در لابه‌لای حرف‌هایشان هم چند جمله‌ای به هم‌محله‌ای‌ها برای داشتن تعطیلات پربارتر نوشتند و آرزوی سالی پر از سلامتی وآرامش کردند.
- به استقبال نوروز با شور و امید
بار دیگر زمستان سپری شد و بهار با جلوه‌های زیبا و دلپذیرش قدم به شهر و دیار ما گذاشت تا همگان با قلب‌هایی آکنده از شور، مهر و امید در کنار هم کنار سفره «هفت‌سین» به استقبال سال نو بشتابیم. فرا رسیدن بهار در فرهنگ دیرپای ایرانیان، نوید رویش و بالندگی است. نیاکان ما از دیرباز با جشن نوروز به تکریم رستاخیز بزرگ و شکوهمند طبیعت برخاسته‌اند که بی‌ارتباط با رستاخیز جان‌ها نبوده است. آیین‌های عمیق هوشمندانه نوروزی از چنان جایگاهی برخوردار است که حتی اقوام و ملل دیگر جهان با تحسین و تمجید به آن نگریسته‌اند و این آیین مهرآمیز در شمار میراث بشریت به ثبت رسیده است.
در ادبیات غنی پارسی، نوروز و فرا رسیدن بهار، الهام بخش سخن سرایان و نام‌داران ادب پارسی بوده و چه بسیار مضامین ژرف و دل‌انگیزی که در این‌باره سروده شده است و همچنان سروده می‌شود. آن‌گونه که‌گویی این شور و دلبستگی را پایانی متصور نیست. در دیوان همه شاعران پارسی گوی می‌توان شاهد اشعاری در زمینه بهار و عیدانه بود و چنین اشعاری در کنار ستایش جلوه‌های زیبای بهار، سرشار از حکمت و دعوت به مهر و محبت و همدلی است. بی تردید هدف از جشن‌ها و آداب و سنن نیاکان ارجمند ما ایجاد صمیمت افزون‌تر، رفع کدورت‌ها و فراهم آوردن فضایی آکنده از مهر و شادمانی بوده که این امر همواره از نیازهای اساسی جامعه بشری بوده است و نمی‌توان نسبت به تحقق و ترویج آن بی‌اعتنا بود. وقوع بلایای گوناگون در طی تاریخ هیچ‌گاه نتواسته است، انگیزه برپایی آیین فرخنده نوروز به فراموشی سپرده شود. مردم ما همواره در هر حالی، هر ساله این مناسبت ارجمند را گرامی داشته‌اند. آن‌چنان که‌گویی این آیین با رگ و پوست و استخوان ملت ما آمیخته شده است و جدایی از آن هرگز میسر نخواهد بود.
ظهور پدیده منحوس ویروس «کرونا» در سال گذشته، اگرچه سبب شد تا دید و بازدیدهای نوروزی تحت تأثیر طرح فاصله‌گذاری و دیگر اقدامات پیشگیرانه قرار گیرد، اما باز هم در همان شرایط دشوار این آیین گرامی داشته شد و مردم با محبت ما از راه‌های دیگری ارتباط خود را با یکدیگر و ریشه‌های کهن فرهنگی‌شان حفظ کردند. در آستانه سال جدید نیز باز هم همان شور و جنبش آشنای همیشگی در همه جا احساس می‌شود و امید که سال نو، سالی سرشار از مهر و تندرستی و همه خوبی‌ها برای همه شهروندان و هموطنان سرافراز باشد که به راستی شایسته بهترین‌ها هستند.
- عیدی شهروندان به هم با رعایت قوانین رانندگی
پیشاپیش سال نو و بهار ۱۴۰۰ را به همه شهروندان عزیزتبریک می‌گویم. طبیعی است یاداشت عیدانه من از جنس پیشنهاد، درخواست و راهکار باشد. با توجه به آغاز ترافیک روزی پایان سال، به تمامی شهروندان پایتخت توصیه می‌شود رانندگانی قانون‌مدار باشند و احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی را سرلوحه کار خود قرار دهند. از سوی دیگر، شهروندان در نظر داشته باشند برای بهبود، روانسازی و افزایش انضباط ترافیکی پایتخت، نیازمند همکاری متقابل بین رانندگان و عوامل پلیس «راهور» هستیم. بی‌شک هر تصادفی نتیجه یک تخلف رانندگی است. توجه داشته باشیم رانندگی بدون خطر، با وسیله نقلیه سالم مقدور است. خستگی بیش از حد یا خواب آلودگی، منشأ بسیاری از تصادفات مرگبار است.
مکالمه با تلفن همراه یا خوردن و آشامیدن در هنگام رانندگی، می‌تواند منجر به کاهش تمرکز حواس و بروز فاجعه شود. یادمان باشد که فرصت کم را با سرعت زیاد جبران نکنیم. توجه داشته باشیم که رعایت نکردن فاصله ایمن و مطمئن، حتی با وجود ترمز A. B. S هم خطرآفرین است. همچنین لازم است که احتیاط و گذشت را در هنگام رانندگی فراموش نکنیم. مهارت، احتیاط و گذشت، ۳ ویژگی برای یک راننده خوب است. کارایی کمربند ایمنی خودرو در همه دنیا به اثبات رسیده است. بنابراین نسبت به استفاده از آن، شک نکنیم. با بستن کمربند ایمنی، استفاده از آن را برای نسل آینده به‌ویژه فرزندانمان نهادینه کنیم و گذشت را در رانندگی، جایگزین لجاجت کنیم. رعایت قوانین و مقررات رانندگی، از مهم‌ترین شاخصه‌های توسعه‌یافتگی و نشانه فرهنگ بالای ملی است. همیشه به یاد داشته باشیم توجه به حقوق عابران پیاده، نشانه نوعدوستی و تعالی فرهنگ است.
مناطق غربی تهران بزرگ دارای معابر بزرگراهی متعددی است که رانندگان هنگام عبور و مرور در هرکدام از آنها موظف هستند با رعایت سرعت مطمئنه از هرگونه سرعت وسبقت غیرمجاز و انجام حرکات نمایشی پرهیز کنند که در صورت انجام این قبیل تخلفات حادثه‌ساز، ضمن اعمال قانون از سوی دوربین‌های هوشمند و مأموران پلیس راهور، خودرو توسط پلیس مستقر در معابر یا عوامل گشت نامحسوس متوقف و به مدت ۷۲ ساعت به پارکینگ انتقال داده می‌شود. توصیه می‌شود رانندگان عزیز با رعایت حق تقدم عبور، ضمن بالا بردن ضریب ایمنی، فرهنگ بالای خود را نیز به نمایش بگذارند و توجه داشته باشند که تفاوت زمان رسیدن به مقصد در رانندگی شتابزده و رانندگی با سرعت مطمئن، بیش از چند دقیقه نیست.
- درس‌های تلخ اما ارزشمند
سال ۱۳۹۹ سال تلخی بود و در کنار همه عزیزانی که ویروس «کرونا» از ما گرفت، ۲ فوتبالیست خوب ما یعنی «علی انصاریان» و «مهرداد میناوند» هم از بین ما رفتند و جامعه فوتبال را ماتم زده کردند. امیدوارم در سال جدید بالاخره از شر این ویروس رها شویم و مردم بتوانند نفس راحتی بکشند و در کنار آن مشکلات اقتصادی هم حل و فصل شود. کرونا با همه تلخی و اندوه و مشکلاتی که به‌وجود آورد، درس‌های بزرگی هم به ما داد. به ما یاد داد قدر زندگی و دوستان و خانواده و همه چیزهایی را که داریم، بیشتر بدانیم. به ما یاد داد همین دلخوشی‌های ساده مانند دست دادن و در آغوش کشیدن دوستان و اعضای خانواده یا قدم زدن و مسافرت رفتن‌های بی‌دغدغه، نعمت‌هایی هستند که باید قدر آنها را بدانیم. به ما یاد داد زندگی و سلامتی چقدر ارزشمند است. یاد داد که نباید به خودمان مغرور باشیم.
- سال قهرمانی اما سخت و اندوه بار
در سال ۱۳۹۹ هرچند دوباره با «پرسپولیس» قهرمان لیگ شدیم و تا فینال لیگ «قهرمانان آسیا» پیش رفتیم اما در مجموع سال تلخ و اندوه باری برای همه مردم به‌ویژه اهالی فوتبال بود. «کرونا» ۲ پیشکسوت و چهره ارزنده و محبوب فوتبال را از ما گرفت و بیش از پیش همه را در بهت و شوک فرو برد. غیر از «علی انصاریان» و «مهرداد میناوند» که امیدوارم روحشان شاد باشد، تعداد زیادی از مردم ما در اثر کرونا جان باختند و خانواده‌های زیادی داغدار شدند. به هرحال ساده نیست که هر روز خبر مرگ ده‌ها و صدها نفر از هموطنان را بشنویم و بدتر از آن بدانیم که فردا و فرداهای دیگر هم این قصه تلخ تکرار خواهد شد. در کنار این، مشکلات اقتصادی هم بیش از پیش عرصه را بر مردم تنگ کرده بود و واقعاً جایی برای شادی و دلخوشی باقی نمانده بود. امیدوارم در سال جدید، هم از ویروس کرونا راحت شویم و هم مشکلات و فشارهای اقتصادی تمام شوند.
- بهترین درس‌ها را باید از زندگی بیاموزیم
خداوندا! در این آخرین روزهای سال، دل من و همکارانم را چنان در جویبار زلال رحمتت شست وشو ده که هر کجا تردیدی هست، «ایمان»؛ هر کجا زخمی هست، «مرهم»؛ هر کجا نومیدی هست، «امید» و هر کجا نفرتی هست، «عشق» جای آن را بگیرد. مهربانان ارجمندم، امیدوارم در سال جدید شاهد همراهی بیش از پیش مجموعه آموزش و پرورش منطقه ۵ در راستای تحقق اهداف عالی نظام تعلیم و تربیت و سیاست‌های تحولی آموزش و پرورش باشیم. اینجانب ضمن تشکر و سپاسگزاری از یکسال مساعی ارزشمند و همراهی مؤثر همه فرهنگیان منطقه در اجرای برنامه‌ها و مأموریت‌های محوله، پیشاپیش سال نو و عید باستانی نوروز ۱۴۰۰ را به محضر همکاران ارجمند، دانش‌آموزان عزیز و اولیاء گرامی، صمیمانه تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و از خداوند بهار آفرین سالی سرشار از خیر و برکت و معنویت توأم با صحت و سعادت را برای همگان مسألت می‌نمایم.
«مدرسه» امروز ما نیازمند نسیم نوروزی است و اینجانب خاضعانه برای تحقق این تحولات، دست نیاز به سوی شما همکاران ارجمندم که خواهان اندیشه‌ای نو و فرصت‌هایی بدیع و آینده‌ای سرشار از امید و نشاط هستید، دراز می‌کنم و از همه همکارانم و نقش‌آفرینان نظام تعلیم و تربیت می‌خواهم که به یمنِ این ایام خجسته و اعیاد مبارک، آموزش و پرورش را در نوروزی شدن و نو شدن یاری کنند. همچنین سلام می‌کنم به دانش‌آموزان عزیزم و خوشحالم فرصتی فراهم آمد تا در روزهای پایانی زمستان، به بهانه بهار، با شما حرف بزنم: «فرزندان عزیزم، روزهای تلخی را با همدیگر تجربه کردیم. روزهایی پر از دلهره و نگرانی که اگرچه بسیار برایمان سخت بود، اما درس‌های خوبی نیز از آن آموختیم. درس‌هایی که آرام آرام داشت از زندگی ما دور می‌شد. درس‌هایی چون عشق ورزی، ایثار، نوعدوستی و بسیاری دیگر که اگر این بیماری نبود، شاید همگی آنها محو می‌شد. بی‌شک در اختیار گرفتن فن‌آوری نوین نیز از دستاوردهای این بیماری منحوس بود که تجربه زیبایی برای همه ما به‌وجود آورد.
اما فرزندان عزیزم، حس دیگری هم وجود دارد که مانند باران بی‌امان بهاری و یک چشمه جوشان، این دلهره‌ها و تلخی‌ها را می‌شوید و با خود می‌برد. این حس با هوای خوب و با عطر گل‌ها، باران، نسیم، پرنده، درخت، زندگی و... می‌آید. بهترین درس‌ها را باید از زندگی، طبیعت و انسان بیاموزیم. البته می توان امروزه فن‌آوری نوین را نیز از ملزومات ضروری کار آموزش دانست که بی‌توجهی به آن عقب افتادگی کشور را به دنبال خواهد داشت.
- سال تجربه های نو
از اسفند سال گذشته که قرار به خانه‌نشینی و قرنطینه‌های طولانی مدت شد، هرگز گمان نمی‌کردیم بحران «کرونا» تا نوروز ۱۴۰۰ و حتی پس از آن هم به طول انجامد و خانه‌نشینی‌ها و فاصله گرفتن‌ها از یکدیگر ادامه داشته باشد. اما اکنون که یک سال اخیر را مرور می‌کنیم، از به دست آوردن تجربه‌های موفق مانند تغییر سبک زندکی، عادات غذایی، اهمیت دادن به ورزش و پیاده‌روی، غنی‌سازی اوقات فراغت با کتاب و مطالعه و نوع تعامل و معاشرت‌های اجتماعی خرسند می‌شویم. این تجربه‌ها به‌گونه‌ایی بر کیفیت زندگی هریک از ما تأثیری مطلوب داشته است. من هم با پیروی از همین قاعده‌های اجباری کرونا با هدف حفظ سلامتی و جان خود، فرصت برای نگارش کتاب‌ها و مقاله‌های جدید را پیدا کردم که شاید اگر کرونا پدید نمی‌آمد، انجام آنها سال‌ها به تعویق می‌افتاد. کرونا نقطه مکثی برای همه شد. توقف کردیم و به پشت سرمان نگاهی انداختیم.
بسیاری متوجه شدند مسیر را اشتباه می‌روند، خیلی‌ها تغییر نگرش و رفتار دادند و بعضی دیگر نیز مصمم‌تر اما با عنایت به عبارت معروف «آهسته و پیوسته» دوباره پیش رفتند. این میان نباید از امدادرسانی «اینترنت» به‌عنوان فن‌آوری متناسب با عصر ارتباطات نیز غافل ماند. اگر این تکنولوژی وسیع و پیشرفته نبود شاید کنار آمدن با کرونا ویروس، دشوارتر می‌شود. گمان کنید در دوران شیوع کرونا پایه همه ارتباطات و فعالیت‌های روزمره فردی و اجتماعی در همه عرصه‌ها و حوزه‌ها بر مبنای همین اینترنت شکل گرفت. از تشکیل جلسات کاری، تدریس و تحصیل گرفته تا برگزاری انواع آموزش‌های آنلاین و خریدهای خانگی، برپایی مجالس مهمانی و مراسم خانوادگی، همگی با اینترنت میسر شده است.
بنابراین، ظرفیت بی‌نهایت این تکنولوژی ثابت کرد می‌تواند بر سایر ابعاد فعالیت‌های افراد نیز تأثیرگذار باشد. ابعادی مانند شهر و محله که بیشترین اوقات خود را در مواجه با آنها می‌گذرانیم و ارتقای کمیت و کیفیت آنها به گونه‌ای مستقیم بر زندگی و کارکرد ما اثر می‌گذارد. با این اوصاف شایسته است سال ۱۴۰۰ را در پیوند مناسب با ظرفیت فضاهای مجازی و الکترونیک آغاز کنیم. چراکه سال‌هاست از بهره‌گیری همه جانبه آن در جهان می‌گذرد.
- به یاد ۳ معلم عاشق
استرس، بیماری و مرگ، دستاورد شیوع کروناست. اما لابه‌لای همه ناامیدی‌ها و تلخ کامی‌ها، ایثار و محبت‌های روز افزون به یکدیگر از اهدای سبدهای کالا و مهروزی‌های کوچک گرفته تا تهیه «تبلت» و بسته‌های آموزشی، همگی روزنه‌های امید بخشی هستند که ما را به آینده‌ای درخشان امیدوار می‌کند. آینده‌ای که در «پساکرونا» شاهد چهره خندان دانش‌آموزان در حیاط مدارس، بین صف‌ها، هیاهو و شادی آنها در کلاس‌های درس و دوباره نقاشی بر تخته‌سیاه و رفاقت با همکلاسیها خواهیم بود. با همین امیدواری، آموزش و پرورش منطقه در کنار سایر مناطق پایتخت تاکنون توانسته است به خوبی از کرونا و پیامدهای آن، به مثابه یک تجربه و فرصت یادگیری، هم برای دانش‌آموزان و هم اولیا و مربیان بهره‌ببرد.
تشکیل کمیته «فضای آموزش مجازی»، برپایی انجمن‌های خیّران ویژه دانش‌آموزان نیازمند، تدارک استودیوی تولید محتوا، مشارکت معلمان برگزیده منطقه با صدا و سیما با هدف تهیه فیلم‌ها و برنامه‌های آموزشی در مقاطع مختلف، از جمله تجربه‌ها و فرصت‌هایی است که به بازدهی مضاعف عملکرد ما در دوران دنیاگیری (پاندمی) کرونا ویروس کمک کرده و در پاره‌ای از موارد به جریانی از الگوسازی و ارائه مدل‌های آموزشی موفق و متناسب با شرایط بحران از سوی منطقه ما تبدیل شده است. البته ۳ معلم هم از منطقه ۹ آسمانی شده‌اند. ۳ معلمی که عاشقانه به شغل‌شان وفادار و پایبند بودند، حتی زمانی که کرونا زمینگیرشان کرده بود و آنها هم تا آخرین لحظه از تعلیم و تربیت دانش‌آموزان منطقه دست بر نمی‌داشتند. اما متأسفانه طی این یک سالی که با کرونا گذشت، کمتر کسی از جانفشانی شهدای تعلیم و تربیت در خط مقدم آموزش و پرورش نسل‌های آینده یاد کرد.
آن هم در شرایطی که برخلاف تعداد محدود آنها در سیستم آموزشی نسبت به تعداد فشرده دانش‌آموزان، کمترین میزان دریافتی حقوق و مزایا را دارند. بنابراین شایسته است به اهمیت و ضرورت توجه مطلوب به نظام آموزش و پرورش و فعالان عرصه آن نیز بیشتر بپردازیم تا آنجا که شهدای تعلیم و تربیت دوران شیوع کرونا را هرگز فراموش نکنیم.
- نوروز با رعایت پروتکل‌ها زیباتر می‌شود
چند روزی بیشتر از زمستان باقی نمانده و بهاری دیگر در راه است. تا یادمان بیاورد که روزگار به همین شکل باقی نمی‌ماند و می‌چرخد و می‌چرخد. ما هم مانند مسافران موقت، روزی سوار آن شده و روزی از آن پیاده خواهیم شد. تغییر فصل‌ها و رویش گل‌ها پس از زمستان سرد، می‌خواهد یادمان بیاورد که اگر اوضاع همیشه بر وفق مرادمان نیست، امید به بهبود هم وجود دارد و اگر روزگار به کام است به خود مغرور نشویم و شاکر خداوند خود باشیم. اکنون در آستانه سال نو و فرارسیدن نوروز ما هم با طبیعت، روحمان را نو می‌کنیم و به پیشواز بهار و نوروز فرخنده، این یادگار ارزشمند نیاکانمان می‌رویم. نوروز پیشاپیش بر همگان مبارک. آرزومند سالی بسیار خوب و خوش برای همه هم‌محله‌ای‌های عزیزم هستم و امیدوارم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، پرهیز از مسافرت، دید و بازدیدهای غیرضروری، در سال جدید شاهد پایان «کرونا» باشیم. با این شیوه زندگی، می‌توانیم شاهد لبخند بر لبان کادر درمان و مردم عزیز میهنمان نیز باشیم.
