به گزارش اقتصادنیوز به نقل از فارس، محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نشست «نقش جنبش دانشجویی در اقتدار علمی و تداوم انقلاب اسلامی» که از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور پاکداشت برگزار شد، با اشاره به ۱۶ آذر سال ۳۲ و شهادت دانشجویان ایرانی در اعتراض به کودتای ۲۸ مرداد و ورود معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران، گفت: تاریخ جنبش دانشجویی تاریخ پر افتخاری است و این جنبش در بلندترین قلّه سیاسی کشور پرچم ایران را به اهتزاز در آورده است.
رضایی با بیان اینکه شعار استقلال در سال ۳۲ شعار بسیار نویی بود که جنبش دانشجویی آن را مطرح کرد، یادآور شد: در جنبش مشروطه، شعار آزادی و دموکراسی مطرح شد، اما خبری از شعار استقلال نبود. حتی نهضت مشروطه و مشروطه‌خواهان در مقابل رژیم قاجار به مدت یکی دو هفته در سفارت انگلیس تحصن کردند. یعنی به سفارت انگلیس پناه بردند تا آزادی و دموکراسی را بگیرند امّا در ۱۶ آذر جنبش دانشجویی به‌دنبال استقلال‌خواهی و تودهنی به آمریکا و انگلیس بود که کودتا کرده بودند. بنابراین شعار استقلال، شعار بسیار مهم و شجاعانه‌ای بود. این اولین باری بود که ندای استقلال‌طلبی بلند شد. از آن موقع تا امروز، جنبش دانشجویی همواره در خط مقدم مبارزه بوده است.
فرمانده سپاه در دوران دفاع مقدس با اشاره به نقش‌آفرینی جنبش دانشجویی در دفاع مقدس گفت: اکثر فرماندهان ما از مهدی باکری گرفته تا شهیدان دقایقی، بقایی و همت، دانشجویانی بودند که در دانشگاه‌ها تحصیل کرده بودند. هفتاد هشتاد درصد مدیران جنگ از جنبش دانشجویی بودند.
رضایی با بیان اینکه من دوره دبیرستان یکبار دستگیر شدم و سال ۵۵ که دوباره آمدند من را دستگیر کنند، دانشجوی دانشگاه علم و صنعت بودم، خاطرنشان کرد: چون احتمال اعدام من وجود داشت، من مخفی شدم. بنابراین جنبش دانشجویی افراد بالاتر و بهتری از من داشت که وارد انقلاب و دفاع مقدس شدند و تا امروز جنبش دانشجویی در صحنه بوده است. فراز و نشیب داشته و گاهی پررنگ و کمرنگ شده، امّا از سال ۳۲ تا امروز، هیچگاه پایان نیافته است.
وی با بیان اینکه مسئله هسته‌ای برای ما در اقتصاد مهم تر است تا بمب اتم، گفت: اگر صنعت هسته‌ای داشته باشیم، کشتی‌های اقیانوس‌پیما خواهیم داشت که صدها هزار بشکه را در دریاها با هزینه کم منتقل می‌کنند. در دانش پزشکی هم هسته‌ای موثر است. از طرفی، هسته‌ای وقتی رشد کند، اثر القائی نیز دارد. چون دانش هیچوقت در یک صنعت باقی نمی‌ماند. اگر مثلاً در صنعت خودرو، نظریه مکانیکی مطرح شود، این موضوع وارد صنایع کشاورزی هم می‌شود.
رضایی تصریح کرد: غربی‌ها نگران هستند که مسئله دانش و فناوری هسته‌ای هم در خود صنایع هسته‌ای و هم در سایر صنایع وارد شود و آنجا را هم آباد کند و جهش صنعتی و تولیدی ایجاد شود. ترس غرب فراتر از بمب اتم است. اگر ایران بزرگ در شمال خلیج فارس و دریای عمان بوجود بیاید ۱۵ کشور به ایران وصل می‌شود و اگر ایران بزرگ شکل بگیرد، در سیاست دنیا دخالت می‌کند. وظیفه ما این است که مجد و عظمت و شکوه ایران بزرگ را دوباره به‌دست بیاوریم و ما می‌توانیم این کار را بکنیم.
وی یکی از این مسائل مهم کشور را اقتدار علمی دانست و افزود: اقتدار علمی، نقش بزرگی در تبدیل ایران به ایران بزرگ دارد. هرچه در فناوری پیشرفت کنیم به‌سوی ایران بزرگ حرکت خواهیم کرد و اگر جلوی این کار را بگیرند ما کندتر حرکت خواهیم کرد. دعوای امروز ما با غرب بر سر اقتصاد و علم و پیشرفت ایران است.
رضایی در پاسخ به پیشنهاد یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه دانشجویان وارد عرصه انتخابات شوند و وزرای دولت بعدی را پیشنهاد دهند، گفت: اینکه دانشجو فقط بخواهد رأی بدهد، این حداقل مشارکت در صحنه است. پیشنهاد می‌کنم شما کمک کنید تا اشتباهی که در ذهن جامعه وارد شده را اصلاح کنیم.
وی ادامه داد: مردم فکر می‌کنند وقتی در انتخابات ریاست جمهوری رأی می‌دهند، فقط یک رأی می‌دهند، در حالی که یک رأی نمی‌دهند، بلکه ۲ رأی می‌دهند. چرا؟ چون دو پست و مسئولیت را همزمان انتخاب می‌کنند؛ یکی ریاست جمهوری و یکی رئیس دولت.
رضایی توضیح داد: دهه اول انقلاب، ما یک نخست وزیر و یک رئیس جمهور داشتیم. کار نخست وزیر، اداره صنعت، کشاوری، فرهنگ، علوم، سلامت و... بود. رئیس جمهور یک مقام تشریفاتی در مدیریت بود که مسائل سیاسی و امنیتی را دنبال می‌کرد. در اصلاح قانون اساسی همه این اختیارات در یک شخص ادغام شد. بنابراین اکنون اگر یک نفر هست که دو پست دارد آیا وقتی رأی خود را به صندوق می‌اندازیم نباید هر طوری انتخاب کنیم که هر دور را داشته باشیم؟
وی ادامه داد: شاید برخی این نظر من را نپذیرند و بگویند این نظر، افراطی است، امّا عقیده من این است که ما تا حالا رئیس‌جمهور داشته‌ایم امّا رئیس دولت نداشته‌ایم. رئیس‌جمهوری کار سختی نیست. خیلی افراد می‌توانند رئیس‌جمهور باشند امّا رئیس دولت نه. رئیس جمهور بیشتر سخنگویی است و رؤسای جمهور غالباً حرف خوب می‌زنند. حرف خوب زدن با عمل کردن و اجرا کردن از زمین تا آسمان متفاوت است.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه دولت آینده باید بتواند و با بینش درست، اقتصاد ایران را جراحی کند، تصریح کرد: این جراحی باید از بالا هم باشد. یعنی باید ابتدا سیاست را از اقتصاد جدا کرد، در غیر اینصورت دولت‌ها با تعارض منافع مواجه می‌شوند و باید رفقای خودشان را وارد کنند. در اینصورت مسائل اقتصاد بیش از این که اقتصادی باشد، گروهی و جناحی است. شما امسال اگر ۱۰۰ نفر فاسد دستگیر کنید، سال بعد ۱۰۰ فاسد دیگر تولید می‌شود. شما تا زمانی که ریشه را حل نکنید فاسد دوباره تولید می‌شود. ریشه فساد این است که سیاست با اقتصاد گره خورده و این دو باید از هم جدا شوند. این موضوع به جراحی نیاز دارد.
وی بر جدا شدن بودجه کشور از نفت تأکید کرد و گفت: این موضوعات را باید در آینده برای مردم باز کنیم تا مردم ببینند که چه تأثیرات شگرفی در اقتصاد خواهد داشت. همچنین مسئله اقتدار پول ملی، ثبات ارزش پول ملی و مسائلی از این قبیل، نیاز به جراحی دارند. بانک مرکزی نباید قلّک و پولدان دولت باشد. اینها مسائل ساختاری است و ربطی به این دولت و آن دولت ندارد. اگر اینها حل نشود، هر دولتی هم روی کار بیاید، آش همان آش و کاسه همان کاسه است.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با طرح این سؤال که آیا افکار احمدی نژاد، خاتمی، هاشمی و روحانی یکی بوده؟ گفت: تفکرات این افراد با هم تفاوت داشته است، امّا از لحاظ اقتصادی، یکسان بوده است. حالا اینکه یک سری پول‌ها بیشتر مردم توزیع شده کار بدی نبوده و می‌شد بهتر هم تقسیم می‌شد، امّا چرا مسائل ریشه‌ای اقتصاد در دولت‌های مختلف با افکار مختلف حل نشده است؟
رضایی با بیان اینکه مشکل تورم، نسل‌های ما را اذیت می‌کند، گفت: ما باید دست به یک انقلاب اقتصادی بزنیم تا اقتصاد بر ریل خودش قرار گیرد و در آن صورت خواهید دید که بودجه دولت درست می‌شود و درآمد استاد و هزینه دانشجویان و مسئله مسکن نیز که طبق قانون اساسی هر ایرانی باید مسکن داشته باشد، حل و فصل خواهد شد و به اقتصاد پیشرفته‌ای خواهیم رسید.
وی تصریح کرد: البته همه چیز در گرو شماست. همانطور که قبلاً گفتم، مردم باید بدانند رأی آن‌ها ۲ رأی است؛ هم رأی به رئیس دولت است هم به رئیس جمهور. از شورای نگهبان هم انتظار داریم که مسئله عمل به قانون اساسی که مدیر و مدبر بودن رئیس جمهور است را ملاحظه کنند، امّا خود مردم هم باید نقش مؤثری داشته باشند.
