با ایرج نوذری درباره حضورش در این برنامه صحبت کردیم و او چنین پاسخ داد: صدا عنصر بسیار مهمی است؛ من حتی در کارهای تصویری هم به صدا اهمیت بیشتری می‌دهم. تأثیر صدا همیشه بیشتر از تصویر است. به طور مثال وقتی رعد و برق را می‌بینیم تأثیری بر ما ندارد، اما صدا آن است که حسی را در ما ایجاد می‌کند. درست است که صدا با تصویر تکمیل می‌شود اما به تنهایی هم کامل است.
این بازیگر سینما و تلویزیون به سخت‌ترین لحظه ضبط برنامه که به یاد پدرش می‌افتاد اشاره کرد: "هنگام ضبط رادیویی دو برنامه اول "صندلی داغ"، تمام مدت بغض داشتم و از شدت هیجان می‌لرزیدم. تمام مدت پدر جلوی چشمم بود، سخت‌ترین برنامه‌ای بود که داشتم چون هر لحظه حضور ایشان را احساس می‌کردم و نگران بودم مبادا خطایی بکنم که روح‌شان آزرده شود. من از دو سالگی در میدان ارگ بودم؛ ۵۶ سال خاطره دارم."
نوذری خاطرنشان کرد: من در رادیو همه جور کاری کرده‌ام. حالا که به رادیو نمایش آمده‌ام قصد دارم نمایش‌هایی که از زبان‌های مختلف به فارسیِ اصیل ترجمه کرده‌ام را کارگردانی و اجرا کنم. دوست دارم مداوم در رادیو باشم. اگرچه رادیو رسانه‌ای هست که باید در آن دلی کار کرد و از نظر اقتصادی ضعیف است. درخواست من از مدیران رسانه و رادیو همیشه این بوده که از نظر اقتصادی به رادیو و اهالی آن بهای بیشتری بدهند. استعدادهای جوان و با انگیزه‌ای در رادیو حضور دارند که باید باشند و کار کنند. از قدیمی‌ها هم باید استفاده کرد تا بتوانیم نوستالژی را به جوان‌ها انتقال بدهیم. جمله‌ای دارم که بیشتر درباره آن خواهید شنید: کهنه‌کاران را از نو باید شناخت!
این هنرمند درباره فعالیتش با پدر مرحومش منوچهر نوذری، گفت: در سال‌های قبل از انقلاب وقتی خیلی کوچک بودم، در برنامه "شما و رادیو"ی پدرم بازی می‌کردم. بعد از انقلاب هم در برنامه "صبح جمعه با شما" بازی کردم. اما به دلایلی از رادیو دورماندم و حالا برگشتم.
۵۸۵۸
