آثار، سازه و نشانه‌های کمی در آلمان وجود دارد که بیش از سیستم آزادراهی در این کشور معروف باشد. کلیسای جامع کلن که یکی معماری‌های بارز و مشخص به سبک آلمان غربی و برج تلویزیونی در برلین که مشخصات آن با مهندسی دوران آلمان شرقی مطابقت دارند، از آثار معروف و مشهور این کشورند اما "اتوبان"های آلمانی (به معنای لغتی باند خودرو) از هر چیز آلمانی دیگر معروف‌تر است و سراسر این کشور را به هم متصل می‌کند.
سی ان ان در گزارشی به تاریخچه و حساسیت ساخت بزرگراه‌ها در آلمان پرداخته و از اهمیت بزرگراه‌های آلمانی و تاثیرگذاری آن در سطح جهان می‌گوید.
به گزارش عصر ایران، در طول زمان اتوبان‌های آلمان از یک ساختار مفید ملی به یک نماد فرهنگی تبدیل و باعث خلق آثار هنری، آلبوم و کالا در سراسر جهان شده‌اند و راه خود را به تجارت و هنر باز کرده است.
اما چرا اتوبان‌های آلمانی افسانه‌اند و آلمانی‌های امروزی چه ارتباطی با اتوبان‌هایشان دارند؟ و آیا راندن با هر سرعتی در بزرگراه‌های آلمان واقعیت دارد؟
تاریخچه اتوبان‌سازی در آلمان
اول از همه بگوییم که "نازی"ها مخترع اتوبان نیستند. ایده ساخت اولین بزرگراه‌های اتومبیل‌رو که شهرهای در حال گسترش آلمان را به هم وصل می‌کرد، پس از جنگ جهانی اول و در جمهوری پسا جنگ "وایمار" شکل گرفت.
براساس یک تعریف کوتاه و ویکی‌پدیایی، به نظام حکومتی آلمان طی سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ میلادی "وایمار" می‌گویند. جمهوری وایمار اصطلاحی است که کارشناسان و مورخان برای دوره تاریخی حدفاصل پایان جنگ جهانی اول تا روی کار آمدن حکومت نازی‌ها در آلمان خلق کرده‌اند.
اتوبان‌های آلمان بهشت خودروهای سریع
اولین مدل از جاده‌های بزرگ آلمانی پس از وصل کردن دو شهر کلن و بُن در سال 1932 تکمیل شد. این اتوبان امروزه و به عنوان بخشی از بزرگراه 555 در آلمان وجود دارد.
"هیتلر" یک سال بعد و پس از قدرت گرفتن از اتوبان ساخته شده بین کلن و بن بهره‌برداری سیاسی کرد و "فریتس تت" مهندس آلمانی و از چهره‌های برجسته حزب نازی را به عنوان "بازرس کل ساخت و ساز جاده‌ای آلمان" برگزید تا شبکه اتوبانی آلمان را گسترش دهد.
____________________________________________________________________________________
تفاوت نگرش به بزرگراه‌ها در آلمان تقسیم شده آن زمان، همچنان در بخش‌های مختلف آلمان امروزی نیز ملموس است. شما در رانندگی خود متوجه بزرگراه‌های صاف و هموار غرب آلمان و تفاوت آن با اتوبان‌های بلوکی و پر دست‌انداز در بخش‌های شرقی آلمان خواهید شد.
___________________________________________________________________________________
"تت" یکی از افراد پشت پرده "برنامه اشتغال‌زایی" در پروپاگاندای (تبلیغات هماهنگ و جو سازی‌شده) نازی‌ها بود. براساس ادعای حزب نازی این برنامه در آن زمان به ریشه‌کن کردن بیکاری در آلمان کمک کرد. کارگران ساخت و ساز بزرگراه‌ها در کمپ‌های نزدیک به محل ساخت و ساز زندگی می‌کردند. اکثر آنها داوطلب کار در این شرایط نبودند و بر اساس "خدمات کار رایش" به صورت اجباری به کار گرفته شدند. به این ترتیب نام بسیاری از آنها در لیست بیکاران قرار نمی‌گرفت.
اتوبان‌های اولیه آلمان: فرانکفورت تا مانهایم سال 1935/ عکس:Getty Images
در حوالی سال 1939 و شروع جنگ جهانی دوم، نتایج واقعی گسترش بزرگراه‌ها بسیار ناچیز بود. بیشتر ساخت‌و سازها که به نیروهای کار اجباری و زندانیان کمپ‌ها متکی بود به دلیل جنگ و انتقال نیروها به بخش تولیدات نظامی و میدان‌های نبرد متوقف شد.
"آلیس اتروپولسکی" کارشناس تیم تحرک و عضو تیم بازاریابی محصولات در استارت‌آپ حمل و نقل عمومی "door2door" (درب به درب) در برلین می‌گوید: در هنگام شروع جنگ بسیاری از کارگران بخش ساخت و ساز اتوبان‌ها به جنگ یا خطوط تولید وسایل مورد نیاز در جنگ منتقل شدند. به همین دلیل حضور کارگران کار اجباری در ساخت اتوبان‌های آلمانی اهمیت پیدا می‌کند.
استارت‌آپ فناورانه " door2door" یک بستر فناورانه را در اختیار شهرها و شرکت‌های عمومی قرار می‌دهد تا خدمات یا کالای مورد نظر خود را به عنوان بخشی از شبکه حمل و نقل عمومی جابه‌جا کنند.
"اتروپولسکی" کارشناس تیم تحرک استارت‌آپ " door2door" افزود: مسلما ساخت اتوبان‌ها در آن زمان در شرایط بسیار بدی صورت گرفته است.
تا پایان سال 1942 و زمانی که شرایط جنگی به ضرر نازی‌ها تمام می‌شد، حدود 3800 کیلومتر از 20 هزار کیلومتری که قرار بود به اتوبان‌های آلمان اضافه شود، تکمیل شد. این نتیجه کاملا ناامیدکننده بود.
به عنوان یک کشور جدا شده، بزرگراه‌های آلمان شرقی و غربی جداگانه توسعه یافتند- هیتفلد برمن در هامبورگ/ عکس: Getty Images
تفاوت اتوبان‌های آلمان غربی و شرقی
پس از جنگ جهانی دوم و با شروع برنامه توسعه در دهه 1950 میلادی، بیشتر بزرگراه‌های آلمان غربی بازسازی شد و مورد استفاده قرار گرفتند.
در دوران جنگ سرد، برخی از بخش‌های بزرگراهی به گونه‌ای طراحی شدند که در صورت تهاجم نیروهای اتحاد جماهیر شوروی به عنوان فرودگاه‌های موقت برای نیروهای متفقین عمل کنند.
در همین زمان در آلمان شرقی بزرگراه‌ها برای رفت و آمد نظامی و وسایل نقلیه دولتی توسعه می‌یافت.
تفاوت نگرش به بزرگراه‌ها در آلمان تقسیم شده آن زمان، همچنان در بخش‌های مختلف آلمان امروزی نیز ملموس است. شما در رانندگی خود متوجه بزرگراه‌های صاف و هموار غرب آلمان و تفاوت آن با اتوبان‌های بلوکی و پر دست‌انداز در بخش‌های شرقی آلمان خواهید شد.
بزرگراه‌های امروزی در آلمان
از سال 1953 به بزرگراه‌های آلمان "Bundesautobahn" (بوندس اتوبان) یا "بزرگراه‌های فدرال" می‌گویند. آلمان اینک بیش از 13 هزار کیلومتر اتوبان دارد که این کشور را به یکی از طولانی‌ترین و متراکم‌ترین سیستم‌های جاده‌ای جهان تبدیل کرده است. بیشتر بخش‌های آلمان دارای اتوبان‌های 2، 3 و 4 بانده در هر مسیر است و اغلب آنها یک خط اضطراری دائمی دارند.
با اینکه برای بسیاری از آلمانی‌ها اتوبان یک منظره روزمره و و بسیار معمولی است، هنوز هم هستند کسانی که این پدیده آلمانی را تحسین می‌کنند.
امروزه اتوبان‌ها برای بسیاری حتی افراد خارج از آلمان نیز نماد آزادی در رانندگی است/ عکس:Shutterstock
"کریستین بوش" معمار ساکن کلن در این باره می‌گوید: "همواره تکنیک‌هایی وجود دارد که باعث چذابیت بصری در کاربران اتوبان می‌شود".
وی در باره یکی از این راهکارها افزود: ساخت اتوبان یک نمونه از هنر مهندسی است.
هزینه ساخت اتوبان در آلمان از مالیات پرداخت می‌شود. اتوبان‌ها از سوی دولت فدرال ساخته و کنترل می‌شوند و ربطی به مقاماتِ محلِ ساخت یا عبور اتوبان ندارند. دسترسی اتومبیل‌ها به بزرگراه‌های آلمان رایگان است اما پس از سال 2005 کامیون‌های باربری برای ورود به بزرگراه‌ها باید "عوارض" بپردازند.
اتوبان‌ها پلیس ویژه خود را دارند. پلیس اتوبان اغلب از خودروی پلیسِ بدونِ علامت استفاده می‌کند و این خودروها برای ثبت تخلفات مجهز به دوربین فیلم‌برداری هستند.
مجموعه تلویزیونی "هشدار برای کبرا 11" با تمرکز بر کار گروهی پلیس بزرگراه منطقه "راین- روهر" آلمان ساخته شده است. در سال‌های گذشته بخش‌هایی از این مجموعه از تلویزیون ایران پخش شد.
زندگی در لاین سرعت
سرعت ماهیت اصلی بزرگراه در آلمان
محدودیت سرعت در کانادا، روسیه و آمریکا در ایالات مختلف متفاوت است
بسیاری از مردم فکر می‌کنند که در بزرگراه‌ها می‌توانند تا آخرین حد توان خودروی خود رانندگی کنند. این موضوع به شکل حیرت‌انگیزی در آلمان درست است. برای مثال در بخش‌هایی از اتوبان‌های A3 بین کلن و فرانکفورت- هیچ محدودیت سرعتی وجود ندارد و به رانندگان اجازه می‌دهد تا با تمام وجود پدال گاز را فشار دهند.
"تام هنکس" هنرپیشه آمریکایی در مورد تجربه خود در اتوبان‌های آلمان می‌گوید: "وقتی سرعت سنج خودروی شما از 120 می‌گذرد و رقابت بی‌رحمانه آغاز می‌شود، نگران نباشید؛ دولت آلمان پشت شما است".
تاثیرگذاری اتوبان در فرهنگ
اتوبان‌های آلمان در عرصه فرهنگی نیز تاثیر گذاشته‌اند. این تاثیرگذاری با ترانه موسیقی "اتوبان" از آلبوم گروه "کرافت ورک" شروع شد به رتبه 25 جدول 100 موسیقی پرفروش سال 1975 رسید.
این موسیقی همچنین بر نمود شخصیت‌های شرور فیلم "کالت کلاسیک" "The Big Lebowski" ساخته برادران کوئن در سال ۱۹۹۸ تاثیرگذار بود.
_____________________________________________________________________________________
هزینه ساخت اتوبان در آلمان از مالیات پرداخت می‌شود. اتوبان‌ها از سوی دولت فدرال ساخته و کنترل می‌شوند و ربطی به مقاماتِ محلِ ساخت یا عبور اتوبان ندارند. دسترسی اتومبیل‌ها به بزرگراه‌های آلمان رایگان است اما پس از سال 2005 کامیون‌های باربری برای ورود به بزرگراه‌ها باید "عوارض" بپردازند.
___________________________________________________________________________________
فیلم "کالت یا کالت کلاسیک" به فیلمی اطلاق می‌شود که دنباله‌رو‌هایی خاص دارد و تنها گروه خاصی از مخاطبان و بدون استقبال عامه مردم شیفته آن هستند. این فیلم‌ها به خاطر گروه طرفداران وفادار و بافت و ساختار متفاوت خود شناخته می‌شوند. اغلب در باکس آفیس با شکست می‌خورند اما چند سال بعد نبوغ و زیبایی‌های آنها عیان می‌شود.
برخی از رویکردهای تامل برانگیز در مورد تاثیرات فرهنگی اتوبان در آلمان وجود دارد. زمانی که در سال 2010 شهر "روهر" به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا نام‌گذاری شد، بخش‌های پرترافیک بزرگراه A40 به دلیل ترافیک‌های گسترده و طولانی بسته شد. پس از آن 2 میلیون نفر در این بخش‌های تعطیل شده دوچرخه‌سواری کردند و دویدند یا از آن به عنوان محلی برای پیک‌نیک یا برگزاری کنسرت استفاده کردند.
اتوبان‌های آینده
آلمان تنها کشور اروپایی بدون محدودیت سرعت در اتوبان است و بحث در مورد اعمال محدودیت سرعت همیشه در سیاست‌های این کشور داغ بوده است. از دهه ۱۹۸۰ بحث در مورد تصویب قوانین محدود کننده سرعت در تمامی بزرگراه‌ها مطرح شده اما این صحبت‌ها در سال‌های اخیر به دلیل افزایش تولید CO2 در سرعت‌های بالا، افزایش و شدت یافته است.
بزرگراه‌های آلمان نیروی پلیس مخصوص خود را دارند/ عکس: Shutterstock
"حزب سبز" آلمان در سال 2019 تلاش کرد تا محدودیت سرعت 130 کیلومتر در ساعت برای خودروهای در حال حرکت در اتوبان‌های آلمان را تصویب کند اما این طرح تا کنون رد شده است.
محدودیت سرعت یا آزادی آن چالش دیگری در نشان دادن نقش بزرگراه‌ها در بحران آب و هوایی است. آیا راه آهن در آینده جایگزین بزرگراه‌های آلمان خواهد شد؟
در حال حاضر، سیاستمداران و عموم مردم در آلمان در مورد آینده اتوبان های مشهور کشورشان در حال بحث هستند و تصمیم محکمی نگرفته‌اند.
"آندریاس شوور" وزیر حمل و نقل آلمان به دنبال تغییر در اتوبان‌های این کشور است. او که به عنوان چهره‌ای جنجالی شناخته می‌شود، اخیراً در توییتی نوشت: "اگر در روستا زندگی می کنید، به یک اتوبان نیاز خواهید داشت". این توییت باعث خشم مردم ساکن روستاها و مناطق حاشیه شهرها شده زیرا آنها یک سیستم حمل و نقل عمومی کارآمد را ترجیح می‌دهند. سبزهای آلمان در مقابل خواستار توقف سریع پروژه‌های توسعه بزرگراه‌ها در آلمان هستند. در سال گذشته ساخت اتوبان A49 و عبور آن از میان یک جنگل ۳۰۰ ساله "دنن رودر والد" به مساحت ۱,۰۰۰ هکتار جنجال‌های زیادی به پا کرد و اعتراض و اعتصاب فعالان محیط زیست را برانگیخت.
با این حال به نظر می‌رسد با وجود آینده نامطمئن سیستم حمل و نقل در آلمان جایگاه آنها در این کشور مطمئن است.
