بندهای این شیوهنامه که در ۶۴ ماده همراه با تبصره‌هایی و یک جدول پیوست در هشت صفحه تدوین شده مواردی از تشریح فرآیند شناسایی به موقع و کنترل کووید۱۹ در کارکنان اقماری و پیگیری موارد مشکوک در جزایر، سکوهای نفتی و مناطق عملیاتی، مدیریت افراد مشکوک و اقدامات قرنطینه بهداشتی تا گندزدایی و ضدعفونی و همچنین راه‌اندازی اتاق ایزوله، تب‌سنجی و بررسی علائم، سامانه پایش، غربالگری، و پیگیری بیماری تا انجام معاینات سلامت شغلی و حتی گام دوم مبارزه با کووید۱۹ که شامل فاصله‌گذاری اجتماعی و الزامات سلامت محیط کار و یا بازگشت به کار شاغلین با احتمال ابتلا را در بر می‌گیرد.
در بند ۵۵ این شیوهنامه به روشنی آمده است "در راستای کاهش یک سوم از شاغلین شرکت های فعال صنعت نفت در منطقه ویژه اعم دولتی و خصوصی به جهت کاهش ریسک مواجهه و به حداقل رساندن شیوع ویروس کرونا شرکت ها بایستی مکانیسم لازم بر اساس شیوه نامه، در خصوص حضور گروه‌های آسیب‌پذیر و نیروهای روزکار (به صورت یک روز کار یک روز استراحت یا یک هفته کار و یک هفته استراحت و غیره)، تردد ۲ هفته کار/۲ هفته استراحت برای کلیه نیروهای اقماری، کاهش ساعت کاری، دورکاری و ممانعت از حضور کارکنان روزکار در روزهای پنجشنبه و تعطیل رسمی (مگر در شرایط اضطرار و به تشخیص مدیریت ارشد شرکت) به گونه‌ای که منجر به کاهش یک‌سوم نیروهای شاغل از یک سو و کاهش ۵۰ درصد از سرنشینان ناوگان حمل و نقل عمومی (سرویس ایاب و ذهاب روزانه نیروهای روزکار) گردد پیش‌بینی و عملیاتی نمایند." امّا بعضی گزارش‌های دریافتی و بررسی‌های میدانی از برخی شرکت‌ها و مجتمع ها نشان می‌دهد که این نکات بسیار مهم در مورد کارکنان و حضور آنان رعایت نمی شود.
یکی از پرسنل فازهای عملیاتی واقع در کنگان در این خصوص به ایسنا گفت: «مشکل ما مربوط به عدم رعایت تایم‌بندی کاری است، نه تراکم خوابگاهی یا رعایت بهداشت که البته همین موضوع نیز بر سایر بندها و مصوبات شیوهنامه بهداشتی اثر منفی خواهد گذاشت. مطابق شیوهنامه ابلاغی مدیرعامل منطقه ویژه شرکت‌ها موظف هستند که برای پرسنل روزکار شیفت‌های یک هفته‌ای (یک هفته کار و یک هفته استراحت) و برای پرسنل اقماری نیز دوهفته کار و دو هفته استراحت ساعت کاری را تعریف و تنظیم کنند. این موضوع تقریباً در همه منطقه اجرا می‌شود و در منطقه ویژه هیچ شرکتی که بهره‌برداری هم شده باشد نیست که تایم کاری آن تغییر نکرده باشد و حتی اگر دو یک بوده‌اند تبدیل به دو دو شده‌اند اما اینجا انجام نمی‌شود.»
وی ادامه داد: «حتی با ستاد و HSE منطقه ویژه هم صحبت شده ولی علی‌رغم پذیرش موارد ابلاغی نمی‌پذیرند که باید اجرا شود و در مورد الزامات اجرای پروتکل‌های کاری جواب سربالا می‌دهند که خب بعضی جاها هم اجرا نمی‌شود و آن بعضی جاها هم شرکت ماست. نمی‌دانم چه چیزی پشت این ماجرا است و چرا اصلا HSE منطقه ویژه بر این موضوع نظارت ندارد و یا از اهرم‌های قانونی و ضمانت اجرا در این خصوص استفاده نمی‌کند؟»
هرچند نظارت حلقه‌ی گمشده بسیاری از فعالیت‌ها و روال‌های روزمره اداری و غیراداری ما است اما نبود نظارت بر بخشنامه‌های پراهمیتی چون ابلاغ مذکور که هدف آن کنترل شیوع کرونا در مناطق عملیاتی و واحدهای صنعتی مستقر در جنوب استان بوشهر است اهمیت بالایی دارد چرا که ورود و حضور نیروهای کاری از استان‌های مختلف و تجمع ایشان بدون رعایت موارد حداقلی و مصوبه‌های بهداشتی می‌تواند منجر به شیوع ویروس و ابتلای همه نیروها و کارکنان آن واحد و در نهایت تلفات انسانی و البته بار مالی مضاعف شود.
تخلف چراغ خاموش!
این فرد که نخواست نامش فاش شود، ادامه داد: «پرسنل با وجود امضای مدیرعامل و ابلاغ مصوبات لازم‌الاجرا به شرکت‌ها مجبور هستند تابع تصمیمات شرکت‌ها باشند، اما در این میان چند شرکت با عدول از این قوانین تصویب شده، به شکل چراغ خاموش تخلف کرده و بیش از هشت ماه است که با جان و سلامتی نیروها و خانواده‌های آنان بازی می‌کنند.»
تخلف آشکار برخی شرکت‌ها با اضافه‌کاری اجباری!
یکی از کارکنان دیگر صنعت پتروشیمی مستقر در عسلویه در این باره به ایسنا می‌گوید: «برخی شرکتهای متخلف در این وضعیت خطرناک، بدون رعایت الزامات و بدون در نظر گرفتن موارد بهداشتی و سلامت پرسنل خود و علی‌رغم اینکه عمده شرکت‌ها مصوبات مربوط به پرسنل اقماری را رعایت کرده‌اند دست به تخلف آشکار زده و بلکه جنایت می‌کنند که حتی تا چندماه پیش همه نیروهایشان روزکار بوده‌اند و البته با اضافه‌کاری اجباری!»
وی ادامه داد: «پس از بهره برداری نیز تازه کارکنان این واحد را شیفت‌بندی دو هفته یک هفته کرده‌اند و حتی بسیاری از بقیه واحدها هنوز هم روزکار هستند.»
یکی دیگر از کارکنان سایت کنگان که نیروی شیفتی دو یک است در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: «در سال ۹۸ با توجه به شرایط پیشرفت پروژه و برخلاف عرف منطقه، ما مجبور به تحمل شرایط روزکاری شدیم با اینکه پیش از آن شرایط ما اقماری بود یکباره تبدیل به روزکاری شدیم. در روز ۱۲ ساعت کار می کردیم و مرخصی های ما طبق مرخصی های روزانه و ماهانه بود که تقریبا همه پرسنل در مرخصی منفی بودند و بعد هم شرایط کرونا به وجود آمد و شاید یکی از معدود شرکت هایی که این شرایط را رعایت نکرد شرکت ما بود که بهانه آنها هم راه‌اندازی و اینها بود، در حالی که قبل از روزکار شدن ما، بهانه روزکار شدن پروژه بود که خیلی از بچه‌ها و حتی بخشی از بدنه مدیریت هم در نتیجه چنین تصمیمی درگیر ویروس کرونا شدند.»
وی ادامه می‌دهد: «اینکه خانواده پرسنل هم درگیر کرونا شدند یا نه را من اطلاعی ندارم ولی در واقع پرسنل امنیت روانی نداشتند و در واقع با جان خود بازی می‌کردند و حتی نقل قول‌هایی از طرف مدیریت ارشد هم شده بود که ما در وقت مناسب دستورالعمل‌ها را انجام می‌دهیم اما در کل و نکته مهم این است که شرایط و دستورالعمل‌ها و مجموعا شیوهنامه بهداشتی در شرکت ما اصلا اجرا نشده است. چه از زمانی که تازه کرونا شیوع پیدا کرده بود و چه الان که در موج چهارم کرونا هستیم و شرکت بنا به روابط یا هر موضوعی استثناء شده است یا چیز دیگری که قابل پیگیری است اینکه چرا برخلاف منطقه درگیر نیروی روزکاری بوده‌ایم و حتی در دوران کرونا فول ظرفیت سرکار می‌آییم؟»
آمارسازی برای سرپوش گذاشتن بر شرایط ضدپروتکل
به گفته این فرد که چندین سال سابقه کار در منطقه را دارد، «برای سرپوش گذاشتن بر این قضیه در حالی که قبل از کرونا ما مجبور بودیم هر روز کارت بزنیم و هر کسی که کارت نداشت به او تذکر می‌دادند در دوران کرونا از هر دو سه نفر یک نفر درخواست کارت میشد که احتمالاً برای آمارسازی بوده است و کماکان نیز این شرایط ادامه دارد و امیدواریم که درست شود.»
به گزارش ایسنا، با توجه به شدیدتر شدن وضعیت شیوع اپیدمی و البته شیوع انواع جهش‌یافته ویروس کرونا انتظار می‌رود که در راستای کنترل شرایط، حفظ بهداشت و تامین سلامت پرسنل مناطق صنعتی واقع در استان های جنوبی به طور کلی و مخصوصا شرکتهای مستقر در مناطق جنوب استان بوشهر، و کنگان و عسلویه که رعایت پروتکل ها را پشت گوش انداخته اند فکر اساسی شود و راه حل ارائه و اجرا شود چرا که این موضوع مستقیما با جان مردم سروکار دارد.
انتهای پیام
