همشهری آنلاین _ زهرا بلندی: گروهی که سال‌هاست به بالا رفتن از کوه و فتح قله عادت دارند، اما همچنان درس می‌گیرند و خطر می‌کنند تا قدمی جدید بردارند و خود را برای صعود به سخت‌ترین و ناشناخته‌ترین قله‌ها آماده کنند. صحبت از کوهنوردان و صخره‌نوردانی است که در یکی از جنوبی‌ترین نقاط شهر در سالن سنگ‌نوردی مجموعه ورزشی شهید قیانوری مشغول تمرین هستند؛ از مربیان و پیشکسوتان این رشته تا کودکی که مدت کوتاهی است ورزش حرفه‌ای را پیش گرفته است. به این مجموعه آمده‌ایم تا بیشتر با آنها آشنا شویم.
همگی در انتهایی‌ترین بخش سالن ایستاده‌اند. گروهی طناب در دست گرفته‌اند و خود را برای صعود از دیواره بلندی که دیواره لید نام دارد، آماده می‌کنند و گروهی دیگر در حال گرم کردن و انجام تمرین‌های کششی روی «دیواره کوتاه» بولدرینگ هستند. از کودک ۸ ساله تا مرد میانسال در اینجا حضور دارند. بچه‌های قدیمی خودشان مشغول ورزش هستند، اما افرادی که مبتدی‌تر به نظر می‌رسند، مدام در جست‌وجوی مربی هستند و با کسب اطمینان از توجه او خود را از روی دیواره بالا می‌کشند.
- هدف، تربیت سنگنوردان کوچک
«محمدرضا میرزاده» جوان ۳۱ ساله ساکن منطقه ۱۶ است که ضمن فعالیت به‌عنوان مسئول هیئت سنگ‌نوردی جنوب غرب تهران وظیفه مربیگری این گروه را به عهده دارد. همراه با بچه‌های کوچک‌تر روی تشکی که زیر دیواره بولدرینگ قرار دارد، ایستاده است. ابتدا خودش دیوارنوردی می‌کند و سپس فضا را در اختیار بچه‌ها می‌گذارد.» محمدرضا میرزاده می‌گوید: «این روزها هدف اصلی‌ام مربیگری و آموزش سنگنوردان کوچک مناطق جنوبی شهر است. از شاگرد مبتدی تا سنگ‌نورد پیشکسوت برای تمرین به این سالن می‌آیند. سنگنوردان پیشکسوت که با حضور خود منت بر سر ما می‌گذارند، اما در این جمع بچه‌هایی حضور دارند که مدت زیادی از فعالیت‌شان در کنار من نمی‌گذرد و حتم دارم آینده درخشانی در انتظارشان است.»
میرزاده در ادامه به امکانات خوب این مجموعه ورزشی که شاید در دیگر مناطق جنوبی شهر وجود نداشته باشد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «بسیاری از افراد حاضر در این جمع از مناطق دیگر می‌آیند، این درحالی است که برخی ساکنان منطقه ۱۹ هنوز اطلاعی از امکانات سنگ‌نوردی در این مجموعه ندارند یا به دلیل لوازم گران‌قیمت این رشته از فعالیت در آن امتناع می‌کنند. نبود امکانات مستقل و محدودیت فضای تمرین یکی از مشکلات اینجاست که ما را مجبور می‌کند تنها در ساعات پایانی روز از اینجا استفاده کنیم.» این مربی ورزشکار که شغل اصلی‌اش راپل‌کاری است، با اشاره به اینکه در برخی فعالیت‌های داوطلبانه هم مشارکت می‌کند، می‌گوید: «از سوی باشگاه کوهنوردی بهمن طرحی اجرا شده است که براساس آن برای دوستانی که به هردلیلی در دوره‌های آکادمیک شرکت نکرده‌اند دوره‌های کوهپیمایی، سنگ‌نوردی، کار با طناب، کار با ابزار امداد و نجات و... برگزار شود که من هم در برگزاری این دوره‌ها مشارکت دارم.»
- تجهیزاتی در سطح ملی
هارنس که ابزار و وسیله‌ای مطمئن برای کار در ارتفاع است و یک نوار کمری و حلقه‌های مخصوص پا دارد را می‌پوشد و طناب سنگ‌نوردی را به آن متصل می‌کند. درحالی‌که ادامه طناب در دستان یکی دیگر از افراد است خود را برای صعودی موفقیت‌آمیز آماده می‌کند. «سیدمهدی حاتمی» یکی از سنگنوردان باسابقه است که بعد از سال‌ها فعالیت در این رشته، با تعصبی که به این مجموعه و بچه‌های آن دارد، برای تمرین به این سالن می‌آید. این ورزشکار ۴۰ ساله با اشاره به اینکه کوهنوردی را از سال ۱۳۸۵ شروع کرده و سال ۱۳۸۸ صخره‌نوردی و سنگ‌نوردی را پیش گرفته، می‌گوید: «با علاقه خاصی که به طبیعت داشتم همراه دوستانم به کوه‌های اطراف شهر می‌رفتم و کوهپیمایی می‌کردم، اما بعد از مدتی تصمیم گرفتم این کار را حرفه‌ای دنبال کنم. عضو گروه‌های طبیعت‌گردی و ورزشی شدم. مدتی در سالن شهید شیرودی فعالیت می‌کردم تا اینکه حدود ۷ سال پیش با دوستانی که در مجموعه شهید قیانوری فعالیت می‌کردند آشنا شدم و از آن روز عضو ثابت این گروه هستم و ۲ روز در هفته برای تمرین به اینجا می‌آیم.»
این مربی سنگ‌نورد که تاکنون به بیشتر قله‌های ایران مثل دماوند، سبلان، آزادکوه، شیرکوه یزد و... صعود کرده است، می‌گوید: «با شرکت در مسابقات پیشکسوتان کشور طی ۲ سال مقام چهارم و پنجم کشوری را کسب کرده‌ام.» او درباره امکاناتی که در این مجموعه ورزشی برای سنگنوردان فراهم شده، می‌گوید: «طی یک سال گذشته تجهیزات سالن سنگ‌نوردی این مجموعه پیشرفت خوبی داشته و در سطح کشوری است. مهم‌ترین نقطه مثبت آن دارا بودن دیواره‌های لید و بولدرینگ است و تنها مشکل ما زمان برگزاری کلاس‌هاست که ساعت ۱۹ تا ۲۱:۳۰ است.»
- بچه‌های جنوب شهر قدر این امکانات را بدانند
«محمدحسین عمرانی» سنگ‌نورد دیگری است که به‌عنوان حامی فرد صعودکننده مقابل دیواره لید ایستاده است. این ورزشکار ۴۲ ساله که اصالتش به شهر هشترود می‌رسد با اشاره به اینکه بعد از آشنایی با دوستانی که در باشگاه کوهنوردی بهمن فعالیت داشتند، از سال ۱۳۷۸ فعالیت جدی خود را آغاز کرده است، می‌گوید: «پس از آن به‌ترتیب دوره‌های کارآموزی، پیشرفته و مربیگری را گذراندم. تجربه صعود به بیشتر قله‌های شاخص ایران را دارم و به چند قله برون مرزی در قرقیزستان، ترکیه و باکو هم صعود کرده‌ام.»
او با اشاره به اینکه بچه‌های باشگاه کوهنوردی بهمن نقش بسزایی در راه‌اندازی باشگاه سنگ‌نوردی این مجموعه داشته‌اند، می‌گوید: «آقای حسن‌زاده ابتدا مربی سنگ‌نوردی این مجموعه بود. آقای میرزاده هم از بچه‌های گروه کوهنوردی بهمن بود که با تلاش بسیار در این رشته موفق عمل کرد و اکنون مربیگری اینجا را به عهده دارد.» این دارنده مدارک راهنمای کوهستان، اکوتورلیدر میراث فرهنگی، مربیگری کوهپیمایی و دوچرخه‌سواری کوهستان، با بیان اینکه ساکن منطقه ۲ است، اما همچنان با اشتیاق برای تمرین به مجموعه شهید قیانوری می‌آید، می‌گوید: «باشگاه سنگ‌نوردی را با مشارکت بچه‌های باشگاه کوهنوردی بهمن در اینجا برپا کردیم.
تک تک تخته‌ها را با کمک یکدیگر بالا کشیدیم. اینجا برای ما، بچه‌های قدیمی، مثل خانه‌مان می‌ماند و نسبت به آن تعصب خاصی داریم.» این سنگ‌نورد که بیشتر به‌عنوان تورلیدر در بخش راهنمای کوهستان فعالیت می‌کند، می‌گوید: «متأسفانه با شیوع ویروس کرونا تاحدودی فعالیت‌هایم محدود شده است. هیچ‌وقت دنبال مسابقه نبوده‌ام و در مسابقه‌ای هم شرکت نکرده‌ام. فقط به دلیل عشق و علاقه‌ای که به طبیعت و محیط‌زیست دارم در این رشته فعالیت می‌کنم.» عمرانی از دیواره‌های لید و بولدرینگ اینجا به‌عنوان یکی از دیواره‌های خوب شهر تهران یاد می‌کند و می‌گوید: «بچه‌های منطقه باید قدر این امکانات را بدانند و به نحو احسن از آن استفاده کنند.»
- قدردانی از مسئولان
نام اهورا مدام بر سر زبان مربی است و از او به‌عنوان یکی از استعدادهای رشته سنگ‌نوردی در منطقه ۱۹ یاد می‌کند. با وجودی که ۱۴ سال بیشتر ندارد از قدرت بدنی بالایی برخوردار است. به راحتی روی دیواره بولدرینگ بدنش را گرم می‌کند و با قدرت خاصی از روی دیواره لید بالا می‌رود.
«اهورا صادقی» یکی از ساکنان محله دولتخواه منطقه ۱۹ است که وقتی از او می‌خواهیم درباره فعالیتش در این رشته صحبت کند، می‌گوید: «از ۲ سالگی همراه پدرم برای کوهپیمایی به طبیعت می‌رفتیم. ۵ ساله بودم که یادگیری مهارت سنگ‌نوردی در طبیعت را شروع کردم. از ۸ سالگی تمرین خود را به‌صورت اختصاصی در بولدرینگ و صعود بلند در سالن آغاز کردم و حدود یک سال و نیم است در این باشگاه فعالیت می‌کنم.» او از مسئولان اداره ورزش و جوانان جنوب غرب به خاطر ایجاد چنین فضایی در منطقه ۱۹ قدردانی می‌کند و می‌گوید: «کاش اینجا به وسایل بدنسازی، کشش عضلات و... هم مجهز و مساحت تمرینی‌مان هم گسترده‌تر شود.»
- اینجا یک نعمت بزرگ برای ماست
یکی دیگر از سنگنوردان حاضر در جمع «مهران درودیان» است. این ساکن ۳۲ ساله منطقه ۱۷ با اشاره به اینکه از کودکی با حمایت‌های خانواده کوهپیمایی را آغاز کرده و صعود به قله‌های شاخص را به مرور در کارنامه ورزشی‌اش به ثبت رسانده است، می‌گوید: «سنگ‌نوردی را از ۲ سال پیش در سالن شهید شیرودی آغاز کردم، اما به دلیل سختی رفت‌وآمد اوایل امسال تصمیم گرفتم فعالیتم را در سالن شهید قیانوری ادامه بدهم. اینجا یک نعمت بزرگ برای بچه‌های جنوب شهر است که شرایط آموزش سنگ‌نوردی را برای شهروندان ایجاد کرده است. قدر اینجا را می‌دانم و هرجلسه برای تمرین حاضر می‌شوم تا به مهم‌ترین هدفم که کسب مهارت برای سنگ‌نوردی در طبیعت و صعود به سخت‌ترین دیواره‌هاست، برسم.»
- آیا می‌دانید
تاریخچه ساخت دیواره لید در سالن شهید قیانوری به دهه ۷۰ برمی‌گردد، اما دیواره بولدرینگ یک سال بیشتر قدمت ندارد و مجوز ساخت آن با تلاش‌های بچه‌های فعال این سالن بعد از سال‌ها انتظار اخذ شده است. «محمدرضا میرزاده» مربی گروه کوهنوردی مجموعه شهید قیانوری با بیان این موضوع می‌گوید: «سنگ‌نوردی شامل ۳ رشته بولدرینگ، سرطناب و سرعت می‌شود. صعود به دیواره لید یا سرطناب نیازمند یک حمایت‌کننده است و ایمنی آن با طناب و هارنس تأمین می‌شود، اما دیواره بولدرینگ دارای ارتفاع کمتر، حداکثر ۹ متر، است که تنها ایمنی آن تشک محسوب می‌شود.
دیواره سرعت هم شیب و گیره‌های مشخص و یک شکلی دارد که مورد تأیید فدراسیون جهانی صعودهای ورزشی است.» او با بیان اینکه با تلاش‌های چندساله دوستان، سال گذشته مجوز راه‌اندازی دیوار بولدرینگ در کنار دیواره لید صادر شده است، می‌گوید: «این دیواره مانند مسیرهای کوتاه و مهارتی است. دیواره بولدرینگی که اینجا داریم برای گرم کردن و بدنسازی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل فاصله محدود آن با زمین آموزش تکنیک‌ها روی این دیواره راحت‌تر انجام می‌شود.»
