عصر ایران؛ سروش بامداد- ماهنامۀ «اندیشه پویا»، نوروزی و غیر‌نوروزی ندارد. مجله‌ای است با کیفیت که در نیمۀ هر ماه دوستداران خود را به دکه هایی می‌کشاند که در عصر فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و غلبۀ دغدغۀ نان و معیشت، بیش از مطبوعات، در کار عرضۀ تنقلات و دخانیات و مایعات‌اند!
تنها تفاوت شمارۀ نوروزی با دیگر شماره‌ها کمی صفحات بیشتر و اندکی هم قیمت بالاتر است و این "تنها" را نه در مقام تخفیف شمارۀ نوروزی که در بیان کیفیت بالای شماره‌های عادی آوردم.
روی جلد، صادق هدایت نشسته است و بهانۀ آن هم هفتادمین سالگرد مرگ خود‌خواستۀ نویسندۀ مرگ‌اندیش ایرانی است که در فروردین 1330 به زندگی خود در پاریس پایان داد.
دربارۀ زندگی خصوصی و برخی گرایش‌های صادق هدایت تازگی‌ها نکته‌ای بیش از گذشته مطرح می‌شود و در نوشته جلال توکلیان هم آمده است. نکته‌ای که البته به مذاق جهانگیر خان هدایت خوش نمی‌آید.
سبک توکلیان، که از زبان اول شخص ماجرایی را بیان می‌کند برخی اوقات این اشتباه را پدید می‌آورد که نوشتۀ خودِ سوژه است اگر چه از گفته‌ها و نوشته‌های خود فرد استفاده می‌کند وگرنه پیداست که صادق هدایت پس از مرگ، فرصت نداشته بنویسد: « شنیده بودم که خفگی با گاز به خوابی شیرین می‌ماند. منگ شده‌ام و دیگر قدرت هیچ حرکتی را ندارم. مثل آدمی هستم که خواب می‌بیند و خودش می‌داند که خواب می‌بیند وخودش می‌داند که خواب می‌بیند ولی نمی‌تواند بیدار شود. مثل کسی هستم که خودش را به اقیانوس عظیمی سپرده است. بدنم شُل شده و فشاری نرم روی سینه‌ام حس می‌کنم. از آنچه فکر می‌کنم راحت‌تر است... تسلیم شده‌ام. آمد شدن تو اندر این عالم چیست؟ آمد مگسی پدید و ناپیدا شد.»
صادق هدایت نه اولین نویسنده ایرانی یا خارجی است که با خودکشی به زندگی خود پایان داده و نه آخرین خواهد بود اما بیش از زندگی او طی 50 سال و آنچه اندیشید یا نوشت نوع مرگ او باعث شهرت او شده است. حال آن که وقتی از ارنست همینگوی صحبت می‌شود کسی به خودکشی او کار ندارد و دربارۀ «ناقوس مرگِ که به صدا درخواهد آمد» گفت و گو می‌کنند و اندیشه پویا هم تنها به خاطر هفتادمین سالگرد سراغ صادق هدایت نرفته بلکه موضوع را به کرونا و از دست رفتن 60 هزار ایرانی در سال 99 به خاطر شیوع ویروس کووید 19 ربط داده و نوشته است: «در هفتادمین سالمرگ صادق هدایت در سالی که کرونا ما را همسایۀ مرگ کرده است به زندگی این روشن‌فکر مرگ‌اندیش پرداخته‌ایم.»
اندیشه پویا با حروف قرمز در صفحۀ شناسنامه خاطر نشان کرده «هر گونه بازنشر، تکثیر و تجدید چاپ مطالب مجله بدون اجازۀ کتبی ممنوع و قابل پی‌گرد قانونی است» و به همین خاطر دوستداران و علاقه‌مندان باید آن را خریداری کنند و اگز هم نمی‌نوشت و برحذر نمی داشت هم در این معرفی ها بیشتر می‌خواهیم دعوت به خرید و مطالعه کنیم تا این که لقمه‌ای را بی‌هزینه سر سفره بیاوریم.
از این رو به اشارتی دربارۀ ابتکار شمارۀ نوروزی اندیشه پویا دربارۀ انتخاب «تحریریه قرن» به قلم سه روزنامه‌نگار کهنه‌کار و شاخص – فریدون صدیقی، سیروس علی نژاد و منصور رهبانی - بسنده می‌کنیم.
فریدون صدیقی برای تحریریۀ روزنامۀ خیالی خود - شامل روزنامه‌نگاران قرن و از میان رفتگان و باشندگان و ماندگان و کوچندگان - این اسامی را آورده است:
«اعضای تحریریۀ اصلی و تحریریۀ امید روزنامه بدون تقدم و تأخر:
دکتر عبدالرحمان فرامرزی، دکتر مهدی سمسار، علیرضا فرهمند، رحمان هاتفی، محمد بلوری، دکتر منصور تاراجی، دکتر غلامحسین صالحیار، فریدون گیلانپور، هوشنگ اسدی، بهنام بهروز، مهدی فرقانی، داوود اسماعیلی، مجتبی راجی، اکبر قاضی زاده، محمود شمس‌الواعظین، حسین قندی، مهدی سحابی، یونس شکرخواه، محمد حیدری، سید فرید قاسمی، نوشابه امیری، آرش خوشخو، دکتر بهروز بهزادی، پژمان راهبر، منوچهر لطیف، فریدون جیرانی، اردشیر لارودی، فیروزه مظفری، عذرا فراهانی، مسعود ابراهیمی، علیرضا رحیمی‌نژاد، هوشنگ گلمکانی، محمود مختاریان، مجید رضاییان، احمد توکلی، بنفشه سام‌گیس، علی اصغر حاج سید جوادی، مرجان لقایی، غلامرضا موسوی، ابراهیم رستمیان، محمد خوانساری، عباس عبدی، مهرداد خدیر، بهروز گرانپایه، رضا خسروی، نرگس جودکی، فرامرز قره‌باغی، محمد مطلق، افشین امیر شاهی، یوسف خانعلی، کامبیز نوروزی، علی میرزاخانی، آراکس آوانسیان، لیلا رستگار، مینو بدیعی، سعید مروتی، مسعود میر، رضا باقری، داوود پنهانی، احمد زیدآبادی، الهۀ خسروی یگانه، گیسو فغفوری، محمد مهاجری، مسیح مهاجری، شیده لالمی، احمد غلامی، منصور رییس‌سعدی، پوریا عالمی، مسعود شهامی‌پور، هوشنگ حسامی، مسعود مهاجر، دکتر صدرالدین الهی، دکتر یوسف اباذری، سید ابراهیم نبوی و احمد رضا دریایی و .../ سردبیر: دکتر مهدی سمسار
اعضای تحریریه اصلی و امید مجله، بدون تقدم و تأخر:
عمید نایینی، مجید دوامی، سیروس علی‌نژاد، حسین سرفراز، محمد قوچانی، کاظم کردوانی، حسن نمک‌دوست، بیژن اشتری، مسعود بهنود، شهلا شرکت، علی دهباشی، فریدون عمو زاده خلیلی، عباس پهلوان، اسماعیل جمشیدی، آلبرت کوچویی، رسول ارونقی کرمانی، مسعود مهرابی، جواد رسولی، رضا خجسته رحیمی، علی میر فتاح، مریم شبانی، پزمان موسوی، حسین الهامی، فرج الله صبا، ر. اعتمادی، عباس یاری، شاهرخ تویسرکانی، علی اصغر امیرانی، حسین فردوس، دکتر رحمت مصطفوی، فرانه بهزادی، کیوان کثیریان، کاظم گیلانپور و.../ سردبیر: سیروس علی نژاد»
فهرست بالا با نام سیروس علی نژاد پایان می‌یابد اما خود او به غرقه‌شدن در عوالم خیال و انتخاب تحریریۀ قرن مطبوعات بسنده نکرده و در پایان آورده است:
« نظامی گنجوی در هفت‌پیکر و وقتی از نشستن بهرام در گنبد فیروزه و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم پنجم می‌گوید شعری می‌آورد که به احوالات بنده نزدیک است:
من خود اندر مزاج سودایی
وین هوا خشک و راه تنهایی
چون نباشد خیال‌های درشت؟
خاطرم را خیال بازی کُشت...»
--------------------------
بیشتر بخوانید:
