در شرق سوریه برای حفاظت از میادین نفتی (قاچاق نفت سوریه) حضور دارند و گاهی به گشت‌زنی می‌پردازند، ماموریت‌های آموزشی و مشورتی هم که اساساً مدت زمان بی‌پایانی دارند، در حال انجام است.
در خصوص عربستان هم اگر سرزنش «محمد بن سلمان» کنار گذاشته شود (اشاره به انتشار گزارش اطلاعاتی آمریکا درباره قتل خاشقچی که ولی‌عهد سعودی در آن مقصر شناخته شده)، به ادعای نیوزویک، دولت بایدن به نظر می‌رسد به همان اندازه دولت ترامپ متعهد به دفاع از عربستان سعودی است. در عراق هم همچنان حملات علیه (حضور) آمریکایی‌ها و پاسخ متقابل آن‌ها ادامه دارد.
در پایان این مطلب، نتیجه‌گیری شده که بنابراین آنطور که به نظر می‌رسد سیاست خارجی امروز آمریکا بسیار شبیه سیاست خارجی دیروز این کشور است.
