سیدحسن موسوی چلک روز جمعه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: یکی از گروه های هدف سازمان‌ها و متخصصان اجتماعی از جمله مددکاران اجتماعی، کودکان کار و خیابان هستند و از سال ۷۸ به طور جدی به این موضوع پرداخته شده است.
وی خاطرنشان کرد: در ماده ۷۹ تا ۸۴ قانون کار که محور آن کودکان کار هستند، ماده ۷۹ آن کار را برای کودکان کمتر از ۱۵ سال ممنوع کرده و ماده ۸۴ نیز کودک ۱۸ سال را با ضوابطی مانند بیمه تامین اجتماعی، کارگر نوجوان می‌داند.
رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران با یادآوری این که از سال ۷۸، نخستین بار عبارت «کودکان کار» وارد ادبیات مکتوب شد، افزود: در همان زمان، براساس تفاهم‌نامه‌ای که وزارت کشور و یونیسف نوشته بودند، ساماندهی کودکان کار و خیابان آغاز شد تا اینکه در سال ۸۴، آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی تدوین شد که طبق آن ۱۳ سازمان با مدیریت بهزیستی در ساماندهی کودکان خیابان مسئولیت دارند.
موسوی چلک خاطرنشان کرد: سازمان‌های غیردولتی در حوزه ساماندهی کودکان کار و خیابان، کمک فراوانی کردند و سازمان‌های دولتی نیز مانند بهزیستی در این حوزه وارد شده اما باید توجه داشت که بسیاری از کودکان کار و خیابان به دلیل معیشت، زندگی و کار در خیابان را بر خانه و مدرسه و جاهای امن ترجیح می‌دهند.
وی ادامه داد: ساماندهی و حذف کودکان خیابانی قابل تحقق نیست چون تا زمانی که عوامل ظهور و بروز کودکان کار و خیابان کنترل نشوند و از بین نروند، حذف کودکان کار و خیابان امکان‌پذیر نخواهد بود.
رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران با بیان این که ساماندهی کلمه نامانوسی برای کودکان کار و خیابان است و تحقق پیدا نخواهد کرد، گفت: کودک کار تحت پوشش بهزیستی یارانه کمی دریافت می‌کند. این یارانه‌ها برای خانواده یک نفره ۲۲۰ هزار تومان و برای خانواده پنج نفره ۶۵۰ هزار تومان با احتساب سه برابر یارانه در ماه است.
موسوی چلک افزود: واقعا آیا می‌توانیم با این شرایط اقتصادی و نظام رفاهی، دغدغه کودکان کار و خیابان را کم کنیم. ممکن است بگوییم آنها را جمع‌آوری می‌کنیم که جمع‌آوری نیز کلمه نامناسبی برای انسان‌ها است اما حتی بعد از این جمع‌آوری تا چه مدت می‌خواهند این کودکان را نگاهداری کنند ضمن اینکه با فشار برای جمع‌آوری کودکان، آنها به سمت مشاغل زیرزمینی که سختی بیشتری برای کودک درپی خواهد داشت، گرایش پیدا می‌کنند.
وی از مردم خواست تا به کودکان کار و خیابان، نگاه مجرم نداشته باشند و گفت: نباید به کودکان کار و خیابان نگاهی داشت که گویی آنها در باندها فعالیت می‌کنند. کودکان کار و خیابان، انسان‌های با شرافتی هستند که نباید به آنان نگاه ترحم و تحقیر و بی‌احترامی داشت بلکه حتی در برخورد با آنها موظف هستیم که با احترام با آنها برخورد کنیم و این امر، وظیفه انسانی ما است چراکه کودکانی خیابانی هم شهروندان ما هستند.
این فعال اجتماعی با یادآوری این که کودکان کار و خیابان به عنوان نان‌آوران کوچک شناخته می‌شوند، تصریح کرد: کار کردن کودک در خیابان نباید او را در دسترسی به سایر حقوق مانند تحصیل، بهداشت، درمان و فراغت محروم کند.
