به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، ساخت ربات‌هایی با قابلیت عبور دادن الکتریسیته در حال حاضر مستلزم استفاده از مواد جامد است و این ربات‌های سخت و غیرمنعطف را نمی‌توان در بسیاری از محیط‌های حرفه‌ای یا در شرایط خاص به کار برد.
اما دکتر مجیدی استاد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه کارنگی ملون که در زمینه‌های رباتیک و تولید محصولات مهندسی زیستی تحقیق می‌کند، با معلق کردن پوسته‌هایی از نقره در ابعاد چند میکرومتر در یک هیدرو ژل از جنس پلی اکریل آمید موفق شد، هیدروژلی رسانا تولید کند که برای ساخت انواع ربات‌های منعطف قابل استفاده خواهد بود.
زمانی که از مقدار آب این ترکیب کاسته شود، تکه‌های نقره با یکدیگر مرتبط شده و شبکه ای را در درون هیدرو ژل شکل می‌دهند که هم برای انتقال الکتریسیته قابل استفاده است و هم در برابر فشار، ضربه و خم شدن مقاوم است و حتی در چنین شرایطی رسانایی خود را از دست نمی‌دهد. این اولین بار است که یک هیدرو ژل رسانا با چنین انعطافی در جهان تولید می‌شود.
به گفته دکتر مجیدی از این اختراع می‌توان برای تولید الکترودهای قابل نصب بر روی پوست برای شبیه سازی حرکات عضلات استفاده کرد تا اختلال‌های شبکه عصبی بدن افراد آسیب دیده برطرف شود. از این هیدرو ژل می‌توان برای تولید ربات‌های شناگر که می‌توانند از تمامی موانع و منافذ عبور کنند نیز استفاده کرد. وی معتقد است اختراع یادشده را می‌توان برای تولید پوشیدنی‌های تولیدکننده انرژی، نمایشگرهای منعطف و نیز حسگرهایی نیز به کار برد که قادر به دریافت و پردازش سیگنال‌های مغزی هستند.
