به گزارش ایرنا، ایران، افغانستان، تاجیکستان، پاکستان، هند، عراق، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکیه، ترکمنستان، گرجستان، آلبانی و ازبکستان کشورهایی هستند که نوروز را به رسمیت می‌شناسند و آنهایی که کشورشان با تقویم شمسی کار می‌کند، ساعت را برای لحظه تحویل سال تنظیم می‌کنند.
آغاز سال جدید و همچنین شروع بهار، در کشوری که تکثر ملیت‌های گوناگونی دارد، به یک فرهنگ رایج تبدیل شده است و تقریبا بیشتر مردم این کشور از آن آگاهند که سال جدید بخشی از جهان با یکم فروردین که نوید گل و سبزی دارد، یکی است.
نیویورک، مریلند، هیوستون، تگزاس، شیکاگو، نیوجرسی، کالیفرنیا، ویسکانسین و بسیاری دیگر از ایالت‌های آمریکا، با طلوع خورشید بهار، شاهد آن هستند که همسایگان عمدتا اوراسیایی، روز امید را به جشن نشسته‌اند.
هر خانواده ایرانی همچون داخل کشور، سفره هفت سینی را ترتیب داده، کودکان لباس نو پوشیده و آنهایی که به مدرسه می‌روند، خوشحالند تا با معلم و همکلاسی‌های خود، این شادی را قسمت کنند و توضیح دهند که سال جدید آنها آغاز شده است.
انجمن‌های مردمی و همچنین برخی مراکز فرهنگی، آستین بالا زده و برای نوروز آئینی برگزار می‌کنند که عمده آن جشنواره‌های موسیقی و غذا است.
مراکز اسلامی در واشنگتن دی سی، نیویورک، نیوجرسی، هیوستون و چند ایالت دیگر هم حال و هوای دینی به این آئین می‌دهند و مذهبی‌ها ترجیح می‌دهند شروع سال جدید را در این مراکز آغاز و با دوستان دینی، شادی خود را تقسیم کنند.
سر مضراب این آئین هم دعای مشهور یا مقلب القلوب و الابصار و دعای فرج برای امام زمان (عج) است.
به ابتکار جمهوری اسلامی ایران، هر ساله در سازمان ملل متحد هم بزرگداشت روز بین‌المللی نوروز با شکل‌های گوناگون و با مشارکت کشورهای عضو این حوزه و دعوت از نمایندگی‌های سایر کشورها برگزار می‌شود.
دبیرکل سازمان ملل متحد، رئیس مجمع عمومی، رئیس شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد، سفرای ۱۲ کشور حوزه نوروز به بیان ویژگی‌های این روز می‌پردازند و از پیام صلح و صفا سخن می‌گویند که باید الهام بخش جهان باشد.
جشنواره غذایی این کشورها هم در لابی سازمان ملل متحد با عطر و بوی خوش اطعمه‌های محلی از سمنو و کباب گرفته تا سبزی پلو و شیرینی‌های مخصوص، برگزار می‌شود که هر کسی که در سازمان ملل حضور دارد را ناخودآگاه فراخوان می‌دهد.
سفره هفت سین که به همت ایران تدارک دیده شده است، محفل آرای پرچم‌های رنگارنگ کشورهایی است که در اطراف آن نقش می‌بندند و هر بیننده‌ای را بر سر ذوق می‌آورد تا با آن عکسی به یادگار بیندازند.
هیچ مرزی بین حضار نیست، از هر کشور و نژادی را در این جمع می‌توان یافت. سیاست و درگیری جایی ندارد و انسان‌هایی را شاهدیم که شاید در نشستی دیگر بر سر منافع خود مجادله داشتند و در کنار این میزهای خوش نقش و لعاب، با لبانی خندان در حال دیپلماسی سرپایی ناهار هستند که شاید بتوان گفت در بسیاری موارد هم خوب جواب می‌دهد.
عکاسان، فیلمبرداران و خبرنگاران هم فرصت خوبی را برای شکار می یابند. آنها با سفرای مختلف گپ و گفتی می‌زنند. مصاحبه‌ای و شاید هم آف د رکوردی می‌گیرند و خوشحالند که روزشان را ساخته‌اند تا با فضایی جدید، دست به قلم شوند.
از سازمان ملل که خارج شویم، بخشی دیگر در آمریکا به نوروز توجه دارد و آن کاخ سفید است. در دوران دونالد ترامپ، این مساله کم رنگ شده بود اما در دولت‌های دموکرات به ویژه اوباما و بایدن، نوروز فرصتی برای یافتن مخاطبان مردمی است.
آنها در کاخ سفید میز هفت سینی را ترتیب می‌دهند، رئیس جمهوری و وزیر خارجه معمولا کسانی هستند که پیام تبریک می‌فرستند و در این رابطه، بانوی اول هم معمولا نقش به سزایی ایفا می‌کند.
اما نوروز امسال، دومین نوروزی بود که همه این برنامه‌ها به دلیل همه‌گیری کرونا به صورت مجازی انجام شد. بخش‌های شیرین تعامل رو در رو از بین رفت و گفتمان‌ها مجازی شد.
هر کسی در منزلش نشست و چشم به صفحه چهارگوش رایانه دوخت و حتی به لنز دوربین هم نگاه نکرد چرا که در آن صورت، چهره مخاطب را از دست می‌داد.
جشنواره نوروزی، راهپیمایی‌های خیابانی و اجتماع در مراکز اسلامی، در همین جعبه جادویی جای گرفت و پیام‌های تبریک و تماس‌های صوتی تصویری، جایگزین میهمانی و عیدی دادن‌ها شد.
بخشی از علاقمندان فرهنگ ایرانی هم به مناسبت نوروز و همچنین گرامی‌داشت استاد محمد رضا شجریان، آسمان گمشده کویر با هنرنمایی کیوان کلهر را برای دوستداران آن به نمایش درآوردند و میزبانی ایران در سازمان ملل متحد هم به یک نشست مجازی یکساعته تقلیل یافت.
