تله فیلم های روزگار عاشقی، لنج گیل بابا، سقوط،معجون جادویی و قهرمان و سریال های سرخوش ها، روایت محرم، بستنی سرای داغ، خانه پرماجرا، ایستگاه آخر، خانواده سخاوت، سقفی برای همه، ف مثل فامیل ب مثل باجناق، اینک زندگی، چای و زندگی، بام های مه آلود و جایزه یک تا پنج و مجموعه علی و علی ( شبکه تهران) و تله تئاتر های روایت آینه، آنسوی دیوار، تمنای باران، فرزندان زیتون، خار و دل و پیک بخشی از کارنامه هنری وی است.
خبرنگار برنا،به بهانه توفیق فصل پنجم جایزه گفتگویی با وی انجام داده است که در ذیل می خوانید.
از ایده شکل گیری اولیه جایزه بفرمائید. آیا فکر می کردید سریال تا این حد مورد توجه قرار گیرد و تا فصل پنجم ادامه پیدا کند؟
چند سال پیش که تصمیم به ساخت سریال گرفتیم دنبال مجموعه طنزی بودیم که با موضوعات اجتماعی، خانوادگی و مطرح کردن مسائل روز جامعه بتواند مورد توجه مردم قرار گیرد و از طرفی بتوان با یک حمایت کننده مالی آن را تولید کرد. از بین چند طرحی که در فکر داشتیم به جایزه رسیدیم که داستان مردی بود که در یک قرعه کشی برنده یک خودروی گرانقیمت شده و زندگیش دستخوش تغییرات زیادی می شود.
واقعا فکر نمی کردیم که جایزه به سری دوم کشیده شود، تقریبا از اواسط سریال بازخوردهای بسیار زیادی از طرف مردم دریافت کردیم و این استقبال عالی ما را متقاعد کرد که سری دوم سریال ساخته شود. بعد از سری دوم هم که مانند جایزه یک، مردم از آن استقبال کردند، ماجراهای سفر به هند در داستان پیش آمد و قرار شد قسمت های ابتدایی فصل سوم در هند جلوی دوربین برود. اما بعد از مدتی اصلا فکر نمی کردم که جایزه سه تولید شود، چرا که در آن سال شرایط اقتصادی جامعه و گرانی دلار و...شرایط را سخت کرد. با این وجود توانستیم با گروه محدودی به هندوستان سفر کنیم و کار ادامه پیدا کرد و پس از آن به فصل چهارم رسیدیم.
از آنجایی که جایزه ۴ برای ۱۲۰ قسمت طراحی شده بود، اگر سال گذشته، بحث کرونا پیش نمی آمد، جایزه در فصل ۴ به پایان می رسید، اما شیوع ویروس کرونا، همه برنامه ریزی های ما را به هم زد و قصه های نیمه تمام فصل چهار، ما را به ساخت سری پنج جایزه سوق داد.
-راجع به این فصل که سری پنجم جایزه بوده بفرمائید، چه موضوعات جدیدی مطرح شد و رویکرد شما مانند فصل های قبل طرح موضوعات اجتماعی در قالب طنز بود.
در جایزه پنج، چند موضوع جدید را مطرح کردیم که بحث فروشگاه آنلاین، کرونا، اختلافات خانوادگی که به علت زیاده خواهی پیش می آید، مسئله ازدواج و فرزند آوری و... از مهم ترین آنها بود.
در بخش شورا هم کشمکش های بین اعضای شورا مطرح شد. سعی کردیم روند قصه های شورا مانند فصل های قبل نباشد و متفاوت تر باشد. مانند باند بازی ها و انتصاب ها و... که به تصویر کشیده شد.
-کار کردن در شرایط سخت کرونایی چه تجربه ای بود، بسیاری از پروژه های تلویزیونی و سینمایی علیرغم شیوع کرونا فعالیت خود را ادامه می دهند و فیلمسازی مشاغلی بوده که تعطیلی نداشت.
سال گذشته که کرونا وارد کشور ما شد، ما چند روزی در آن شرایط بحرانی کار کردیم. روزهای سختی بود. ترس و وحشت ناشی از شرایط آن روزها، کار ما را سخت کرد و به ناچار سریال نیمه تمام ماند. امسال که شروع به فعالیت کردیم در ابتدا دچار تردید بودیم. سعی کردیم با رعایت پروتکل های بهداشتی و در قاب تصویر هم تا جای ممکن ماسک نشان داده شود. هم در جلوی دوربین و هم برای عوامل کار سعی کردیم پروتکل ها رعایت شود. برای سکانس هایی که می بایست پر کاراکتر باشد، سعی کردیم تا جای ممکن کم کاراکتر ضبط شود. بهرحال پیش از ما گروه دیگری هم کار کردند و سریال های کشوری هم با همین شرایط تولید شد.
-راجع به سری سازی در تلویزیون بفرمائید که در سالهای اخیر در تلویزیون و نمایش خانگی کشور مرسوم شده و بطور کلی افزایش تولیدات در شبکه های آنلاین و خانگی را چطور ارزیابی می کنید؟
در همه جای دنیا به این شکل است که اگر سریالی به موفقیت می رسد، فصل های بعدی آن نیز ساخته می شود. خیلی از سریال ها حتی به فصل های دهم و بالاتر هم رسیده اند. دلیلش هم این است که مخاطب نسبت به آن سریال رویکرد بسیار مثبتی دارد. تا چند سال پیش این اتفاق فقط در تلویزیون بود، بعدها با پررونق شدن شبکه خانگی و ساخت و عرضه سریال ها به شکل دی وی دی و در یکی دو سال اخیر که فضای دیجیتال و آنلاین خیلی مرسوم شده، تولیدات به این سمت رفته است. این آثار عمدتا با هزینه بالایی تولید می شود و به خاطر نوع پرداخت به موضوعات جدید و مواردی که شاید برای خیلی از مخاطبین خیلی جذاب باشد، به موفقیت رسیده اند. به اعتقاد من این فضا، فصل نویی را برای خیلی از هنرمندان به وجود آورد. سریال های خانگی نشان داد که مردم همچنان تشنه آثاری هستند که جذاب باشد و اگر قصه خوب و جدیدی باشد که بعضی از این موضوعات کمتر در تلویزیون پرداخت شده است، از آنها استقبال می شود.
-بسیاری از آثاری که به فصل های دوم، سوم و بیشتر کشیده میشوند دچار افت کیفیت و مخاطب میشوند، چه تمهیداتی اندیشیدید که برای جایزه این اتفاق نیفتد؟
بعضی از کارها وقتی به فصل های بعدی می رسند، به اصطلاح کش دار می شوند. من هم نگران این موضوع بودم که اگر کار به فصل دوم و سوم برسد مخاطب کمتر استقبال کند. بخصوص کارهای ما که بودجه های آنچنانی ندارد و بیننده کار را با آثار شبکه های سراسری و خانگی قیاس می کند. در حالی که نوع پروداکشن بسیار متفاوت است. چون بحث بودجه در تولید فیلم و سریال تاثیر بسزایی دارد. سعی کردیم علیرغم همه این مسائل، جایزه همیشه حرف تازه ای برای گفتن داشته باشد. در هر فصل یک موضوع را دستمایه قرار بدهیم، موضوعی که از نظر زاویه پرداخت با فصل قبل، متفاوت باشد. تلاش کردیم در اتاق فکر سریال این موضوعات را مطرح کنیم. به دلایل همان مسائل مالی که بیان کردم، سختی های کار هم زیاد بود. در هر فصل علاوه بر حفظ چهره های اصلی، چند چهره جدید هم به کار اضافه کردیم که برای مخاطب جذاب باشد. در حال حاضر که پخش سریال به قسمت های پایانی نزدیک شده است، خوشبختانه بینندگان و طرفداران سریال بیشتر از کار راضی هستند.
-جایزه توانست محبوبیت زیادی در بین مردم کسب کند و در نظرسنجی های مرکز پژوهش صداو سیمای مرکز گیلان همیشه جایزه پربیننده ترین برنامه بوده ، بعنوان نویسنده و کارگردان اثر، مهم ترین دلایل توفیق جایزه را در چه عواملی می دانید؟
اگر جایزه مورد استقبال مردم قرار گرفت چند عامل مهم داشت. داستان و موضوع برای مخاطب خوب و جذاب بوده، استفاده از زبان محلی، نوع پرداخت سوژه ها و پیش رفتن درام و نزدیک بودن قصه سریال به زندگی واقعی و دوری از اغراق و از جنس زندگی بودن سریال و اینکه بازی بازیگران به باورپذیری سریال برای بینندگان کمک کرده است.
- در طول پخش جایزه، تعداد زیادی بازیگر اعم از پیشکسوت و حرفه ای و علی الخصوص چهره های جوان و تازه معرفی شدند که عمدتا موفق ظاهر شدند، این اتفاق در آثار قبلی شما هم افتاده بود که نشان می دهد همیشه نسبت به معرفی چهره های جدید اهتمام دارید.
از روز اولی که در رسانه کار کردم یکی از چیزهایی که همیشه دنبالش بودم این بود که چهره های جدیدی را به مخاطب معرفی کنم. چهره هایی که مخاطب با آنها ارتباط برقرار کند و تازگی سریال حفظ شود. در هر مجموعه ای که من کار کردم این یکی از اهدافم بود. چهره های جدید، خلاق و تازه نفس که بتوانند توانایی های خودشان را نشان دهند.
-بطور کلی راجع به ویژگی سریال سازی در استان ها بفرمائید با توجه به اینکه در مرکز هم سابقه کار دارید، فکر می کنید آنطور که باید به هنرمندان فعال در استان ها بها داده می شود؟
واقعا اختلاف بین هنرمندان استان و هنرمندانی که در سطح ملی کار می کنند قابل مقایسه نیست. من همیشه در گفتگوهایم، راجع به بحث بودجه صحبت کرده ام. برای اینکه بیشترین پول در مرکز متمرکز است و هنرمندان استانی آنچنان که باید و شاید از منابع مالی بهره نمی برند. از نظر بودجه سریال های استانی با برنامه های گزارشی مرکز قابل مقایسه است! در طول این چند سال همه هنرمندانی که در شهرستان کار کرده اند، واقعا با هزینه های خیلی خیلی ناچیز سعی کردند که به نوعی کارشان را انجام دهند و به رغم تمام این مسائل، برای مخاطب جذاب باشد. این به معنای واقعی کلمه، صورت را با سیلی سرخ نگه داشتن است. با دستمزدهای پایین تلاش می کنند که به هر شکلی رضایت حداقلی را به وجود بیاورند. امیدوارم روزی نگاه ویژه تری به هنرمندان فعال در استان ها شود.
-علیرغم اختلاف فاحش بودجه ای و سخت افزاری بین کارهای سراسری و استانی، عملکرد مرکز گیلان در سریال سازی قابل دفاع بوده است و بعضا از آثار سراسری پر بیننده تر بوده اند، علل اصلی این اتفاق را چگونه ارزیابی می کنید؟
مرکز گیلان جز مراکزی است که در سریال سازی نسبت به استان های دیگر پیشرو است. دلیلش هم این است که تئاتر و نمایش در اینجا ریشه دارد و هنرمندان طراز اولی در اینجا حضور داشته اند که تعداد زیادی از آنها در شبکه های سراسری هم فعالیت می کنند. به همت هنرمندان گیلانی در ساخت مجموعه های تلویزیونی شرایط بسیار خوبی داریم. خیلی از سازندگان سریال ها، از لوکیشن های گیلان برای کار استفاده می کنند که به دلیل شرایط جغرافیایی و حضور هنرمندان زیادی که دست گروه سازنده را باز می دارند.
-سریال جایزه در طول پنج فصل با مشارکت بخش خصوصی تولید شد که به نوعی تجربه جدیدی در این زمینه بود، بطور کلی سریال ساختن با حمایت مالی را چطور ارزیابی می کنید؟
ساختن سریال با حمایت کننده مالی، تجربه جالب و تازه ای بود. بعضی از مخاطبین درباره چرایی حضور حامی مالی در سریال سوال می کنند، واقعیت این است که بدون اسپانسر امکان تولید نیست. در این شرایط یا باید تولید را متوقف کنیم یا در صورت تولید باید نگاهی هم به حامی مالی داشته باشیم که رضایت داشته باشد که از ساخت سریال حمایت کند. به نظر من این شرایط امکان خوبی است چرا که مخاطب یک اثر نمایشی را در تلویریون می بیند. در دنیا هم خیلی از کارها به این نحو تولید می شود. در اینجا همیشه همه هزینه های تولید از بودجه دولتی بوده که این نوع کار کردن تجربه جدیدی است.
-در پایان اگر نکته ناگفته ای دارید بفرمائید.
از زحمات و همکاری همه دوستان هنرمندم اعم از عوامل فنی، بازیگر و هر کسی که در طول پنج فصل جایزه، به ما کمک کرد. از مجموعه گنجینه فرش خزر که حمایت کننده مالی ما بودند و با نگاه حمایتی خود نقش بسزایی در تولید این آثار داشتند ممنونم. از مدیران صدا و سیمای مرکز گیلان، مجموعه سروش گیلان و تشکر ویژه از همه مخاطبانی که سرمایه اصلی کارهای نمایشی هستند، با انرژی مثبتی که به ما دادند که ما جایزه را تا پنج سری ادامه دهیم، قدردانی فراوان دارم.
