به گزارش خبرنگار شهری خبرگزاری فارس، سیدمحمد سیدموسوی، در یادداشتی درباره جشنواره خشت طلایی اظهارداشت: بی‌توجهی آسیب‌های اجتماعی و فضاهای بی دفاع شهری، اجتماع پذیری، پیوستگی مسیر، چشم انداز، احساس تعلق به محله، ایمنی و امنیت، نقش میدان‌های اجتماعی، قابلیت پیاده مداری از جمله ابهامات موجود در طرح توسعه مسیرهای دوچرخه و پیاده موسوم به بهراه به عنوان رتبه نخست بخش محیط زیست جشنواره خشت طلایی بوده است. جزئیات این یادداشت به شرح زیر است:
جایزه خشت طلایی تهران از سال 1393شمسی به ابتکار مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران در راستای هم افزایی مشارکت شهرها، جهت دستیابی به توسعه شهری و ترویج تجارب موفق جهانی پایه گذاری شد.
این رویداد با ایجاد انگیزه و حس رقابت در مدیران شهری سبب بروز و ظهور پروژه‌های خلاقانه و تاثیرگذار در شهرها می‌شود و با معیار قرار دادن دسترسی همه جوامع به اطلاعات و تجارب در سراسر جهان و تاکید بر همه شمولی، زمینه حضور فعال شهرهای کوچک مقیاس را نیز مهیا می‌کند.
به نقل از تارنمای رسمی شهرداری تهران، اقدامات عمرانی مدیریت شهری پایتخت در جهت ارتقای دسترسی پذیری و انسان محوری در فضاهای شهری به مثابه یک مگاپروژه! مطرح و ابعاد فنی و اجرایی طرح بهسازی معابر پیاده و توسعه مسیرهای دوچرخه(بهراه) به عنوان یکی از فعالیت های اساسی در حال اجرا! مورد تبادل نظر قرار گرفت و در دوره پنجم اعطای این جایزه در تاریخ دهم اسفند ماه سال جاری، رتبه نخست بخش محیط زیست را به خود اختصاص داد.
دوچرخه سواری به عنوان یک سفر دوستدار محیط زیست و پویا برای سفرهای درون شهری با هدف مشخص، مورد تایید همگان بوده به شرطی که ابعاد فنی، اجتماعی، محیط زیستی و ... مورد توجه طراحان و مجریان قرار گیرد.
چگونگی توجه به نیازهای ذی نفعان، مسائل فنی و رعایت ضوابط و آیین نامه ها، آسیب‌های اجتماعی و فضاهای بی دفاع شهری، اجتماع پذیری، پیوستگی مسیر، چشم انداز ، احساس تعلق به محله، ایمنی و امنیت، نقش میدان‌های اجتماعی، قابلیت پیاده مداری و ... از جمله ابهامات موجود در طرح توسعه مسیرهای دوچرخه و پیاده موسوم به بهراه بوده و هست که در همین خبرگزاری نیز بدان اشاره و توسط بلدیه تهران بی پاسخ ماند.
اما مساله اینجاست که در اعطای جایزه ای در تراز بین المللی چگونه ممکن است از معایب و نواقص اجرای شتاب زده و فاقد پشتوانه مطالعاتی کافی و وافی در طرح مسیرهای دوچرخه، علی الخصوص نحوه انتخاب نوع رنگ و اثرات آن بر محیط زیست و همچنین مقوله تراوایی روسازی مسیرهای مزبور چشم‌پوشی شود؟
آیا بهتر نیست مرکز ارتباطات شهرداری تهران درباره معیارهای انتخاب جایزه به‌ویژه در بخش محیط زیست توضیح بیشتری ارائه کند؟
عظمت این جایزه باید به حدی برسد که نیل به آن، تلاش مدیران شهری را جهت توسعه و بهره برداری بهینه از انرژی های پاک و تجدیدپذیر، مدیریت پسماند، مدیریت زیرساخت‌های سبز آبی، توسعه و مدیریت تصفیه خانه های محلی، برنامه ریزی و مدیریت جهت بهبود کیفیت هوا، برنامه ریزی در خصوص تنوع زیستی، تلاش برای احیا و توسعه پوشش گیاهی سازگار با بوم تهران و امثالهم را مضاعف کرده و شاهد اعطای نشان خشت طلایی در پروژه های بنیادی در قلمرو محیط زیست باشیم.
عَلی اَیُّ حال دامنه تاثیر عملکردی فعالیتی که انجام می‌شود به مراتب مهم‌تر از کسب لوح و تندیس و جایزه گرفتن است چون این بستر شهر است که حد و میزان تمدن یافتگی، مشارکت پذیری، حیات اجتماعی و کیفیت محیط زیست را مشخص می کند نه تندیس‌ها ....
گر مس چو طلا زرد، نه از جنس برین است.
انتهای پیام/
