به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از انتخاب، المیادین در مطلبی به قلم شارل ابی نادر نوشت: اهمیت و ابعاد آنچه رو نمایی شد، افزون بر امتیازهای خاصی که این سلاح‌ها داشتند، در زمان بندی معرفی پایگاه و بویژه موقعیت جغرافیایی آن یا بعد حساس تاثیر نظامی و استراتژیکش است.
درست است که این اولین بار نیست که از یک پایگاه نظامی ایرانی یا از یک سلاح جدید پیشرفته رونمایی می‌شود، اما زمان این رونمایی دربردارنده پیام‌های جمهوری اسلامی در ایران خطاب به تمام طرف‌های درگیر با آن است.
ویدئو | جدیدترین شهر موشکی سپاه رونمایی شد
تنش در خلیج فارس رو به افزایش است و ایران تقریبا هدف اول این تنش‌ها محسوب می‌شود، که مهمترین دلایل آن، توافق هسته‌ای و پیامدهای خروج واشنگتن از این توافق است، به اضافه تحریم‌های سختگیرانه علیه تهران، یا حمله غرب و اسرائیل به ایران به خاطر موشک های بالستیک و نفوذ ایران در منطقه.
این پرده برداری همزمان شد با ارائه طرح جو بایدن در مورد استراتژی خاصی برای مقابله با روسیه و چین و متحدان آنها، که در وهله اول ایران قرار دارد.
در حالی که منطقه خلیج فارس و تنگه باب المندب، ورودی غربی دو منطقه اقیانوس هند و اقیانوس آرام محسوب می‌شود، ایران با در اختیار داشتن این قرارگاه استراتژیکی که از آن سخن گفتیم، یکی از فرصت‌های بزرگ برای تاثیرگذاری در درگیری استراتژیک بین ابرقدرت‌ها را داراست.
قدرت تاثیر استراتژیک قرارگاه
در نبردهای جدید امروزی موشک‌های کروز اثرگذاری و اهمیت خود در برابر سامانه‌های دفاع هوایی دشمن را نشان داده اند و می‌توانند از رادارهای زمینی و دریایی دشمن پنهان بمانند.
موشک‌های کروز در بردهای مختلف خود، میانگینی بین هزار تا سه هزار کیلومتر را پوشش می‌دهند، یعنی قادرند اهداف دریایی دشمن در منطقه شمال اقیانوس هند تا خلیج بنگال در مرزهای هند، مالزی و میانمار، یعنی ورودی‌های دریای غربی چین را مورد اصابت قرار دهند، علاوه بر اینکه می‌توانند تمام نقاط مربوط به دشمن در دریای عمان و حتی عمق دریای سرخ را هدف بگیرند.
در یک مقایسه تفصیلی بین این قرارگاه با ناوهای آمریکایی و غربی در دو اقیانوس آرام و هند، می‌توان نتیجه گرفت که شهر موشکی ایران به همراه امکانات خود و موقعیت استراتژیک ساحل ایران در شرق تنگه هرمز، به ظرفیت‌ها و امکانات ناوهای آمریکایی یا غربی برتری دارد، زیرا:
اولا: تعداد موشک‌های دریا به دریا، یا زمین به زمین یا ساحل به دریا در آن بیشتر است چرا که ناوها با هر گنجایشی، در مقایسه با یک پایگاه زمینی یا دریایی بزرگ، می‌توانند تنها تعداد محدودی از موشک‌ها را در خود جای دهند.
ثانیا: امکان دفاع از هر پایگاه زمینی یا دریایی، بیشتر از یک ناو است که به شکل مشخصی در آب‌ها شناور بوده و نمی‌تواند مانور لازم را داده یا از استحکام و قدرت پایگاه‌های زمینی برخوردار باشد، بخصوص اگر این پایگاه‌ها در زیر زمین واقع شوند.
ثالثا: ناو هواپیما بر، به یک یگان دریایی برای حمایت نیاز دارد و همین مساله تهدیدها علیه ناو را افزایش می‌دهد، اما این مساله در مورد پایگاه زمینی ثابتی که توان دفاع از خود را دارد، صدق نمی‌کند.
