گیاه ریحان چگونه کاشته می‌شود؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ریحان، بومی مناطق گرم آفریقا و نام علمی آن، Ocimum basilicum L متعلق به تیره Libiatae و گیاهی یک‌ساله است که طول بوته آن به ۴۰ تا ۶۰ سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آن پهن هستند و به رنگ‌های سبز یا ارغوانی روی ساقه آن قرار دارند. برگ‌های تازه یا خشک شده آن را به مصرف می‌رسانند. گل‌های کوچک سفید رنگ آن که خوشه‌ای هستند، در اطراف یک محور قرار دارند.

 

ریحان، در ابتدای بهار کشت می‌شود. می‌توان آن را خزانه‌گیری و بوته‌های آماده شده را نشا کرد. نشا‌ها به فاصله ۱۵ تا ۲۵ سانتی‌متر از یکدیگر کاشته می‌شوند. این گیاه بیشتر به صورت مستقیم کشت می‌شود. ممکن است به صورت خطی یا دست‌پاش کاشته شود. فاصله ردیف‌های کشت ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر از یکدیگر و مقدار بذر لازم جهت این کار بین ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم در هکتار است.

 

 

 

چنان‌چه بوته به گل نشست، می‌توان گل‌ها را قطع کرد که بوته رشد رویشی خود را ادامه دهد. گیاه تا نخستین یخبندان، به رشد خود ادامه می‌دهد و نسبت به سرما بی‌نهایت حساس است. در زمستان می‌توان آن را در گلدان یا شاسی سرپوشیده کاشت.

 

برگ‌های ریحان، طعم تند و بسیار معطر دارند. در ایران، آن را به صورت سبزی خوردن یا در تهیه سالاد استفاده می‌کنند. آن را خشک کرده و در تهیه غذا‌های مختلف و ادویه‌جات استفاده می‌کنند.

 

 

 

برگ‌های خشک شده و بذرهای آن‌، مصرف طبی دارند و آرام‌بخش هستند. وقتی دانه آن در آب قرار می‌گیرد، سریع متورم شده و به‌عنوان لینت‌بخش (نرم‌کننده) و جهت رفع التهابات دستگاه مجاری ادرار استفاده می‌شود.

 

ریحان به‌وسیله سفیدک داخلی که عامل آن قارچ Peronospora sp است، مورد حمله قرار می‌گیرد.