به گزارش ایسنا، اتابک وثوقی در متنی که در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است:
"گفتاردرمانی جزوی از گروه‌های پزشکی و یکی از رشتههای توانبخشی میباشد که در حیطه غربالگری، پیشگیری، ارزیابی، تشخیص، درمان، آموزش و مشاوره در اختلالات گفتار، زبان و برقراری ارتباط و بلع دهانی حلقی می‌پردازد. ارتباط شامل گفتار (تولید گفتار یا تلفظ، صوت یا صدا، روان بودن کلام)، زبان درکی و بیانی (به صورت نوشتاری یا شفاهی)، پرگماتیک (کاربرد) و شناخت از نوزادی تا سالمندی به ارائه خدمات می‌پردازد.
وظیفه آسیبشناس گفتار و زبان، ارزیابی و درمان اختلالات در حیطههای زیر میباشد: تولید گفتار (شامل تولید، آپراکسی، دیزارتری)، - تشدید (هایپر- نیزالیتی و- هایپو - نیزالیتی)، صوت (کیفیت آواسازی، زیروبمی، تنفس)، روانی گفتار (لکنت)، زبان (درک، بیان، کاربرد شناختی، صرف و نحو)، شناخت (توجه، حافظه، حل مسئله، عملکردهای اجرایی) و تغذیه و بلع (در سطوح دهانی، حلقی و مروی)
لکنت یک اختلال عصب زاد حرکتی گفتار محسوب می شود که نمودش به شکل ناروانی در گفتار می باشد.
یکی از مهم‌ترین مباحث موجود در لکنت دلیل و علت بروز آن است، که هنوز به طور قطعی نظریه‌ای نتوانسته آن را توجیه کند. اتیولوژی‌های با محورهای زیست محیطی و ژنتیکی مرتبط با اختلال در عملکرد نیمکره‌های مغزی، اختلال در مناطق بینابینی لوب‌های مغزی، آسیب عملکرد یا ساختار برخی سلول‌های عصبی، اختلال در سیستم برنامه‌ریزی عصبی-عضلانی، مشکلات عملکردی مغز ناشی از جهش ژن GNPTAB و .. از فرضیه‌های مقتدر ایجاد لکنت هستند. میزان شیوع لکنت در جوامع مختلف از حدود ۱ تا ۶ درصد گزارش شده است. در ایران مطالعات محدودی انجام شده است که این نرخ را حدود ۴ تا ۵ درصد در کودکان قید کرده‌اند. در بزرگسالان طبق آمار غیررسمی در ایران یک درصد مردم لکنت دارند.
لکنت یک عارضه است که از دوران رشد کودکی بروز می‌کند و قریب به ۷۰ درصد آن با مدیریت غیر مستقیم درمانگر و ملاحظات خانواده بهبودی پیدا می‌کنند. بقیه باید به صورت مستقیم تحت درمان توسط گفتاردرمانگر مجرب این حیطه قرار گیرد. متدهای درمانی توسط آسیب‌شناسان گفتار و زبان، امروزه براساس درمان‌های مبتنی بر شواهد ارائه می‌شوند. لکنت در غالب موارد در سنین ۲ تا ۴ سالگی بروز می‌کند. متاسفانه موارد بسیاری وجود دارد که جزو باورهای غلط محسوب می‌شوند:
۱) علت لکنت ترس است. این یک باور اشتباه است زیرا که لکنت در اثر ترس فقط تشدید می‌شود یا بروزش اغراق آمیز جلوه می‌کند.
۲) اینکه در اقوام چنین مسئله‌ای وجود ندارد، پس خودبخود قابل حل است.
۳) با تخم کفتر و داروهای گیاهی و رژیم غذائی لکنت درمان می‌شود.
موارد تاسف بار دیگری هم وجود دارد در مورد لکنت که از طرف متخصص- نماها ارائه می‌شود. ادعای درمان قاطع در هر اختلالی ادعای واهی میباشد و علمی نیست. این که اختراعی در ایران عزیز هم در جهت درمان لکنت صورت گرفته باشد باید از طریق مراجع علمی (وزارت بهداشت، گروه‌های گفتاردرمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی، بورد ارزشیابی و ممتحنه گفتاردرمانی وزارت بهداشت و یا انجمن علمی گفتاردرمانی کشور) تائیدیه و صلاحیت بالینی اخذ کرده باشد که تا به امروز این اتفاق نیفتاده است.
به یاد داشته باشیم، تنها راه درمان لکنت از طریق متدهای مبتنی بر شواهد است و لاغیر که توسط گفتاردرمانگران ارائه می‌شود. همکاران روانشناس و متخصصان روانپزشک در مواردی که مشکلات رفتاری و مشکلات روانشناختی وجود دارند در کارِ درمان مشارکت کرده و تاثیرات مفیدی بر جای می‌گذارند. هیچ داروی خاصی برای درمان ناروانی گفتار وجود ندارد، فقط در مواردی خاص عوارض و رفتارهای ضدانتظاری را کاهش می‌دهند. خانواده‌ها باید مراقب کلاهبرداران حوزه سلامت باشند، کسانی که به هر طریق با اسناد جعلی یا مشابه غیر گروه‌های پزشکی خود را درمانگر معرفی کرده و با وعده، وعید و ادعاهای کاذب درمان قطعی لکنت، خانواده‌های مستاصل را فریب داده و عوارض جبران ناپذیری را چه از لحاظ مالی و چه روانی و عاطفی بر جای می‌گذارند.
طول درمان افراد دارای لکنت به؛ سن مراجعه، شدت و نوع لکنت از یک طرف، کیفیت برنامه‌های درمانی از یک طرف دیگر و نیز به ماهیت ارتباط و اعتماد مراجع به درمانگر از سوی دیگر بستگی دارد.
در کل باید گفت ارجاع به هنگام و مداخله به هنگام در میزان بهبودی فرد بسیار موثر است. اصلی‌ترین مرجع علمی جهت پیگیری و یافتن درمانگران مجرب و اکسپرت لکنت، سایت و صفحه‌های دنیای مجازی انجمن علمی گفتاردرمانی ایران است.
فرهیخته‌ای می‌فرماید: "لکنت عین اثر انگشت است و منحصر به فرد." باید توجه داشت که روش درمان لکنت هم منحصر به فرد است و هیچ نسخه مشابهی برای هیچ عارضه، اختلال و بیماری نداریم.
آسیبشناس گفتار و زبان
اتابک وثوقی
عضو هیات مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی ایران
عضو سابق کمیته توانبخشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی"
انتهای پیام
