به گزارش خبرنگار مهر، شاید یک روی مهم سکه آموزش در روزهای کرونا که حالا وارد سال دوم خود شده است، سختی کار معلمان بوده است. معلمانی که در این دوران به دو دسته تقسیم می شوند. معلمانی که همه چیز را به آموزش های تلویزیونی و حداقل تلاش در همان شبکه شاد کردند و معلمان بی شماری که سعی کردند از طرق مختلف پیگیر آموزش دانش آموزان باشند. کیست که نداند به مراتب آموزش مجازی سخت تر از آموزش حضوری است و معلم باید توان بیشتری برای پیگیری یادگیری دانش آموز بگذارد. هیچ گاه در این یک سال از سوی آموزش و پرورش اعلام نشد که کیفیت کار معلمان در بخش آموزش مجازی چگونه سنجیده خواهد شد؛ معلمانی که اعتراف می کنند عموماً حضورشان در شاد برای رفع تکلیف بوده و به خاطر مشکلات زیرساختی این سامانه اصل آموزش تعاملی را در فضای دیگری پیگیری می کردند.
محمدرضا نیک نژاد معلم باسابقه آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار مهر، در خصوص آموزش در یک سال کرونایی که پشت سر گذاشتیم و فراز و فرودهایش گفت: از دید کلی با توجه به نبود زیرساخت های لازم برای آموزش های مجازی شاید یکی از آزاردهنده ترین کارها این بود که دولت به جز راه اندازی شاد آن هم با همه مشکلاتی که داشت زیرساختی را مهیا نکرد شاید اگر این فضا را رها می کرد تا معلم ها کار خودشان را بکنند بهتر بود در حالیکه عملاً با دخالت بی جا یا امر و نهی نمی گذاشتند خلاقیت از دل مدرسه بیرون بی آید.
وی ادامه داد: پیدا کردن خلاقیت ها و راه هایی که بشود در این فضا به نحو شایسته ای تدریس را ادامه داد کار دشواری بود که در یک سال گذشته معلم ها تجربه کردند. البته شاید از زوایایی پاندمی کرونا این اثر خوب را داشته و توانسته بر مهارت دانش آموز و معلم ها اثر بگذارد اما فشار هم وارد کرده است.
نیک نژاد اظهار کرد: واقعیت این است که کار تدریس در فضای مجازی نیازمند یک سری امکانات بود که تقریباً در دسترس معلم ها نبود و هر کس کاری را کرد که امکانات به آن اجازه می داد. طبق آمارهای خود مسئولان از ۳۰ تا ۵۰ درصد دانش آموزان از فضای مجازی محروم بودند. ۳۰ درصد یعنی بیش از ۴ میلیون دانش آموز. ما هم دانش آموزان بازمانده از آموز و هم معلمان بازمانده از این فضا. بخشی از دانش آموزان بازمانده از آموزش از نداشتن ابزار مناسب رنج می برند و بخش دیگر در خانواده هایی هستند که شاید ابزار مورد نیاز را داشته باشند اما توانایی ساپورت ۳ یا ۴ دانش آموز را نداشتند. اکثراً هم در مناطق کم برخوردار در این گستره عظیم جغرافیایی این مهم رخ داده است و حتی معلمانی بودند که این وسایل را در اختیار نداشتند و خب با رساندن قطره چکانی تبلت و گوشی هوشمند نمی شود این مشکل را حل کرد.
این معلم با سابقه اظهار کرد: یکی از مشکلات ما معلم ها هم این بود که مدام ادعا می شد حقوق معلم ها افزایش داشته است. دیروز صبح هم باز این موضوع رسانه‌ای شد. حقوق معلم یک سوم اضافه شده اما آقایان نمی گویند تورم چقدر اضافه شده است! البته این دیگر فقط معضل معلم ها نبود و کل جامعه با آن درگیر هستند اما شاید ضربه‌ای که معلم ها می خورند این است که مدام اعلام می شود.
وی درباره اینکه آیا در این یکسال به لحاظ دادن اینترنت رایگان حمایتی از معلم ها شد نیز گفت: اول مهر یک بسته ۳ ماهه ۲۰ گیگی به معلم ها دادند ک بعداً هر چه اصرار کردیم و پیگیری این بسته تمدید نشد و اعلام کردند شاد رایگان است ولی می دانیم عموم مدارس رنگارنگی که دولتی نیستند از روش ها و امکاناتی خارج از شاد برای آموزش بهره می گیرند چون شاد نهایتاً هم به صورت آفلاین ارائه شد یعنی در بهترین حالت پسر من که کلاس ششم است می نشیند سر شاد و معلم یک پیام صوتی می دهد که با چند دقیقه تاخر می رسد و یا فیلمی بارگذاری باید بکنند بچه ها که گاهی بارگذاری اش تا یک روز هم طول می کشد. در واقع اکر معلم ها به صورت صوری از آن استفاده می کردند.
نیک نژاد ادامه داد: البته ۸ روز مانده به عید دوباره به معلم ها یک بسته اینترنت ۶۰ گیگی تا آخر خرداد دادند در حالیکه عید آموزش تعطیل است و شاید به جبران روزهای گذشته داده اند اما همین نشان می دهد برنامه ریزی مدونی نیست. در نهایت اینکه این فضا فشار مضاعفی را به معلمان آورد چون آموزش حضوری تنوع بیشتری دارد و باید در آموزش مجازی هزار ترفند بچینی تا دانش آموز را پای یادگیری نگه داری. حالا زیرساخت ها هم علیه تو هستند چون امکان ندارد بتوانی همزمان با ۳۰ دانش آموز ارتباط بگیری و نهایت ارتباط هم می شود به صورت صوتی. تنوع آموزش در دانش آموز انگیزه ایجاد می کند و اینجا دست معلم بسته است.
