در ۱۸۵۹ به‌عنوان شریک به پالایشگاه شکر جان رایت‌اند کو پیوست و در ۱۸۶۱ بقالی خود را فروخت. در ۱۸۶۹ توانست کنترل کامل پالایشگاه شکر را به‌دست آورد و آن را به هنری تات و پسران تغییر نام دهد. در ۱۸۷۷ یک تصفیه‌خانه شکر در سیلورتاون لندن تاسیس کرد؛ پالایشگاهی که همچنان دایر است. در آن زمان بخش عمده‌ای از این ناحیه باتلاقی بود. او رابطه خوبی با کارکنانش داشت و انستیتو تات را برای تفریح کارگرانش در مقابل تصفیه‌خانه تیمز ساخت. تات به سرعت میلیونر شد ولی با گشاده‌دستی در امور خیریه مشارکت می‌کرد. مثلا در ۱۸۸۹ مجموعه‌ای از ۶۵ تابلوی نقاشی معاصر خود را در اختیار دولت گذاشت با این شرط که در یک گالری مناسب به نمایش درآیند و او برای ساخت این گالری ۸۰ هزار پوند اهدا کرد. گالری هنر ملی بریتانیا که اکنون گالری بریتانیایی تات نامیده می‌شود در ۲۱ جولای ۱۸۹۷ در محیط زندان قدیمی میلبانک افتتاح شد. از دیگر هدایای وی اعطای ۱۰ هزار پوند به کتابخانه کالج منچستر و ۲۰ هزار پوند دیگر به بیمارستانی در لیورپول بود. او به‌خصوص از بهداشت عمومی و امور آموزشی در بریتانیا حمایت می‌کرد که از آن میان باید به اعطای ۴۲ هزار پوند به دانشگاه لیورپول، ۳۵۰۰ پوند به کالج زنان بدفورد و پنج هزار پوند به ساخت کتابخانه آزاد در استرتام اشاره کرد. وی کمک‌هایی نیز به کتابخانه‌های بالهام، لامبث جنوبی و بریکستون کرد و هشت هزار پوند به درمانگاه سلطنتی لیورپول و پنج هزار پوند به انستیتو یوبیل ملکه ویکتوریا اهدا کرد. در ۱۸۹۸ به وی لقب اشرافی بارونت اعطا شد اما او این عنوان را رد کرد تا اینکه ۱۵۰هزار پوند به گالری میلبانک کمک کرد و به وی گفته شد که نپذیرفتن چنین عنوانی خاندان سلطنتی را آزرده‌خاطر خواهد کرد. تات در ۵ دسامبر ۱۸۹۹ درگذشت.
