مریم فولادی اظهار کرد: والدین باید نسبت به تربیت خود بازنگری داشته باشند و ببینند آیا رفتار ناعادلانه‌ای نظیر مقایسه، سرزنش، شماتت و حقارت با کودک و نوجوان خود داشته‌اند که او به آنها دروغ می‌گوید یا خیر. گاهی سبک دلبستگی کودک و نوجوان و یا مورد خشونت واقع شدن توسط والدین نیز می‌تواند منجر به دروغ گویی آنها شود.
این مشاور ادامه داد: گاهی ابراز وجود، خیال پردازی و اضطراب و تقلید می‌تواند انگیزه‌هایی برای دروغ گویی کودک و نوجوان باشد. کودکان و نوجوانان زمانی که در معرض واقعیتی نا امن و نا مطمئن قرار می‌گیرند احساس خطر و حقارت کرده و از این رو دروغ می‌گویند.
به گفته فولادی، کتمان حقیقت، کمبود اعتماد به نفس، احساس حقارت، تمایل به جلب توجه دیگران، عدم اعتماد به اطرافیان از جمله نشانه‌ها و ویژگیهای فرد دروغگو است. همچنین مهمترین جنبه دروغگویی تبدیل شدن شخصیت حقیقی به شخصیتی ساختگی است به طوری که فرد دروغگو از عالم حقیقی خود خارج شده و به دنیای ساختگی نزدیک می‌شود.
این مشاور ادامه داد: دروغ گویی والدین در حضور فرزندان از جمله دلایل دروغ گویی فرزندان است چراکه والدین سرمشق فرزندان هستند. همچنین دروغگویی در کودکانی که به طور افراطی خواستار جلب محبت و توجه هستند، بیشتر است.
وی معتقد است که کودکان ضعیفی که ترسو هستند، کودکانی که تکالیف دشواری بر عهده آنها گذاشته می‌شود، کودکانی که قدرت دستیابی به اهداف برایشان دشوار است، کودکان هیجانی و عصبی و به طور کلی کودکانی که محرومیت‌هایی را تجربه کرده‌اند تمایل بیشتر به دروغ گفتن دارند.
وی تصریح کرد: والدین باید ارزش راستی را به کودکان خود بیاموزند، به آنها فرصت اشتباه کردن بدهند و اگر اشتباه کردند، آنها را ببخشند. از طرفی والدین باید فرزندان خود را درک کنند و به آنها فرصتی برای بیان احساسات بدهند. والدین می‌توانند در راستای تربیت صحیح، از تکنیک محروم سازی استفاده کنند.
فولادی در پایان گفت: اعتماد به نفس پایین و دروغ گویی فرزندان نشات گرفته از فضایی است که در آن تربیت شده و رشد کرده‌اند؛ این والدین باید به شدت بر رفتار و گفتار خود با کودکان حساس باشند و آنها را ناعادلانه مورد سرزنش قرار ندهند.
47231
