سرویس جهان مشرق - «عبدالباری عطوان» تحلیلگر برجسته جهان عرب و سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای رای الیوم با انتشار مقاله ای به حملات موشکی اخیر به سفارت و پایگاههای آمریکا در عراق پرداخت و نوشت، چند روز بعد از حملات موشکی رژیم صهیونیستی به اهداف نظامی در حومه جنوبی دمشق، هواپیماهای آمریکایی از نوع اف ۱۵ صبح روز جمعه مواضع کتائب حزب الله عراق در سوریه را هدف گرفت. وزارت دفاع آمریکا در این زمینه اعلام کرد که حمله به پایگاههای کتائب حزب الله عراق در سوریه در واکنش به حمله های موشکی علیه سفارت آمریکا در بغداد و دیگر پایگاههای نظامی ایالات متحده در فرودگاه اربیل و شمال عراق بوده است.
گردان های حزب الله عراق از بارزترین گروه‌های حشد الشعبی هستند که اتحاد آنها با جمهوری اسلامی ایران موضوع پوشیده ای نیست؛ پس چرا آمریکا به حملات این گروه در داخل خاک عراق و یا حتی داخل خاک ایران پاسخ نمی دهد.
پاسخ به این سوال بسیار آسان است و به طور خلاصه میتوان گفت که «جو بایدن» رئیس‌جمهوری جدید آمریکا که این حمله را تایید کرده نمی‌خواهد در ابتدای امر موجب نگرانی دولت «مصطفی الکاظمی» در عراق شود و از سوی دیگر در بحبوحه درخواست واشنگتن از جمهوری اسلامی ایران برای گفتگو درباره پرونده هسته ای به دنبال تحریک این کشور نیست. همچنین دولت بایدن تلاش می‌کند تا از هرگونه اقدام تلافی جویانه علیه سفارت و پایگاههای ایالات متحده در شمال و غرب عراق از سوی گروه‌های مقاومت جلوگیری کند.
در این میان توجه به یک نکته بسیار ضروری است؛ این که جو بایدن نه تنها یکی از برجسته ترین حامیان اشغال عراق توسط آمریکا بود، بلکه یکی از عوامل اصلی تحریک فرقه ای در عراق و در واقع ایده پرداز پروژه تجزیه این کشور به سه قسمت به شمار می رود؛ چرا که عراق به عنوان یک منطقه استراتژیک، قلب منافع آمریکا در خاورمیانه بوده و تهدید خطرناکی برای پروژه صهیونیستی به شمار می رود. بایدن همچنین یکی از مروجان نظریه «برنارد لوئیس» در زمینه تجزیه عراق و استراتژی حمله ایالات متحده به عراق بود.
پایگاهها و نیروهای آمریکایی موجود در عراق به شکل غیر قانونی در اراضی این کشور حضور دارند و پارلمان عراق از ژانویه ۲۰۲۰ و به دنبال شهادت سردار سپهبد «قاسم سلیمانی» و «ابومهدی المهندس» به دست تروریست‌های آمریکایی مصوبه اخراج نظامیان ایالات متحده از عراق را تصویب کرد و بارها خواستار اجرای این مصوبه شده است. از طرف دیگر دولت آمریکا نمی‌تواند اعتبار و مشروعیت مصوبه پارلمان عراق در زمینه خروج نیروهای خارجی از جمله نظامیان ایالات متحده را تحت الشعاع قرار دهد؛ چرا که پارلمان در واقع مسئول اجرای روند سیاسی در عراق است.
در این شرایط اگر بایدن معتقد باشد، حملات آمریکا علیه مواضع نیروهای عراقی در خاک سوریه اهرم فشاری علیه ایران برای نشاندن این کشور سر میز مذاکره جهت رسیدن به توافق هسته‌ای جدید می‌شود و یا اینکه از سفارت و پایگاههای آمریکایی در خاک عراق محافظت می کند کاملاً در توهم است. در واقع بایدن با این محاسبات مرتکب اشتباه بزرگی شده؛ چرا که نتایج کاملاً برعکس است. این امر موجب افزایش خطر ها علیه مواضع ایالات متحده به ویژه در قلب فرودگاه اربیل در شمال عراق می شود؛ آن هم توسط موشک هایی که ثابت شده در هدف گیری بسیار دقیق هستند. در این شرایط تلفات در میان شمار زیادی از پیمانکاران آمریکایی که اغلب آنها از کارشناسان با تجربه در زمینه تکنولوژی هواپیماهای جنگی و موشک ها هستند افزایش می یابد.
از سوی دیگر ما به خوبی می دانیم که سوریه بیش از ۱۰ سال برای حفظ وحدت سرزمینی و جمعیتی خود در برابر توطئه بزرگ آمریکایی - صهیونیستی که با هدف نابودی و تبدیل سوریه به یک کشور شکست خورده و بحران زده شکل گرفته بود، جنگیده است؛ همانند اتفاقی که برای عراق و لیبی و یمن افتاد. اما این نکته نیز حائز اهمیت است که سوریه به تنهایی قادر به مقابله با توطئه های ایالات متحده در کنار رژیم صهیونیستی و برخی رژیم‌های سازشکار و مرتجع عربی نیست. «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه نیز صراحتا اعلام کرد که ارتش این کشور بعد از اشغالگری آمریکا در شرق فرات و مناطق گازی و نفتی سوریه نمی‌تواند با ایالات متحده مقابله کند.
اما این گفته‌های بشار اسد بدان معناست که گزینه های دیگری برای مقابله با پروژه های آمریکایی- صهیونیستی وجود دارد که بارزترین آنها تشکیل یک جنبش مقاومت عربی برای وادار کردن آمریکایی‌ها به عقب‌نشینی از کشورهایی همچون عراق و سوریه است. در واقع سوریه تنها نبوده و متعلق به محور مقاومت است که به یک ابرقدرت منطقه‌ای تبدیل شده و زرادخانه ای مملو از موشک‌های دقیق و قایق‌های جنگی سریع دارد. مهمتر از همه توانایی های نظامی جمهوری اسلامی ایران در راس محور مقاومت و نیز توانمندی های هسته‌ای این کشور به سرعت در حال رشد و توسعه است.
در کنار این ها روسیه به عنوان یکی از متحدان اصلی سوریه حمله آمریکایی‌ها را محکوم کرده و آن را نقض قوانین بین المللی دانست؛ همانطور که مسکو همواره تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه سوریه را محکوم می کند. اما محکومیت به تنهایی کافی نبوده و باید با تقویت ارتش سوریه به سیستم های دفاعی و تجهیز ارتش این کشور جهت دفاع از حاکمیت خود همراه باشد.
در پایان باید بگوییم دولت بایدن با انجام چنین تجاوزهای ناگهانی و شتابزده، پیامی ناامیدکننده برای همه کسانی که معتقد بودند او متفاوت از دولت بی‌پروای «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری سابق آمریکا در منطقه خلیج فارس و به طور خاص در عراق عمل خواهد کرد، بود؛ چرا که چنین اقداماتی ممکن است مقدمه آغاز دور جدیدی از تنش‌ها و بی ثباتی در خاورمیانه و کشاندن این منطقه به جنگ باشد. علاوه بر آن آمریکا باید منتظر پاسخ تلافی جویانه قریب‌الوقوع گروه های عراقی باشد؛ پاسخی که ممکن است پشیمانی بزرگی برای واشنگتن به بار بیاورد.
