ویتامین U اصطلاحی است که در اوایل دهه 1950 برای شناسایی ترکیبی در آب کلم استفاده شد. به رغم نام آن، ویتامین U یک ویتامین واقعی نیست، بلکه از اسید آمینه متیونین (Methionine) مشتق می شود.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث لاین"، از مشتقات متیونین که اغلب ویتامین U نامیده می شوند می توان به اس-متیل متیونین، متیل‌متیونین سولفونیوم و 3-آمینو-3-کربوکسی‌پروپیل دی‌متیل‌سولفونیوم اشاره کرد.
ویتامین U نه تنها به صورت مکمل، بلکه به طور طبیعی در مواد غذایی مختلف، به ویژه سبزیجات چلیپایی مانند کلم، بروکلی، جوانه های بروکسل، و کیل وجود دارد.
افزون بر این، شرکت های لوازم آرایشی ممکن است این ترکیب را به برخی کرم ها، سرم ها، ماسک های صورت و محصولات دیگر اضافه کنند.
ویتامین U اغلب به عنوان درمانی برای زخم های معده تبلیغ می شود، اگرچه کاربردهای دیگری مانند بهبود گوارش، تقویت سلامت سیستم ایمنی بدن، محافظت در برابر آلرژی های غذایی، کاهش کلسترول و تسریع بهبود زخم نیز برای آن عنوان می شود.
با این وجود، پژوهش ها در این زمینه محدود هستند. در حال حاضر، تنها تعداد انگشت شماری از فواید ویتامین U از پشتیبانی علمی برخوردار هستند.
زمانی که ویتامین U برای نخستین بار در دهه 1950 مورد بررسی قرار گرفت، برخی مطالعات نشان دادند که نوشیدن یک کوآرت (945 میلی لیتر) آب کلم در روز به بهبود زخم های گوارشی 4 تا 5 برابر سریع‌تر از درمان ضد زخم استاندارد موجود در آن زمان کمک می کند.
با این وجود، پژوهشگران نتوانستند تایید کنند که این آثار به واسطه ویتامین U یا ترکیب چندین ماده مغذی حاصل شده اند.
از آن زمان، مطالعات کمی این موضوع را بررسی کرده اند. برای مشخص شدن این که ویتامین U به واقع در بهبود زخم های گوارشی موثر است به انجام پژوهش های بیشتر نیاز است.
ویتامین U ممکن است از ریه ها، کبد و کلیه ها در برابر آسیب محافظت کند.
در یک مطالعه با حضور سوژه های حیوانی، ویتامین U به معکوس کردن مقداری از آسیب کبدی ناشی از داروی ضد تشنج والپروئیک اسید کمک کرد.
در مطالعه ای دیگر و پس از مصرف والپروئیک اسید، موش هایی که ویتامین U دریافت کرده بودند، نسبت به آنهایی که این ماده را دریافت نکرده بودند، آسیب کلیوی با شدت کمتری را تجربه کردند. همچنین، به نظر می رسد این ماده نشانگرهای التهاب را کاهش می دهد.
پژوهش های بیشتر با حضور سوژه های حیوانی نشان داد که ویتامین U ممکن است به کاهش آسیب ریوی ناشی از تشنج های صرعی کمک کند.
با این وجود، به انجام مطالعاتی با حضور سوژه های انسانی نیاز است.
در شرایطی که برخی شواهد از این که مکمل های ویتامین U به کاهش سطوح کلسترول و تری گلیسیرید کمک می کنند، حکایت دارند اما این شواهد محدود و ضعیف هستند.
به عنوان مثال، یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که ویتامین U ممکن است از ایجاد سلول های چربی جلوگیری کرده و سطوح تری گلیسیرید را کاهش دهد اما مطالعات مرتبط کمی با حضور سوژه های انسانی وجود دارند.
در یک مطالعه هشت هفته ای، افرادی که 1.5 گرم ویتامین U در روز مصرف کرده بودند، هیچ گونه تغییر در سطوح تری گلیسیرید، افزایش سطوح کلسترول خوب (HDL) و تقریبا 10 درصد کاهش در کلسترول کلی را تجربه کردند. اما این مطالعه بسیار قدیمی و با حضور شرکت کنندگان کمی انجام شده بود.
از این رو، به پژوهش های بیشتر با حضور سوژه های انسانی نیاز است.
ویتامین U ممکن است به محافظت در برابر پرتوهای فرابنفش خورشید و همچنین تسریع در روند بهبود زخم کمک کند.
مطالعات آزمایشگاهی و با حضور سوژه های حیوانی نشان داده اند که استفاده مستقیم از ویتامین U روی زخم ها ممکن است سرعت بهبود آنها را افزایش دهد. افزون بر این، به نظر می رسد ویتامین U محافظت در برابر سوختگی ها و آسیب های دیگر ناشی از پرتوهای فرابنفش را ارائه می کند.
بر اساس این یافته ها، برخی پژوهشگران استفاده از ویتامین U در برخی لوازم آرایشی را پیشنهاد داده اند.
با این وجود، فقدان پژوهش هایی با حضور سوژه های انسانی به معنای ضروری بودن انجام مطالعات بیشتر در این زمینه است.
در صورت دریافت از مواد غذایی کامل، ویتامین U احتمالا بی خطر است. با این وجود، اطلاعات درباره ایمنی یا عوارض جانبی این ترکیب زمانی که به شکل مکمل مصرف شود، چندان شناخته شده نیستند.
از این رو، مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین U مانند کلم، بروکلی، جوانه های بروکسل، و کیل گزینه بی خطر برای افزایش میزان دریافت این ماده است.
به گفته آژانس مواد شیمیایی اروپا، ویتامین U ممکن است در صورت تماس مستقیم با چشم، پوست یا ریه موجب تحریک این اندام ها شود. از این رو، شاید بهتر باشد با احتیاط بیشتری از محصولات حاوی این ترکیب استفاده کنید.
به واسطه پژوهش های محدود، دوز مصرفی توصیه شده برای ویتامین U مشخص نشده است.
یک مطالعه با حضور سوژه های انسانی از 1.5 گرم ویتامین U برای هشت هفته استفاده کرد.
اما این مطالعه بسیار قدیمی بوده و هیچ دوز مصرفی یا مدت زمان مصرف دیگری را مورد آزمایش قرار نداد. در نتیجه، به انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه نیاز است.
تاکنون، هیچ موردی از مصرف بیش از حد (اُوردوز) ویتامین U گزارش نشده است.
اوردوز در صورت دریافت این ترکیب از مواد غذایی احتمالا بسیار بعید است. به خاطر داشته باشید که مطالعات تاکنون اثرات مصرف زیاد ویتامین U از مکمل ها را بررسی نکرده اند.
از این رو، به انجام پژوهش های بیشتر برای بررسی احتمال اوردوز، نشانه ها و علائم مرتبط با آن و ایمن‌ترین روش درمان نیاز است.
اطلاعات علمی کافی برای تعیین این که آیا ویتامین U با داروها یا مکمل های دیگر بر هم کنش دارد، وجود ندارد.
افرادی که مکمل ها یا داروهای دیگر را مصرف می کنند، باید با پزشک خود پیش از آغاز مصرف ویتامین U مشورت کنند.
مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین U مانند کلم، بروکلی، جوانه های بروکسل و کیل طی دوران بارداری و شیردهی بی خطر در نظر گرفته می شود.
با این وجود، اطلاعات کمی در مورد ایمنی ویتامین U در قالب مکمل وجود دارد. از این رو، اگر باردار هستید یا به فرزند خود شیر می دهید باید از مصرف این مکمل ها پرهیز کنید.
مواد غذایی سرشار از ویتامین U مانند سبزیجات چلیپایی، به طور کلی برای بیشتر افراد بی خطر در نظر گرفته می شوند. با این وجود، اطلاعات کمی درباره ایمنی مکمل های ویتامین U برای افراد خاص وجود دارد.
تا زمانی که پژوهش های بیشتری در دسترس نباشند، افرادی که به افزایش مصرف ویتامین U علاقه دارند باید این کار را از طریق رژیم غذایی و نه مکمل ها انجام دهند.
هیچ جایگزین مستقیم شناخته شده ای برای ویتامین U وجود ندارد. به انجام پژوهش های بیشتر برای شناسایی آنها نیاز است.
-------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:
